در این فیلم برای اولین بار دست‌خط سیداحمد خمینی نمایش داده می‌شود؛ دست‌خطی که به دلیل حساسیت‌های متن تاکنون توسط موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی منتشر نشده و پیش از این سیدحسن خمینی فقط یک‌بار به رؤیت سردار علایی هنگام نگارش کتاب تاریخ تحلیلی جنگ رسانده بود. ظاهراً در این نامه، نظر تک‌تک اعضای شورای عالی دفاع درخصوص ادامه یا اتمام جنگ درج شده است.
به گزارش جماران؛ روزنامه سازندگی نوشت: مستند «احمد» به کارگردانی مصطفی رزاق‌کریمی، تهیه‌کنندگی غلامعلی اصغریان و سرمایه‌گذاری موسسه «عروج امام» در جشنواره سینما حقیقت به نمایش درآمد اما این مستند که تولید آن 4 سال زمان برده، چه می‌گوید؟
مستند روایتی خطی از زندگی سیداحمد خمینی فرزند امام خمینی را بازگو می‌کند و در عین حال، قصد بیان و شفاف‌سازی زندگی و برخی روحیات و رفتارهای سیاسی امام خمینی در دوران مبارزه و رهبری را نیز در پیش‌زمینه خود دارد. در بخش اول این مستند خانم فاطمه طباطبایی، برخی دوستان احمدآقا و شماری از سیاسیون روایتگر اصلی مستند هستند اما پس از آنکه مستند به حوادث انقلاب می‌پردازد کاملاً رنگ‌وبوی سیاسی می‌گیرد و دیگر خبری از درام نیست. در این مقطع چند پرونده بسیار مهم باز می‌شود؛ افتادن بار مسئولیت بیت امام به دوش احمد، بازگشت به ایران، ماجرای خط سوم، تسخیر سفارت آمریکا، سازمان مجاهدین خلق، بنی‌صدر، قطب‌زاده، ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر، پذیرش قطعنامه، اعدام‌های 1367، عزل آیت‌الله منتظری و رهبری آیت‌الله خامنه‌ای. موسوی‌‌خوئینی‌ها از بار سنگین روی دوش احمد در ماجرای تسخیر سفارت آمریکا- و حتی خودش- پرده برمی‌دارد؛ خاتمی جعل دست‌خط امام توسط احمد و کارگردانی او در وقایع سال 67 را رد می‌کند و سیدحسن خمینی هم برای نخستین بار از نامه پدر به امام در راستای تاکید بر پایان جنگ پس از فتح خرمشهر سخن می‌گوید.
در این فیلم برای اولین بار دست‌خط سیداحمد خمینی نمایش داده می‌شود؛ دست‌خطی که به دلیل حساسیت‌های متن تاکنون توسط موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی منتشر نشده و پیش از این سیدحسن خمینی فقط یک‌بار به رؤیت سردار علایی هنگام نگارش کتاب تاریخ تحلیلی جنگ رسانده بود. ظاهراً در این نامه، نظر تک‌تک اعضای شورای عالی دفاع درخصوص ادامه یا اتمام جنگ درج شده است.
سیدمحمد خاتمی در این فیلم تاکید می‌کند که هیچ یک از نامه‌های امام به خصوص نامه‌ها و مطالبی که برخی بر آنها شبهه وارد کردند، دست‌خط احمدآقا نبود. او می‌گوید شرعاً و عرفاً من این موضوع را رد می‌کنم. متون امام از خود ایشان بود.
حسن روحانی نیز خاطره‌ای تعریف می‌کند و می‌گوید روزی می‌خواستم خدمت امام بروم و واقعیات جنگ را بگویم. اما احمدآقا گفت، تو می‌خواهی بروی و به امام بگویی که به جنگ پایان دهد، درحالی که امام قبول نخواهد کرد. در نتیجه احمدآقا به من وقت نداد. مدتی گذشت، این بار خود احمدآقا آمد و گفت که بیا برو پیش امام و درباره جنگ سخن بگو که این بار من نپذیرفتم. گفتم آن زمان که می‌خواستم بروم، وقت ندادید این بار هم من نمی‌روم.
فاطمه خانم طباطبایی نیز از شب آخر عمر سیداحمد و فالی که گرفته بود، سخن می‌گوید. در موضوع جنگ، فاطمه طباطبایی برای اولین بار روایتی از اندرون خانه امام هنگام پذیرش قطعنامه را با جزئیات به تصویر می‌کشد؛ روایتی که کامل‌کننده روایتی مشابه در مستند «بانو قدس ایران» است.
غایب بزرگ این فیلم اما آیت‌الله اکبر هاشمی‌رفسنجانی است؛ فردی که مشهور است، احمد هنگام فوت با او دچار اختلاف نظرات شدیدی شده بود تا جایی که در هفته‌های پایانی، احمدآقا مصاحبه‌ها و سخنرانی‌ها انتقادی‌ای هم علیه سیاست‌های دولت هاشمی انجام داده بود. البته در روایت فصل پایانی عمر احمد هم رگه‌هایی از نارضایتی او را می‌توان در فیلم دید؛ آنجا که سیدمحمود دعایی از برخورد لفظی با احمد در یک جلسه مهم سخن گفت.
روایتگران احمد، چهره‌های چپ و راست سنتی جمهوری اسلامی و عمدتاً جناح چپ خط امامی هستند. موضوعی که به مذاق نواصولگرایان خوش نخواهد آمد چراکه مربوط به دوران ماقبل آنها می‌شود.
در مجموع می‌توان گفت، مستند «احمد» تلاشی برای برداشتن بار سنگین روی دوش سیداحمد در تصمیمات مهم سیاسی بوده؛ او اگرچه رازدار امام بود و از رازهای دهه60 آگاه بود اما همان‌طور که فرزند او سیدحسن خمینی می‌گوید: پدرم «مشاور» بود و نه مرجعیت در تصمیم‌گیری. اما با این حال این فیلم حتماً هنگام نمایش عمومی با نقدها و چالش‌هایی مواجه خواهد شد.
