دور نخست انتخابات ریاست جمهوری فرانسه فردا یکشنبه (۱۰ آوریل/ ۲۱ فروردین ماه) در سایه بحران امنیتی اروپا بر سر حمله روسیه به اوکراین، برگزار می‌شود رای‌دهندگان پای صندوق‌های رای می‌روند تا رییس جمهوری جدید این کشور برای پنج سال آینده را انتخاب کنند.
به گزارش جماران به نقل از سى ان ان در 20 فوریه، امانوئل مکرون با ولادیمیر پوتین تماس تلفنی داشت. مدت کوتاهی پس از پایان این نشست، رئیس جمهور فرانسه اعلام کرد که میانجی بین همتای روس خود و جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، به شرط عدم تهاجم روسیه به همسایه خود، میانجیگری خواهد کرد.
روز بعد پوتین دو منطقه اوکراین را مستقل اعلام کرد و تا پایان هفته نیروهای خود را به این کشور اعزام کرد.
از زمان شروع بحران، مکرون نقش یک دولتمرد اروپا را بر عهده گرفته است و مایل است چندین بار با پوتین رو در رو و تلفنی صحبت کند، به گونه‌ای که دیگر رهبران جهان یا تمایلی به انجام آن ندارند یا به اعتقاد حامیان مکرون قادر به انجام آن نیستند.
منتقدان ممکن است استدلال کنند که زیاده روی مکرون به مردی که بایدن او را جنایتکار جنگی توصیف کرده است مشروعیت بخشد، اما متحدان او می گویند که حداقل باز نگه داشتن خط به مسکو هرگونه ادعایی را که پوتین می‌توانست مطرح کند مبنی بر اینکه منزوی بوده و هیچ جایگزین دیپلماتیکی جز تهاجم نداشته است را از بین می‌برد.
این دور از اولین باری است که مکرون نقش رهبر معنوی اروپا را بازی می کند. او در برخی از سخت ترین لحظات دوران ریاست جمهوری خود رهبری برخورد با رئیس جمهور سابق آمریکا دونالد ترامپ را بر عهده گرفت.او همچنین بسیاری از خطوط قرمز اتحادیه اروپا را در جریان مذاکرات برگزیت با بریتانیا تعیین کرد. او میزبان مذاکراتی در پاریس برای گروه های رقیب در لیبی به منظور میزبانی آتش بس بوده است. و در روزهای اولیه همه‌گیری کووید-19، او سعی کرد میانجی‌گر آتش بس جهانی باشد.
مکرون مردی است که خود و فرانسه را به عنوان یک نیروی خوب در صحنه جهانی می بیند. و اگرچه مداخلات او اغلب انتظارات را برآورده نمی کند - ترامپ از توافق هسته ای ایران و توافق آب و هوایی پاریس خارج شد. پوتین به اوکراین حمله کرد -- شخصیت دولتمرد با تماشاگران داخلی فرانسوی به خوبی بازی می کند. همه اینها به مکرون کمک می کند تا برای انتخاب مجدد در این ماه مبارزه کند.
جنگ بر مبارزات انتخابات ریاست جمهوری فرانسه سایه افکنده است، دور اول آن در 10 آوریل برگزار می شود. محتمل ترین رقیب مکرون در دور دوم، مارین لوپن راست افراطی، مجبور شده است به روابط گذشته خود با روسیه بپردازد. ، که شامل حمایت مالی از بانک های روسیه است.
اگر مکرون موفق به کسب یک دوره دوم ریاست جمهوری شود، به احتمال زیاد می خواهد به نقش خود به عنوان راهنمای سیاسی و اخلاقی اروپا ادامه دهد و فراتر برود. او در گذشته در مورد دیدگاه بزرگ خود برای آینده اتحادیه اروپا خجالتی نبوده است - و اینکه چگونه فرانسه را در مرکز پروژه می بیند.
هنگامی که مکرون در گردهمایی پیروزی خود پس از پیروزی در انتخابات 7 مه 2017 برای حضار سخنرانی کرد، قول داد که نه تنها فرانسه را رهبری کند، بلکه در زمان عدم اطمینان، رهبری پایدار را برای کل قاره فراهم کند.
مکرون پس از ورود به تظاهرات همراه با آهنگ "سرود شادی" بتهوون، سرود اتحادیه اروپا، به جمعیت گفت که "از اروپا دفاع خواهد کرد."
مکرون گفت: تمدن ما، شیوه زندگی، آزادی، ترویج ارزش‌ها، شرکت‌های مشترک و امیدهایمان در خطر است.
در آن زمان بزرگترین تهدید برای اروپا برگزیت بود. جنبه های عملی، پیامدها و پیامدهای خروج یک کشور عضو از اتحادیه اروپا به طور کامل شناخته نشده بود، و اگرچه اتحادیه اروپا در طول این فرآیند متحد باقی ماند، مذاکرات مربوط به خروج بریتانیا از این اتحادیه عملاً تجارت بروکسل را در بهترین حالت متوقف خواهد کرد. از چهار سال اما مکرون فرصتی برای احیا و تقویت اتحادیه اروپا بدون بریتانیا دید.
در سپتامبر 2017، زمانی که دوران ریاست جمهوری او هنوز در مراحل ابتدایی بود، مکرون سخنرانی کرد که در آن چشم انداز خود از "اروپا مستقل" را بیان کرد. مکرون می خواست بلوک را به گونه ای اصلاح و بازسازی کند که اتحادیه اروپا را بیش از هر زمان دیگری به هم نزدیک کند، از جمله داشتن یک نیروی مداخله مشترک و بودجه دفاعی، و همچنین ابزارهایی برای «کنترل مؤثر مرزهایمان» و استفاده از انگیزه های اقتصادی برای «نزدیک کردن مدل های اجتماعی و مالی به یکدیگر».
همه با او موافق نبودند. سوفی پددر، رئیس دفتر اکونومیست پاریس و نویسنده کتاب «انقلاب فرانسوی: امانوئل مکرون و تلاش برای اختراع مجدد یک ملت»، گفت که در آن زمان احساس می‌شد که مکرون در حال «فرار به خلأ» است. اروپا تلاش کرد تا چشم‌انداز بزرگ رئیس‌جمهور فرانسه را دور بزند. مکرون این درخواست کاملاً پیچیده را برای حاکمیت اروپا مطرح کرد و از سوی آلمان که به تازگی یک انتخابات برگزار شده بود و مشخص نبود که دولت نتیجه چگونه خواهد بود، سکوت برقرار شد.
به گفته جرارد آرود به سی‌ان‌ان که از سال 2017 تا 2019 به عنوان سفیر مکرون در ایالات متحده خدمت کرده است، رئیس‌جمهور فرانسه از آن زمان برای ایجاد اجماع در مورد چشم‌انداز دوباره‌سازی‌شده‌اش برای اروپا تلاش کرده است.او گفت: "هر کشور در اتحادیه اروپا یک چشم انداز از آنچه اروپا باید باشد دارد، و در بیشتر موارد این یک طرح از ایالت خود است. برای آلمانی ها، این یک مرکز اداری تر در یک سیستم فدرال است. برای فرانسه، این کشور یک کشور متمرکز با پرچم و ارتش است.»
در پنج سال گذشته، چندین دیپلمات و مقامات اتحادیه اروپا در مقاطع مختلف از یکدلی مکرون صحبت کرده اند. او در برخی مواقع با موضع سخت خود در مورد برگزیت سایر کشورهای عضو را عصبانی کرد و با صحبت از "مرگ مغزی" ناتو و دعوت به تشکیل ارتش اروپایی، کشورهای عضو دارای تفکر امنیتی تر را آزار داد. این امر دیگر کشورهای عضو را ناامید کرد و بسیاری از درخواست‌های او برای یک اروپای متمرکزتر در گوش‌ها ناشنوا ماند.
فیلیپ مارلیر، استاد سیاست فرانسه و اروپا در دانشگاه کالج لندن، به سی ان ان گفت: او اصلاحات بزرگی را می خواست اما خود را منزوی می دید. مارلیر افزود: ترکیبی از اصرار بیش از حد او، برگزیت که همه چیز را مختل می کند و مراحل اولیه همه گیر شدن همه دولت ها را در حالت بحران قرار می دهد، شرایط سیاسی برای مکرون برای ایجاد ائتلاف حول چشم انداز بزرگش وجود نداشت.
اما از آنجایی که نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که مکرون گزینه مورد علاقه برای تضمین پنج سال دیگر قدرت است، اروپا حتی بیشتر از سال 2017 به جهت‌گیری نیاز دارد. جنگ در اوکراین اساساً نگرش اروپا را نسبت به هزینه‌های امنیتی تغییر داده و بر اتکای بیش از حد اروپا به انرژی روسیه تأکید کرده است.
همچنین به مخالفان پوتین - چه در داخل و چه در خارج از اتحادیه اروپا - اهمیت متحد ماندن در برابر دشمن را یادآوری کرده است. برای اینکه این وحدت و تمرکز باقی بماند، اروپا به کسی نیاز دارد که مایل به ارائه آن رهبری سیاسی و همراهی دیگران با خود باشد.
از نظر تئوری، رئیس جمهور فرانسه باید در موقعیت مناسبی برای تصدی این شغل قرار داشته باشد. سؤال این است: آیا او دارای ویژگی های شخصی و سیاسی است که متحدان را متقاعد به پیروی کند؟ پادر خاطرنشان می کند که اگرچه مکرون ممکن است اصلاحات عظیمی را که زمانی به دنبال آن بود انجام نداده باشد، اما شرکای اتحادیه اروپا را تا حدودی به اروپای مورد نظر او در مورد برخی مسائل نزدیک تر کرده است.
او گفت: هنگامی که به عنوان یک کل در نظر گرفته شود، واکنش اروپا به همه‌گیری شاهد تغییرات خارق‌العاده‌ای در نحوه فعالیت اتحادیه بوده است. او با توافق بر تضمین مشترک بدهی یکدیگر، آلمان و کشورهای مقتصد را با یک برنامه بهبود مشترک و استقراض همراه کرد.
پس از حمله به اوکراین، پددر همچنین به افزایش چشمگیر هزینه های دفاعی در سراسر اتحادیه اروپا - از جمله توسط آلمان- اشاره کرد. دیگران به دیدگاه مکرون نسبت به اروپا نزدیک شده‌اند. او ممکن است اصلاحات محکمی را که می‌خواست انجام نداده باشد، اما فکر می‌کنم از اینکه اوضاع از سال 2017 تا چه حد پیشرفت کرده است، شگفت‌زده خواهد شد.
از نظر تئوری، شرایط برای مکرون وجود دارد که بتواند بر پایه‌های همه‌گیری و جنگ بنا کند. با این حال، برای انجام این کار، او باید بر موانعی غلبه کند که می‌توانستند ساخته شده باشند تا او را ناامید کنند.
اروپا دوباره به طور جدی به دفاع فکر می کند - یکی از موضوعات مورد علاقه مکرون. اما این کار را از طریق ناتو انجام می دهد. ناتو بازگشته است. هیچ جایگزین اروپایی وجود نخواهد داشت و هرگونه استراتژی دفاعی مشترک اتحادیه اروپا باید با ناتو هماهنگ شود.» آرود گفت: دیگر فضایی برای چیز جدیدی وجود ندارد، چیزی که مکرون فکر می کرد در سال 2017 وجود خواهد داشت.
و مکرون بهتر از بسیاری از متحدان غربی برای گفتگو با پوتین است. فرانسه، در حالی که یکی از اعضای ناتو است، مدت‌هاست که طرفدار سیاست خارجی مستقل‌تر بوده و اغلب تلاش می‌کند نقش واسطه‌ای را بین اروپا و دیگر رهبران جهان ایفا کند. در طول سال‌های ترامپ، به نظر می‌رسید که مکرون رئیس‌جمهور آمریکا را در آغوش می‌کشد به این امید که بتواند او را متقاعد کند که هم از معاهده آب‌وهوای پاریس و هم از توافق هسته‌ای ایران خارج نشود و نقشی را به‌عنوان رهبر عقل سلیم به عهده بگیرد. او در هر دو موضوع دست خالی ماند.
با این حال، در مورد اوکراین، او ممکن است خود را مورد انتقاد متحدان غربی قرار دهد و برای جلب اعتماد همسایگان اروپایی خود مبارزه کند.
اگر پوتین به خاطر جنایات جنگی محاکمه شود، آیا او اعتبار خواهد داشت؟ مارلیر، که همچنین خاطرنشان کرد که مکرون در مورد ارسال سلاح به اوکراین محافظه‌کار بوده و شرکت‌های فرانسوی نیز این کار را انجام داده‌اند، گفت: او پر سر و صداترین یا منتقدترین صدا در غرب نبوده است و از نظر تاریخی خواهان یک رابطه ترکیبی با روسیه بوده است. احتمالاً با نوعی حمایت دولتی در روسیه ماند.
و اگر اروپا بخواهد در موضوعاتی مانند دستور کار سبز، کاهش اتکا به گاز روسیه و زنجیره تامین امن تر پیشرفت کند، حقیقت صریح این است که روابط بریتانیا و اتحادیه اروپا نیاز به تعمیر فوری دارد.
تعداد کمی از مکرون را فردی می دانند که این کار را انجام می دهد، زیرا او سرسخت ترین رهبر اتحادیه اروپا علیه برگزیت بوده است. و علیرغم اینکه شخصاً با بوریس جانسون رفتار دوستانه ای داشتند، دیپلمات هایی که در طول مذاکرات برگزیت کار کردند می گویند که این دو به طرز وحشتناکی شبیه هم هستند: بسیار رقابتی، بیشتر به پیروزی شخصی بر یکدیگر اهمیت می دهند تا سازش و گاهی اوقات بی پروا. به عبارت دیگر، آنها تقریبا همیشه در مسیر برخورد هستند.
ماری توسن، نماینده سبز فرانسه در پارلمان اروپا، معتقد است که مکرون فاقد مهارت های سیاسی یا دیپلماتیک برای عبور از چالش های پیش رو است.
اوکراین این سوال اساسی را مبرمتر کرده است که اروپا در آینده چه خواهد شد. آیا ما وضعیت موجود را می خواهیم؟ آیا ما می خواهیم فقط -- یا تا چه حد -- یک قدرت نظامی متحد باشیم؟ آیا ما می خواهیم واقعا فدرالیست باشیم؟ با توجه به شکست او در اجرای یک گذار سبز مناسب در فرانسه، من معتقدم مکرون پاسخی برای هیچ یک از این سوالات بزرگ اروپایی ندارد.
اما حامیان او مخالفت می‌کنند که مکرون به اندازه کافی گفتگو را تغییر داده است که او کاملاً در موقعیتی است که اروپا را در مرحله بعدی آن هدایت کند.
ماری پیر ودرن، نماینده فرانسوی پارلمان اروپا می‌گوید: حاکمیت اروپا تعهد امانوئل مکرون در سال 2017 بود. ما را تنها و احمق می دانستند. اکنون، این هدف مشترک همه اروپایی‌ها است و ما به طور مشخص روی آن کار می‌کنیم، و افزود که بحران‌های کووید و اوکراین انگیزه جدیدی به ادغام اتحادیه اروپا داده است و به ما یادآوری می کند که باید اروپای مستقل تر، دموکراتیک تر و متحدتر بسازیم.
چند دهه گذشته برای اروپا بسیار سخت بوده است. از بحران مالی تا برگزیت و سپس همه‌گیری، کشورهای اتحادیه اروپا و کشورهای غیر اتحادیه اروپا تصمیم گرفتند تا با کشورهایی مانند چین و روسیه همکاری نزدیک‌تری داشته باشند، امنیت خود را با فرض ناتوی ایالات متحده کاهش دادند و بر سر مهاجرت به چنین کشوری با هم اختلاف کردند. تا حدی که مخالفان می توانند موضوع پناهندگان را به سلاح تبدیل کنند. به عبارت دیگر، اروپا خود را آسیب پذیر کرد.
فاجعه ای که در اوکراین در حال رخ دادن است، اروپایی ها - و شرکای غربی آنها - را برای اولین بار پس از سال ها به یک مکان کشیده است. همانطور که بحران برگزیت با اولین پیروزی مکرون در انتخابات مصادف شد، این واقعیت که اوکراین در دومین مبارزات انتخاباتی او اتفاق می افتد، شانسی بیش نیست.
اما برای مردی که دوست دارد در مورد سرنوشت اروپا صحبت کند و خوب یا بد، خود و کشورش را قلب تپنده اروپا می‌بیند، بحران - یک بار دیگر - ممکن است فرصت مناسبی را برای مکرون ایجاد کند تا این نقش محوری را بر عهده بگیرد.
شایان ذکر است رای‌دهندگان در فرانسه روز یکشنبه پای صندوق‌های رای می‌روند تا رییس جمهوری جدید این کشور برای پنج سال آینده را انتخاب کنند.
به احتمال زیاد انتخابات به مرحله دوم کشیده خواهد شد.
امانوئل مکرون، رییس جمهوری فعلی، یکی از نامزدهای این انتخابات است و امیدوار است برای یک دوره دیگر به این سمت انتخاب شود.
نامزدها
دوازده نفر - هشت مرد و چهار زن - خود را نامزد این انتخابات کرده‌اند.
از شش نامزد اصلی، سه نفر به احزاب طیف راست و دو نفر به احزاب و جناح‌های طیف چپ تعلق دارند. امانوئل مکرون به عنوان یک سیاستمدار میانه‌رو شناخته شده است.
امانوئل مکرون نماینده حزب "جمهوری به پیش" است و امیدوار است بتواند بخشی از رای‌دهندگان از هر دو جبهه راستگرا و چپگرا را به خود جلب کند.
مارین لوپن و اریک زمور هر دو نامزدهای راست افراطی هستند هر چند آقای زمور با شعارها و برنامه‌های افراطی‌تری وارد مبارزات انتخاباتی شده است.
والری پکرس نماینده جمهوریخواهان میانه‌رو و متمایل به راست است.
ژان لوک ملانشُن از حزب چگرای افراطی "فرانسه تسلیم ناپذیر" و یانیک ژدو از حزب سبزها وارد مبارزات انتخاباتی شده‌اند.
چپ سنتی فرانسه پس از تحمل شکست‌های پیاپی سنگین در انتخابات قبلی عملا از صحنه سیاست محو شده است.
حمایت مردمی از حزب سوسیالیست فرانسه که فرانسوا اولاند، نامزد آن از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۷ رئیس جمهوری فرانسه بود، به طرز قابل توجهی کاهش یافته است.
ناظران می‌گویند شکاف در جناح چپ احتمالا به نفع امانوئل مکرون تمام می‌شود در حالیکه احزاب راستگرا او را به کپی‌برداری از سیاست‌های خود متهم کرده‌اند.
مبارزات انتخاباتی امسال هم تحت‌الشعاع جنگ در اوکراین قرار گرفته و رییس جمهوری به عنوان یک دولتمرد نقش دیپلماتیک مهمی را در این بحران ایفا کرده است.
نظام انتخاباتی فرانسه چگونه کار می‌کند؟
در صورت لزوم، مرحله دوم انتخابات به فاصله ۱۴ روز بعد از مرحله اول برگزار می‌شود.
همانطور که در این انتخابات انتظار می‌رود، اگر در مرحله اول که روز ۱۰ آوریل برگزار خواهد شد، هیچیک از نامزدها نتواند حد نصاب بیش از ۵۰ درصد کل آرا را به خود اختصاص دهد، دو نامزد دارای بیشترین آرا به مرحله دوم رای‌گیری در ۲۴ آوریل راه خواهند یافت.
نامزد پیروز در مرحله دوم از روز ۱۳ ماه مه دوره پنجساله ریاست جمهوری خود را آغاز خواهد کرد.
نظرسنجی ها چه می گویند؟
براساس نظرسنجی‌ها، طی دست‌کم شش ماه گذشته، امانوئل مکرون با فاصله قابل توجهی از سایر نامزدها پیش بوده است.
بر اساس نظرسنجی‌ها امانوئل مکرون رییس جمهوری فعلی فرانسه همچنان اول است و پس از او با فاصله کمی مارین لوپن، رهبر حزب راست افراطی اجتماع ملی قرار دارد.
پیشبینی‌ها نشان می‌دهد که احتمالا سناریویی مانند پنج سال پیش اتفاق خواهد افتاد امانوئل مکرون و مارین لوپن به دور دوم راه پیدا خواهند کرد.
اما تفاوت اینجاست که این بار فاصله آرای میان این دو کاندیدا بسیار کمتر شده و خانم لوپن توانسته با وجود داشتن رقیبی صریح الهجه همچون اریک زمور در جناح راست افراطی، هواداران بیشتری جذب کند.
حمایت از رقیب راستگرای افراطی او، اریک زمور که زمانی گفته بود ولادیمیر پوتین را ستایش می‌کند، کاهش یافته است.
مسایل اصلی چیست؟
نظرسنجی‌ها حاکی از آن است که غیر از اوکراین، بزرگترین مسایل در این مبارزات انتخاباتی اقتصاد، مهاجرت و امنیت بوده است.
در ماه ژانویه امسال، اقتصاد فرانسه که به خاطر شیوع کرونا گرفتار رشد منفی شده بود، بالاترین نرخ رشد سالانه خود در نیم قرن گذشته را ثبت کرد.
توانمندی اقتصادی فرانسه احتمالا به نفع مکرون تمام خواهد شد.
نرخ بیکاری در فرانسه به ۷.۴ درصد یعنی اندکی بالاتر از متوسط نرخ بیکاری در حوزه یورو و نزدیک به هدفی است که امانوئل مکرون هنگام آغاز ریاست جمهوری وعده داده بود.
در مورد مهاجرت، آمار رسمی نشان می‌دهد که در سال ۲۰۲۰ حدود ۶.۸ میلیون مهاجر در فرانسه زندگی می‌کردند.
از این تعداد، حدود یک‌سوم از کشورهای اروپایی، چه عضو اتحادیه اروپا و چه غیرعضو، بودند و دو سوم بقیه منشا غیراروپایی داشتند.
در مجموع، بزرگترین جامعه مهاجران فرانسه را الجزایری‌تباران تشکیل می‌دهند و مراکشی‌تباران و پرتغالی‌ها در رتبه‌های بعدی قرار دارند.
موضوع مهاجرت به خصوص در برنامه‌های انتخاباتی نامزدهای راستگرا به شکل برجسته‌تری ظاهر شده است.
آقای زمور متعهد شده است که در صورت انتخاب شدن به ریاست جمهوری، سیاست "مهاجرت صفر" را اجرا کند و سالانه ۱۰۰۰۰۰ مهاجر الجزایری، مراکشی و تونسی را به کشورهایشان بازگرداند.
خانم لوپن رویکرد او را محکوم کرده و به جای آن گفته است که در مقام رئیس جمهوری، کاهش عمده در شمار مهاجران را به همه‌پرسی خواهد گذاشت.
در زمینه امنیت، پس از انتقادات شدید آقای زمور و خانم لوپن از شرایط فعلی، امانوئل مکرون متعهد شد چند هزار نفر به نیروی پلیس بیفزاید و آنها را به گشت‌های خیابانی بفرستد.
او گفته است که میزان جرایم در دوره ریاست جمهوری او کاهش یافته است.
فرانسه در سال‌های اخیر هدف یک رشته حملات قرار گرفته و این حوادث باعث افزایش اهمیت امنیت برای فرانسوی‌ها شده است.
راجر کوهن، خبرنگار نیویورک‌تایمز از پاریس گزارش داد: سرانجام امانوئل مکرون پا به میدان گذاشت. رئیس جمهور فرانسه این آخر هفته وارد عرصه وسیعی شد که در تاریکی فرو رفت و تنها با نورافکن ها و میله های نورانی روشن شد، در مقابل جمعیتی متشکل از ۳۰ هزار هوادار در یک استادیوم گنبدی در حومه پاریس.
این یک حضور کاملاً طراحی شده بود - اولین گردهمایی مبارزاتی او برای انتخاباتی که اکنون کمتر از یک هفته به آن مانده است - با چیزی شبیه به حال و هوای یک کنسرت راک.
اما آقای مکرون آمده بود تا زنگ خطر را به صدا درآورد. او به جمعیت گفت: همه چیز قطعی شده است، که همه چیز به خوبی پیش خواهد رفت.
تلاش دیپلماتیک برای پایان دادن به جنگ در اوکراین برای آقای مکرون وقت گیر بوده است، به طوری که او زمان کمی برای انتخابات فرانسه در اختیار داشته است، آن هم تنها برای بیدار شدن فرانسه از خطر فزاینده ای که می تواند با پیروزی جناح راست ضد مهاجر با سیاست دوستدار مسکو و بدبینی اش به ناتو، ایجاد شود.
کمپین مارین لوپن، رهبر جناح راست که سومین تلاش خود را برای به دست آوردن قدرت انجام می دهد، طی دو هفته گذشته افزایش یافته است، زیرا پس از افزایش بیش از 35 درصدی قیمت بنزین در سال گذشته، تمرکز صبورانه لوپن بر مسائل هزینه های زندگی در میان میلیون ها فرانسوی که در تلاش برای تامین هزینه های زندگی هستند طنین انداز شده است.
این درحالی است که رهبران طرفدار پوتین در دو انتخابات در اروپا پیروز شدند و به کرملین یادآوری می‌کنند که دوستانی در جایگاه‌های بالا در شرق اروپا دارد.
لوک مک گی، تحلیلگر سی‌ان‌ان، گزارش داد: ولادیمیر پوتین این آخر هفته از دو پیروزی کوچک دیپلماتیک برخوردار شد. هم در مجارستان و هم در صربستان، احزاب آشکارا طرفدار روسیه به راحتی در انتخابات پارلمانی پیروز شدند و به پوتین یادآوری خوشایندی کردند که علیرغم پاسخ محکم و تا حد زیادی متحد جامعه جهانی به تهاجم، او دوستانی در غرب خود و شرق اروپا دارد.
پیروزی ویکتور اوربان و حزب ملی‌گرای فیدز از آن جهت مهم‌تر است که مجارستان یکی از اعضای اتحادیه اروپا و ناتو است، به این معنی که پوتین می‌تواند ادعا کند که دوستی دارد که در بالای میز دو مورد از منفورترین نهاد‌هایش کرسی دارد.
انتخابات فرانسه در سایه پیروزی‌های راستگرایان متحد پوتین در مجارستان و صربستان
سرسختی مجارستان، و متحد اصلی آن، لهستان، دیگر متخلف اصلی حاکمیت قانون اروپا که در سال های اخیر بارها از اختیارات وتو برای محافظت از اوربان در برابر مجازات های اتحادیه اروپا استفاده کرده است، بروکسل را آزار داده است. لهستان و مجارستان اخیراً یک نوع پیمان بسته اند، که عملاً هر دو از وتوی اتحادیه اروپا برای محافظت از دیگری استفاده کنند.
وضعیت در صربستان بسیار متفاوت است زیرا این کشور عضو اتحادیه اروپا یا ناتو نیست، اگرچه در حال حاضر روند پیوستن به اتحادیه اروپا را طی می کند و انتظار می رود مذاکرات در چند سال آینده به پایان برسد.
اما الکساندر ووچیچ، رئیس جمهور صربستان، با حمله روسیه به اوکراین در موقعیت دشواری قرار گرفته است. او سال‌ها تلاش کرده است که حفظ روابط قوی دیپلماتیک و اقتصادی با روسیه (و علاقه خاص به پوتین) را با تمایل به غرب که با عضویت کامل صربستان در اتحادیه اروپا همراه خواهد بود، متعادل کند.
ووچیچ در طول مبارزات انتخاباتی از این موازنه خارج نشد و بر روی یک پلاتفرم صلح و ثبات در منطقه شرکت کرد. اگرچه صربستان از دو قطعنامه سازمان ملل در محکومیت حمله روسیه به اوکراین حمایت کرد، اما از اعمال تحریم ها علیه مسکو خودداری کرده است.
