ایالات متحده نباید تنها بر رویکرد نظامی تکیه کند و باید به دنبال دیپلماسی موثرتر در مورد غزه و منطقه غرب آسیا در سطح گسترده تر باشد.
به گزارش جماران، نیویورک تایمز در نوشتاری تحلیلی درباره حملات ایالات متحده به یمن و هدف قرار دادن مواضع انصارلله نوشت : واشنگتن با حمله به اهداف نیروهای حوثی در یمن در روز پنجشنبه به همراه بریتانیا، پیامی سخت به حوثی‌ها و البته ایران ارسال کرد مبنی بر اینکه ایالات متحده به موضع دفاعی دیرینه خود در دریای سرخ پایان داده و مصمم است حملات این گروه را به کشتی های تجاری در آب های منطقه ای متوقف کند.
با توجه به رویکرد حوثی ها و این واقعیت که آنها از نبرد با ایالات متحده سود می برند، مشخص نیست که آیا این استراتژی کارساز خواهد بود یا خیر. چنین درگیری اعتبار حوثی ها را نزد دشمنان ایالات متحده در منطقه تقویت می کند و توجه عمومی را از کمیت و کیفیت حکومت آنها در شمال غربی یمن و پایتخت این کشور منحرف می کند.
پس از حملات اخیر آمریکا و انگلیس به حوثی ها، جو بایدن رئیس جمهور ایالات متحده گفت که آماده است «در صورت لزوم اقدامات بیشتری را برای محافظت از مردم و جریان آزاد تجارت بین‌المللی انجام دهد». اگر او به این رویکرد قاطعانه جدید متعهد شود، اقتدار و منابع مورد نیاز نیروهای آمریکایی را در منطقه فراهم کند و هرگونه استفاده بیشتر از زور را با تلاش‌های دیپلماتیک برای پایان دادن به جنگ فاجعه‌بار اسرائیل و حماس همراه کند، شانس او برای کنترل حوثی‌ها بهبود خواهد یافت.
خطرات و عدم قطعیت در دستاوردهای حملات ایالات متحده و بریتانیا واضح است. حوثی‌ها که وزارت امور خارجه آمریکا در فوریه 2021 به منظور تسهیل انتقال کمک‌های بشردوستانه به بخش‌هایی از یمن تحت کنترل حوثی‌ها، آنها را از فهرست سازمان‌های تروریستی خارجی حذف کرد، قبلاً اعلام کرده‌اند که این حملات را تلافی خواهند کرد. این به خوبی می تواند منجر به تشدید تنش شود که واشنگتن عمیقاً مایل است از آن اجتناب کند و اساسا به دلیل هم اجتناب از گرفتار شدن در جنگی جدید بود که آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا سفرهایی به منطقه داشت.
سابقه شکست سیاسی، تخریب نظامی یا حتی ایجاد بازدارندگی معنادار در مقبال شبه‌نظامیان ریشه‌دار، توانا و مقاوم در خاورمیانه از طریق استفاده از زور، ضعیف است. برای چندین دهه، اسرائیل تلاش کرده است که حزب‌الله و حماس را دور نگه دارد و به طرز فاجعه‌باری شکست خورد. در جنگ کنونی، وعده اسرائیل برای نابودی حماس در غزه غیرممکن است.
شاید بزرگترین عدم قطعیت در این رویارویی جدید، ماهیت مشارکت حوثی ها با ایران باشد. حداقل از سال 2014، ایران حمایت خود از حوثی ها را افزایش داده است، احتمالاً به این دلیل که این گروه به ایران دسترسی به تنگه استراتژیک باب المندب و فرصتی برای نمایش قدرت در حیاط خلوت رقیب خود عربستان سعودی می دهد. گفته می شود که پول، آموزش و اطلاعات ایران به این گروه کمک کرده است تا به اهداف تجاری اخیر خود در دریای سرخ حمله کند.
اما اینکه ایران تا چه حد کنترل مستقیمی بر رهبری حوثی ها اعمال می کند یا آیا تهران می تواند به این گروه دستور دهد تا حملات خود را متوقف کند یا خیر، سوال آسانی نیست. حوثی ها ممکن است نسبت به چندین عضو دیگر شبکه نیابتی ایران در مورد استفاده از خشونت استراتژیک علیه دشمنان خود استقلال بیشتری داشته باشند. حتی اگر ایران تحت فشار شدید دیپلماتیک یا تهدید معتبر زور قرار گیرد و حمایت خود از حوثی‌ها را متوقف کند، باز هم این مسئله نمی تواند مانع از این شود که حوثی ها از سلاح هایی که در حال حاضر در اختیار دارند استفاده کنند. حوثی‌ها با توجه به کنترل درآمدها و منابع دولتی در یمن، از نظر تئوری می‌توانند به تنهایی از نظر مالی دوام بیاورند.
همزمان دلایلی برای خوش بین بودن وجود دارد که این شعله ور شدن تنش در منطقه به درگیری عمیق تر منجر نمی شود. در حالی که این نگرانی قابل درک وجود دارد که ایران بتواند به نمایندگی از حوثی ها انتقام بگیرد اما تهران نه بی پروا و نه غیرقابل پیش بینی است. در چند دهه اخیر در چند مورد مشخص ایالات متحده توانسته با مانورها و اقدام های خود بازدارندگی در برابر ایران را حفظ کند.
اما ایالات متحده نباید تنها بر رویکرد نظامی تکیه کند و باید به دنبال دیپلماسی موثرتر در مورد غزه و منطقه غرب آسیا در سطح گسترده تر باشد. حوثی‌ها ادعا می‌کنند که هدفشان حمایت از حماس و توقف جنگ اسرائیل است، اما ارتش آمریکا گفته است که چندین حمله اخیر حوثی‌ها در دریای سرخ، صرفا کشتی‌های مرتبط با اسرائیل یا عازم سرزمین های اشغالی را هدف قرار نداده‌اند. واشنگتن می‌تواند با دستیابی به اتش بس در غزه این بهانه را از حوثی ها بگیرد. ممکن است این اقدام حملات حوثی ها را متوقف نکند، اما تلاش های دیپلماتیک واشنگتن را برای تشکیل ائتلاف بین المللی بزرگتر با هدف مقابله با تهدید حوثی ها تقویت می کند.
نیویورک تایمز مدعی است که هر چه حوثی ها بی پرواتر ظاهر شوند، اجماع بین المللی برای مقابله با آنها بیشتر می شود و فشار دیپلماتیکی که می توان علیه آنها اعمال کرد، از جمله اعمال تحریم های اقتصادی سخت و نامگذاری مجدد آنها به عنوان یک سازمان تروریستی، بیشتر می شود.
