نویسندگان با استناد به دادههای مراکز مطالعاتی در واشنگتن و تلآویو چنین استدلال کردهاند که ایران با بهرهگیری از مدل انطباقپذیری تاکتیکی مرحلهای، موفق شده است لایههای متراکم پدافند اسرائیل را دچار اختلال کند. آنطور که در تحلیل آمده، استفاده از موشکهای دوربرد از عمق خاک ایران، تغییر زمان حملات از شب به روز، پراکندگی جغرافیایی هدفها و تنوع زمانی، همگی در افزایش نرخ نفوذ از ۸٪ به ۱۶٪ نقش داشتهاند؛ تغییری که به تعبیر نویسندگان، «زیرساخت بازدارندگی را در سطوح بالاتری به چالش کشیده است».
به گزارش جماران؛ حسن حمزه نوشت: در گزارشی تحلیلی که توسط زفی سمیث و بنوا فوکون در روزنامهی والاستریت ژورنال در تاریخ ۱۶ ژوئیه ۲۰۲۵ منتشر شده تجربه ایران در جنگ ۱۲روزه با اسرائیل بهمثابه یک نقطه عطف در ارزیابی ساختارهای پدافندی پیشرفته توصیف شده است.
نویسندگان با استناد به دادههای مراکز مطالعاتی در واشنگتن و تلآویو چنین استدلال کردهاند که ایران با بهرهگیری از مدل انطباقپذیری تاکتیکی مرحلهای، موفق شده است لایههای متراکم پدافند اسرائیل را دچار اختلال کند. آنطور که در تحلیل آمده، استفاده از موشکهای دوربرد از عمق خاک ایران، تغییر زمان حملات از شب به روز، پراکندگی جغرافیایی هدفها و تنوع زمانی، همگی در افزایش نرخ نفوذ از ۸٪ به ۱۶٪ نقش داشتهاند؛ تغییری که به تعبیر نویسندگان، «زیرساخت بازدارندگی را در سطوح بالاتری به چالش کشیده است».
در بخش دیگری از گزارش، چنین بیان میشود که تهران نهفقط در نوع تسلیحات، بلکه در فلسفه عملیات هم بازنگری کرده است. بهگفتهی نویسندگان، برخلاف الگوی سنتی درگیریهای منطقهای که متکی بر حملات شبانه و اشباع پدافند بود، ایران اینبار الگوی حملات پلهای، زمانمند و از منابع جغرافیایی متکثر را جایگزین کرد.
آنان با استناد به دادههای نهادهای نظامی اسرائیل آوردهاند که همین تغییر، سامانههای پدافندی را مجبور به توزیع و بازآرایی لحظهای کرد؛ امری که منجر به بروز تأخیر، اشتباه در اولویتبندی و حتی بیعملی در برابر برخی تهدیدها شد. موشکهای فتّاح-۱، با مانورپذیری بالا در سرعتی بیش از ۱۰ برابر صوت، نیز از دیگر عناصر تاکتیکی بودند که بهگفته گزارش، روند رهگیری را بهشدت پیچیده و پرهزینه ساختند.
در همین راستا، تحلیلگران اسرائیلی هشدار دادهاند که تداوم این فشار عملیاتی، سامانههای دفاعی را دچار فرسایش کرده و اسرائیل ناچار شد تنها تهدیدهای اولویتدار را هدف بگیرد. گزارش تأکید دارد که کمبود ذخایر موشکهای رهگیر و هزینهی بالای استفاده از آنها، رژیم را وارد فاز «اقتصاد دفاعی» کرد؛ وضعیتی که خود نشانهی فروپاشی تدریجی برتری عددی و فنی در میدان است.
در جمعبندی این گزارش، نویسندگان این جنگ را نهفقط آزمون صلابت اسرائیل، بلکه آزمایشی برای مدلهای پدافندی آتی آمریکا میدانند. آنان با اشاره به پروژهی در حال توسعهی «گنبد طلایی» به ارزش ۱۷۵ میلیارد دلار هشدار دادهاند که جنگ ایران و اسرائیل، اثبات کرد سامانههای چندلایه، اگر با قدرت تاکتیکی متغیر روبهرو شوند، الزاماً تضمین بازدارندگی نیستند. بهگفتهی یکی از کارشناسان مؤسسه رند، آنچه تعیینکننده است نه بلوغ سختافزار، بلکه قدرت انطباق نرمافزاری و تصمیمسازی لحظهای است؛ کیفیتی که بهباور او، ایران در این جنگ «بهنحوی غیرقابلانکار به نمایش گذاشت».
