تهران برای آنکه «شهر» باشد به تعامل هم‌زمان و به قاعده سرمایه‌های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی‌اش نیاز دارد.
به گزارش جماران؛ زهرا احمدی‌پور، معاون سابق رییس‌جمهور، در یادداشتی نوشت:
انتخاب دکتر نجفی از سوی شورای شهر به عنوان شهردار پایتخت خبری خوش برای تهران است.
چندین دهه است که تهران را مدیرانی اداره کرده‌اند که عموماً گسترش کالبدی، بسط سرمایه‌های اقتصادی و مدرنیزاسیون شکلی را ابتدا و انتهای «توسعه» دانسته‌اند و بر اساس این باور تهران را به موجود بی‌قواره و دفرمه فعلی تبدیل کرده‌اند که هر چه هست، «شهر» به معنای اصولی آن نیست. «خوابگاه» بزرگی است برای ساکنانی که عموماً از «تهران»، دستیابی نسبی به غایتی جز پیشرفت اقتصادی برای‌شان متصور نیست.
تهران برای آنکه «شهر» باشد به تعامل هم‌زمان و به‌قاعده سرمایه‌های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی‌اش نیاز دارد. کلانشهر، فقط به داشتن لباسی زیبا و برج و اتوبانی شیک و پهن محتاج نیست؛ به روح و روان سالم هم نیاز دارد. وقتی مدیریت شهری، مزیت‌های تاریخی، فرهنگی، اجتماعی شهر را نادیده می‌گیرد، وضع همین می‌شود که هست؛ «جایی برای خواب و پول‌درآوردن و دور دور کردن در اتوبان و خیابان».
قلب تاریخی شهر تهران با پتانسیل عظیم تمرکز زدایی از شمال‌شهر و توسعه هویت شهری و محصولات گردشگری تهران در برنامه‌ریزی مدیری که غایتش توسعه کالبدی است اساساً جایی ندارد. مدیری که توسعه را فقط در توسعه اتوبان و تونل شهری می‌بیند حتی وقتی سخن از فاصله جنوب و شمال شهر تهران می‌کند مدعی می‌شود با ساخت بزرگراه امام علی فاصله جنوب و شمال را کم کرده است. چنین مدیری اساساً مفهوم فاصله جنوب و شمال را نمی‌داند. فکر می‌کند اگر فاصله زمانی سفر از جنوب به شمال شهر و بالعکس را با اتوبان کم کند فاصله فقیر و غنی را در شهر کم کرده است. در مدل توسعه پایدار شهری، توسعه امکانات شهری در وهله نخست مبتنی بر شناخت مزیت‌های محلی و منطقه‌ای و برنامه‌ریزی غیرمتمرکز برای توسعه و ترویج این مزیت‌ها است.
ضرورت اجتناب‌ناپذیر مدرن‌شدن شهر تهران باید براساس توجه به عناصر تاریخی، هویتی و فرهنگی آن شکل می‌گرفته است. دکتر نجفی! به عنوان یک شهروند خوشحالم که سرانجام فردی در قامت شهردار پا به ساختمان پارک‌شهر می‌گذارد که بافت تاریخی تهران را بافت فرسوده نخواهد خواند. شهرداری که شهر تهران را صرفاً فضایی برای تعامل اقتصادی با شهروندان نمی‌داند و شهر را موجودی می‌خواهد که در برقراری تعامل تاریخی، فرهنگی و هویتی الکن و ناکارا نباشد.
جناب آقای نجفی! راه سختی در پیش دارید ولی آرزو می‌کنیم موفق شوید تا اشتباه تاریخی در توسعه صرفاً کالبدی تهران را اصلاح کنید و تهران را به «شهر» ی متعادل، متوازن و به جایی برای «زندگی» تبدیل کنید. انتخاب شما «امید» را در دل ما زنده کرد.
