تنش میان فرانسه و ترکیه دو عضو پیمان ناتو بر سر لیبی وارد مرحله جدید و خطرناکی شده است.
به گزارش جماران، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در سرمقاله روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم به تنش ها داخل ناتو بر سر لیبی پرداخت و نوشت: جنگ کلامی سختی این روزها میان فرانسه و ترکیه دو کشور عضو ناتو به دلیل ایستادن هر کدام شان در یکی از خندق های درگیری متقابل در بحران لیبی به راه افتاده است.
«امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه روز دوشنبه«مسئولیت تاریخی مجرمانه دولت ترکیه در لیبی» را محکوم کرد و «مولود چاووش اوغلو» وزیر خارجه ترکیه در پاسخ به او گفت که فرانسه شیوه ویرانگری را با تقویت حضور روسیه و حمایت از ژنرال «خلیفه حفتر» در رویارویی با ترکیه همتایش در پیمان ناتو، در پیش گرفته است.
این تنش در روابط ترکیه و فرانسه پس از آن رخ داد که وزارت دفاع فرانسه کشتی های ترکیه که را به انتقال افراد مسلح به لیبی متهم کرد و نیز ترکیه را متهم کرد که از بازرسی کشتی های پشتیبانی وابسته به این کشور توسط یک ناوچه فرانسوی در دریای مدیترانه جلوگیری کرد.
ترکیه این اتهام ها را رد کرد و بار دیگر به فرانسه این نکته را یادآوری کرد که این دو کشور عضو ناتو هستند که گمان بر این می رود در مقابل دخالت روسیه در لیبی که تهدیدی برای ناتو طرح های استراتژیکش در خاورمیانه به شمار می رود بایستند.
بی تردید این نزدیکی ناگهانی و غیرمنتظره روسیه و فرانسه در بحران لیبی، ترکیه را نگران می کند زیرا جبهه ضد ترکیه را که شامل مصر،عربستان، امارات و یونان می شود را تقویت می کند این در حالی است که ائتلاف ترکیه فقط شامل قطر و حمایت«شفاهی» ایتالیا که نمی توان به آن اعتماد کرد می شود.
نقشه ائتلاف ها و شدت گرفتن تنش فرانسه و ترکیه بازتاب هایی بر تحولات کنونی در بحران لیبی گذاشته است که بارزترین و مهمترین آنها شکاف و چند دستگی بی سابقه و بزرگ در ائتلاف ناتو و تأخیر در نبرد سرنوشت ساز «سرت»است که همه طرف های درگیر تمام توان نظامی خود را برای آغاز دوباره آن جمع می کنند.
فرانسه از تهدیدهای ترکیه برای کنترل سرت و «الجفره» دو شهری که اولی(سرت) دروازه اصلی کنترل هلال نفتی در «برقه» است و دومی دروازه ساحل آفریقایی و میدان های گازی در نزدیکی مرزهای جنوبی الجزایر به شمار می رود و در آن پایگاه هوایی وجود دارد که دست کمی از پایگاه هوایی«عقبه بن نافع(الوطیه) در جنوب غرب طرابلس ندارد، نگران است.
حضور ماکرون در نشست سران کشورهای ساحل که فعالیت خود را روز گذشته در نواکشوت پایتخت موریتانی با حضور رهبران نیجر، چاد، بورکینافاسو،مالی و نیز «محمد ولد الغزوانی» رئیس جمهور موریتانی آغاز کرد برای نشان دادن این نگرانی صورت می گیرد. رسیدن نیروهای دولت وفاق ملی که توسط جامعه بین الملل به رسمیت شناخته شده است به جنوب لیبی(فزان) و نیز افراد مسلح تندرویی که ترکیه از سوریه به لیبی آورد(تعداد آنها بر اساس برخی گزارش های رسانه ای به 17هزار نفر رسید) به معنای تهدید نفوذ فرانسه در این منطقه یعنی ساحل آفریقاست که شاهد فعالیت نظامی گسترده ای در حال حاضر علیه نیروهای فرانسوی در مالی است.
نمی دانیم چگونه این جنگ کلامی فرانسه و ترکیه پیش می رود و به کجا می رسد ولی آن چه که می دانیم و در آن تردیدی نداریم این است که لیبی که با بمباران های پیمان ناتو به اصطلاح آزاد شد تبدیل به نفرینی شده است که دست از سر این پیمان بر نمی دارد و صفوف آن را از هم می پاشد و حتی آن را در حالت مرگ مغزی در اتاق مراقبت های ویژه قرار می دهد و خداوند مهلت می دهد اما اهمال نمی کند.
