دانش‌آموزان سال‌های پایانی دهه ۴۰ مدرسه روستای سعیدآباد وقتی امروز جمعه و در یک روز تعطیل وارد دبیرستان شدند و خیلی زود به خاطره بازی و مرور قصه‌های فراموش نشدنی غیر قابل وصف در مدرسه پرداختند.
در جمع دانش‌آموزان موسفید کرده کلاس کسی نبود که از خاطرات مدرسه بی‌خبر باشد، مرور آن ماجراها دوباره روزهای خوش نوجوانی را برایشان زنده کرد، همه سرو پا گوش شده و یاد دوران قدیم برای آنها زنده شد.
برای آخرین بار در قامت دانش آموز، پشت میز و نیمکت‌های چوبی نشسته و دوستی و رفاقت گذشته را به یاد آوردند.
حالا ۵۰ سال بعد از آخرین زنگ، اگرچه فرمول‌های ریاضی و شیمی را از یاد برده‌اند و گرد پیری روی چهره‌شان نشسته، اما نمره رفاقت‌شان هنوز ۲۰ است. رفاقتی که با گذر عمر، مثل چین و چروک‌های روی پیشانی‌شان، وقتی در حیاط مدرسه دور هم جمع می‌شوند، عمیق و عمیق‌تر می‌شود.
دبیر برگزاری پنجاهمین سالگرد تاسیس مدرسه روستای سعیدآباد، هدف از برگزاری این مراسم را قدردانی از گذشتگان، معلمان و خیران بیان کرد و گفت: نسل امروز باید از این مراسم درس بگیرند که همیشه قدردان گذشتگان خود باشند چرا که این بخشی از آیین ما ایرانیان است.
حبیب فضلی افزود: با فراخوانی که انجام شد و برنامه ریزی ۶ ماهه توانستیم با تشکیل ستادی به همین نام تمام مدیران، معاونان، دبیران و دانش آموزان ۵۰ سال گذشته را در مدرسه‌ای که در آن تدریس می‌کرده یا درس می‌خواندند جمع کنیم و علاوه بر ایجاد یک روز با نشاط و یادآوری آن روزهای زیبا از آنان قدردانی کنیم.
در این مراسم محمدباقر همایونیان مدیر دبیرستان ۵۰ سال گذشته که امروز ۷۶ سال سن دارد و موسس این دبیرستان است هم حضور داشت.
وی گفت: این مدرسه تنها دبیرستان دولتی آن روزهای سعید آباد بود که هنوز هم پذیرای دانش‌آموزان این محله است و من امروز را یکی از بهترین روزهای زندگی‌ام می‌دانم.
تجلیل از قدیمی‌ها و قدردانی از آنهایی که تا به امروز فداکاری کرده‌اند تا دبیرستان پا بر جا بماند، بخش پایانی مراسم پنجاهمین سالگرد تاسیس دبیرستان روستای سعید آباد بود.
در این گزارش در کنار دورهمی دلنشین و خاطرات شیرین دوران مدرسه پیرمرد و پیرزنهای ۷۰ ساله امروز و دانش‌آموزان دبیرستانی دیروز مدرسه روستای سعیدآباد بخش مرکزی ساوجبلاغ نشستیم که بسیار جالب و لذت بخش بود.
