حسین شریعتمداری نوشت: اختلاف پیش آمده به آسانی قابل حل بود و با پوزش از نمایندگان محترم مجلس، به این حجم از اعتراض نیازی نداشت. چرا؟! زیرا همانگونه که در صدر این نوشته آمده است، خودداری ایران از اجرای پروتکل الحاقی یکی از دستاوردهای بزرگ ما در چالش هسته‌ای نزدیک به دو دهه است. این نکته را به آسانی از سراسیمگی حریف و دست و پا زدنش برای پیشگیری از آن می‌توان فهمید.
به گزارش جماران؛ حسین شریعتمداری مدیرمسئول روزنامه کیهان در شماره امروز این روزنامه نوشت: «همانگونه که ملاحظه می‌شود، در یادداشت کیهان اولاً نگرانی نمایندگان محترم ناشی از احساس مسئولیت آنان دانسته شده است، ثانیاً از اقدام آنان در تهیه و تصویب طرح و مخصوصاً توقف اجرای پروتکل الحاقی با عنوان یک دستاورد بزرگ که باعث شده مسیر چالش هسته‌ای از باخت یکسره به بُرد یکسره تغییر کند یاد شده است و ثالثاً توضیح داده شده است که آنچه آنان را نگران کرده است در اجرای ماده موردنظر در طرح مجلس یعنی توقف اجرای پروتکل الحاقی تغییری ایجاد نمی‌کند.
البته درباره همراهی شورای عالی امنیت ملی با توافق یاد‌شده نیز سخنی به میان آمده بود که شرح آن را به بعد موکول می‌کنیم.
و اما، جان‌مایه یادداشت نگارنده این نکته (برگرفته از متن یادداشت) بود و هنوز هم هست که؛ « اختلاف پیش آمده به آسانی قابل حل بود و با پوزش از نمایندگان محترم مجلس، به این حجم از اعتراض نیازی نداشت. چرا؟! زیرا همانگونه که در صدر این نوشته آمده است، خودداری ایران از اجرای پروتکل الحاقی یکی از دستاوردهای بزرگ ما در چالش هسته‌ای نزدیک به دو دهه است. این نکته را به آسانی از سراسیمگی حریف و دست و پا زدنش برای پیشگیری از آن می‌توان فهمید. از این روی و همانگونه که دیروز رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان با ایشان تاکید فرمودند «این اختلاف‌نظرها [اختلاف برداشتی که مجلس از کار دولت دارد] قابل حل است و باید دو طرف، قضیه را با همکاری یکدیگر حل کنند و نباید اختلاف‌ها رها و یا تشدید شود که نشان‌دهنده دوصدایی باشد.» و اشاره کرده بودیم که؛
« اعتراض علنی، آنهم در آن حجم که شاهد بودیم می‌توانست به اعتراض و درخواست بررسی در جلسه غیر‌علنی منتقل شود. نه اینکه مردم عزیز کشورمان نا‌محرم باشند! بلکه از آن روی که دشمنِ گوش‌خوابانیده با دستاویز قرار دادن آن، اهمیت مثال‌زدنی دستاورد به دست آمده را که حاصل زحمات و هوشمندی خود نمایندگان محترم بوده است، کوچک جلوه ندهد». این نگاه دلسوزانه به ماجرا، انگیزه یادداشت مورد اشاره بود و اکنون نیز بر این باورم.»
