در مناطق وسیعی از کشور، در بحبوحه هشدارهای فزاینده در مورد پیامدهای اقتصادی و خدماتی نگران کننده، باران برای روزها و هفته ها قطع شده است و این امر مستقیماً به محصولات کشاورزی آسیب رسانده و بر حرکت کشتیرانی رودخانه ای تأثیر گذاشته است.
به گزارش جماران، تاثیرات تغییرات آب و هوایی در آلمان دیگر فقط هشدارهای تئوریک نیست، بلکه به یک واقعیت ملموس تبدیل شده است که آثار آن در کاهش بارندگی، بیابانی شدن مزارع و تخریب جنگل ها نمایان می شود.
در مناطق وسیعی از کشور، در بحبوحه هشدارهای فزاینده در مورد پیامدهای اقتصادی و خدماتی نگران کننده، باران برای روزها و هفته ها قطع شده است و این امر مستقیماً به محصولات کشاورزی آسیب رسانده و بر حرکت کشتیرانی رودخانه ای تأثیر گذاشته است.
کشاورزی و آب در مواجهه با خطر
دکتر یورگ ریشینبرگ، رئیس بخش آب و خاک در سازمان فدرال محیط زیست، در گفتگو با وب سایت "الجزیره نت" توضیح داد که پیامدهای خشکسالی محدود به کاهش رشد گیاهان نیست، بلکه به از دست دادن حاصلخیزی خاک نیز گسترش می یابد.
وی افزود: اگر ذخایر آب در خاک در نتیجه دوره های خشکسالی قبلی کاهش یابد، هرگونه کمبود جدید در بارندگی منجر به خسارات سنگین در محصولات کشاورزی می شود. وی همچنین نسبت به فرسایش خاک در اثر باد هشدار داد که باعث از بین رفتن لایه سطحی غنی از مواد آلی می شود.
ریشینبرگ اشاره کرد که تغییر الگوهای بارندگی و کاهش سطح آب های زیرزمینی و سطحی، تعادل بین عرضه و تقاضا برای آب را بر هم می زند. در نتیجه، رقابت بین بخش های مختلف مانند انرژی، کشاورزی، صنعت و تامین آب آشامیدنی، علاوه بر تأثیرات آن بر ثبات سیستم های زیست محیطی، تشدید می شود.
کاهش سطح آب های زیرزمینی و سطحی به این معنی است که مقادیر موجود برای رفع نیازهای روزانه کافی نیست و این می تواند منجر به اختلال در تامین آب برای مزارع، خانه ها و کارخانه ها، به ویژه در زمان های اوج مصرف شود.
جنگل ها می سوزند.. و محدودیت ها گسترش می یابد
افزایش خشکسالی، جنگل ها، به ویژه در شرق آلمان را بیشتر در معرض خطر آتش سوزی قرار داده است. ایالت براندنبورگ با پوشش متراکم از جنگل های کاج و خاک شنی سبک خود، یکی از مناطق در معرض تهدیدتر است. در اقدامی احتیاطی، مقامات محلی محدودیت های شدیدی را برای برداشت آب از رودخانه ها، دریاچه ها و چاه ها در 8 شهرستان در براندنبورگ، علاوه بر مناطق دیگر در ایالت زاکسن-آنهالت، اعمال کردند.
آندره بیرگر، مدیر کل اتحادیه شهرداری های آلمان، تاکید کرد که این اقدامات برای جلوگیری از اعمال ممنوعیت جامع استفاده از آب ضروری است و گفت: "تنها از این طریق می توانیم از اتخاذ تدابیر سختگیرانه تر در آینده جلوگیری کنیم."
راین خشک می شود... نگرانی در قلب صنعت
رودخانه راین یک شریان اقتصادی اصلی در آلمان است، زیرا بنادر شمال را به مراکز صنعتی در جنوب متصل می کند. با کاهش سطح آب آن به سطوح بحرانی، نگرانی ها از پیامدهای اقتصادی جدی افزایش یافته است.
نیلز یانزن، رئیس بخش تحلیل اقتصادی در موسسه کیل برای اقتصاد جهانی (IfW)، در اظهاراتی به روزنامه "هاندلسبلات" نسبت به پیامدها هشدار داد و گفت: تجربیات گذشته نشان داده است که کاهش سطح آب راین برای مدت طولانی می تواند منجر به کاهش تولید صنعتی تا 1 درصد در ماه شود.
در حالی که مونا نویباور، وزیر اقتصاد ایالت نوردراین-وستفالن، وضعیت را بسیار نگران کننده دانست و اشاره کرد که مارس/آذار گذشته بر اساس اعلام سازمان هواشناسی آلمان، یکی از خشک ترین ماه ها از زمان شروع ثبت داده های آب و هوایی بوده است.
خسارات تکرار میشوند... و شرکتها رنج میبرند
تجربه سال ۲۰۱۸ همچنان در حافظه اقتصادی باقی است، زمانی که کاهش سطح آب رود راین منجر به کاهش ۰.۴ درصدی تولید ناخالص داخلی آلمان شد. همچنین شرکتهای بزرگی مانند "باسف" در صنایع شیمیایی به دلیل اختلال در زنجیرههای تأمین، خسارات زیادی را متحمل شدند.
در سال ۲۰۲۲، قیمت سوخت به طور چشمگیری در جنوب کشور افزایش یافت، زیرا حمل و نقل رودخانهای مختل شد و کشتیها نتوانستند سوخت را از بنادر شمالی به مناطق جنوبی منتقل کنند.
دادههای اندازهگیری در شهر کائوب نشان میدهد که باقی ماندن سطح آب زیر ۷۸ سانتیمتر برای بیش از ۳۰ روز، منجر به کاهش ۱ درصدی تولید صنعتی میشود.
این بدان معناست که رودخانه زمانی که سطح آب به کمتر از این حد کاهش یابد، برای کشتیرانی کامل مناسب نیست و این امر مانع عبور کشتیهای تجاری حامل کالاهای سنگین میشود.
جوزف لابشوتس، کارشناس اقتصادی، در گفتگو با وبسایت "الجزیره نت" گفت: "اگر کاهش سطح آب ادامه یابد، کارخانهها از کمبود مواد خام رنج خواهند برد و ممکن است مجبور شوند تولید را کاهش دهند یا حتی به طور موقت متوقف کنند." وی از دولت آلمان خواست تا برای مقابله با این تهدید فزاینده، اقدامی فوری انجام دهد.
راهحلهای به تعویق افتاده... پول به تنهایی کافی نیست
شرکتهایی مانند "باسف" قبلاً شروع به جستجوی راهحلهای جایگزین کردهاند، از جمله خرید کشتیهایی با طراحی ویژه برای حرکت در آبهای کم عمق. با این حال، این اقدامات راهحلهای موقتی باقی میمانند، زیرا سایت صنعتی اصلی این شرکت در لودویگسهافن روزانه حدود ۱۵ کشتی را دریافت میکند و این مقادیر را نمیتوان به راحتی از طریق حمل و نقل زمینی یا ریلی جبران کرد.
با وجود اینکه دولت سابق آلمان طرحی را برای تعمیق بستر رود راین به میزان حدود ۲۰ سانتیمتر در مناطق باریک به طول ۵۰ کیلومتر قرار داده بود، این پروژه به دلیل پیچیدگیهای بوروکراتیک همچنان با مشکل مواجه است. فولکر ویسینگ، وزیر حمل و نقل سابق، اظهار داشت: "پول به تنهایی برای حل مشکلات زیرساختی کافی نیست، بلکه به سرعت در اجرا نیاز داریم."
پیشگیری اولاً... دیدگاه استراتژیک گمشده
جوزف لابشوتس، کارشناس مقابله با بلایای آب و هوایی، معتقد است که آنچه امروز در حال وقوع است، مدیریت علائم بحران است، نه درمان علل ریشهای آن.
وی میافزاید: "در طول سالهای گذشته، اقدامات متعددی در سطوح اروپایی و آلمانی انجام شده است و همکاری اروپا از طریق برنامههایی مانند "کوپرنیکوس" تقویت شده است که در صورت ناتوانی کشورها در مقابله به تنهایی، از آنها پشتیبانی میکند."
لابشوتس تأکید میکند که پیشگیری بلندمدت، اساس مقابله با این بلایای مکرر است. وی میگوید: "باید جنگلها دوباره احیا شوند و الگوهای مدیریت آنها تغییر کند، و از فنآوریهای مدرن مانند حسگرها برای نظارت بر پوشش گیاهی، همراه با سیستمهای هشدار زودهنگام و نظارت از طریق ماهوارهها استفاده شود."
وی در پایان میگوید: "این تلاشها باید جامع و عادلانه از نظر اجتماعی باشند. کاهش انتشار دیاکسید کربن یک ضرورت غیرقابل چشمپوشی است و این یک مسئولیت جمعی است که بر عهده دولتها، شرکتها و جامعه مدنی است."
بحران درهم تنیدهای که منتظر اراده سیاسی است
خشکسالی در آلمان دیگر یک پدیده گذرا نیست، بلکه به یک بحران مرکب تبدیل شده است که امنیت غذایی، ثبات اقتصادی و سلامت اکوسیستمها را تحت تأثیر قرار میدهد.
در حالی که مقامات تدابیر موقتی را برای مهار آثار آن اتخاذ میکنند، درمان ریشهای همچنان بین کندی اجرا و ضعف اراده سیاسی معلق است. آنچه وضعیت به آن نیاز دارد، فقط تأمین مالی یا تجهیزات نیست، بلکه یک دیدگاه یکپارچه بلندمدت است که محیط زیست را در قلب سیاستهای اقتصادی قرار میدهد و به پایداری اولویتی متناسب با حجم خطر میدهد.