مجید کریمی روز جمعه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، افزود: ایران روی کمربند زلزله خیز قرار دارد و تقریبا تمام شهرها کم و بیش در معرض خطر زلزله قرار دارند که قم هم از این موضوع مستثنی نیست.
وی اضافه کرد: بر اساس مطالعات انجام شده، در شهر قم سه گسل اصلی بالقوه فعال شامل گسل شادگلی به طول 18 کیلومتر، گسل خضر(شهرک قدس) به طول 22 کیلومتر و گسل شمال قم به طول 40 کیلومتر وجود دارد.
وی ادامه داد: این گسل ها توانایی ایجاد زلزله به بزرگی 6.5 ، 6.7 و 6.9 ریشتر را دارند که نشان دهنده این است که قم از نظر لرزه خیزی باید به صورت جدی مورد توجه قرار گیرد.
کریمی تاکید کرد: ساخت و ساز در محدوده گسل ها باید با حساسیت زیاد انجام شود و با مطالعات دقیق محدوده های خطرناک نزدیک گسل را شناسایی کرد.
به گفته وی، باید در مناطقی که احتمال گسل سطحی وجود دارد و تقریبا حریم 300 متری از این گسل هاست، ممنوعیت ساخت و ساز را رعایت نمود و در سایر قسمت ها با در نظر گرفتن آثار حوزه نزدیک گسل، نسبت به ساخت و سازهای محدود اقدام کرد.
وی گفت: در سال 84 مطالعات ریز پهنه بندی شهر قم انجام و گسل های اصلی این شهر شناسایی شد و نتایج آن در اختیار کارفرما یعنی شهرداری قرار گرفت که در آن محدوده های خطرناک ساخت و ساز ارائه شد.
کریمی تصریح کرد: ولی در همان محدوده ها به این توصیه ها عمل نشد و ساخت و سازهای گسترده انجام شده است.
وی بیان کرد: کل شهر قم در معرض ارتعاشات ناشی از زلزله قرار دارد، ولی سه محدوده شهری شامل محدوده های در حریم 300 متری گسل ها، بافت های فرسوده و ساختمان هایی که در آن ها ضوابط به درستی رعایت نشده، در برابر زلزله آسیب پذیرتر است.
وی اضافه کرد: محدوده هایی که در حریم 300 متری گسل ها قرار دارند باید در مطالعات جامع تر دقیقا مشخص شود، ولی با توجه به همان مطالعات سال 84 هم محدوده تقریبی آن مشخص است که قاعدتا نباید مجوزهای ساخت و ساز در آن مناطق صادر می شد.
عضو نظام مهندسی قم ادامه داد: بافت های فرسوده از نظر فنی شامل ساختمان های قدیمی و همچنین ساختمان هایی که بدون رعایت حداقل ضوابط فنی ساخته می شود، می باشد.
وی افزود: بیشتر آسیب های جانی در زلزله ها در این مناطق اتفاق می افتد که به خاطر ضعف سازه ها و عدم امکان کمک رسانی در هنگام زلزله اتفاق می افتد.
مجموع کل مساحت قم 12 هزار و 939 هکتار است که چهار هزار و 809 هکتار از بافت این شهر، فرسوده و ناکارآمد است.
کریمی افزود: یکی از اصلی ترین مشکلاتی که رفتار یک سازه در مقابل زلزله را تحت تاثیر قرار می دهد، تفکیک زمین هاست، هرچه عرض زمین بیشتر باشد به طوری که بتوان از ستون های بیشتری در عرض زمین استفاده کرد، مقاومت سازه در برابر زلزله افزایش می یابد.
وی ادامه داد: تفکیک زمین ها بنا به خواست مردم و بنگاه های املاک در شهرداری ها و بدون دخالت نظام مهندسی صورت می گیرد و یک ضعف ماهیتی در سازه ایجاد می شود.
وی اضافه کرد: در این زمینه می توان طرح تشویقی برای تجمیع پلاک ها اعمال کرد تا هم مردم راضی باشند و هم عملکرد سازه بهبود قابل توجهی داشته باشد.
به گفته کریمی، تفکیک نامناسب زمین ها و الزام ضوابط به تامین پارکینگ، استفاده از سیستم های سازه ای مقاوم تر در برابر زلزله را به شدت با محدودیت مواجه می کند؛ بنابراین مهندسان طراح بر خلاف میل باطنی به سمت سیستم های ضعیف تر از نظر سازه ای متمایل شوند که متاثر از تفکیک های نامناسب است.
وی با بیان این که کیفیت مصالح ساختمانی نوسانات زیادی داشته که در بسیاری موارد روی سازه تاثیرات منفی دارد، گفت: در این مورد باید ارگان های نظارتی فعالیت های بیشتری داشته باشند که با توجه به گستردگی منابع تامین مصالح و کمبود نیروی نظارتی، نظارت مناسبی روی کیفیت مصالح انجام نمی شود.
کریمی افزود: آموزش دوره های فنی مهارت آموزی اصولی برای نیروهای اجرایی، جلوگیری از ساخت و سازهای غیرفنی به ویژه در مناطق ضعیف شهر، نظارت مجری ذیصلاح بر کیفیت مناسب ساخت و سازها و کنترل فنی نقشه های اجرایی قبل از ساخت در نظام مهندسی می تواند تضمین کننده حفظ ساختمان ها در برابر زلزله و گذر از بحران با کمترین هزینه باشد.
/2085/ 1175
انتهای پیام وی اضافه کرد: بر اساس مطالعات انجام شده، در شهر قم سه گسل اصلی بالقوه فعال شامل گسل شادگلی به طول 18 کیلومتر، گسل خضر(شهرک قدس) به طول 22 کیلومتر و گسل شمال قم به طول 40 کیلومتر وجود دارد.
وی ادامه داد: این گسل ها توانایی ایجاد زلزله به بزرگی 6.5 ، 6.7 و 6.9 ریشتر را دارند که نشان دهنده این است که قم از نظر لرزه خیزی باید به صورت جدی مورد توجه قرار گیرد.
کریمی تاکید کرد: ساخت و ساز در محدوده گسل ها باید با حساسیت زیاد انجام شود و با مطالعات دقیق محدوده های خطرناک نزدیک گسل را شناسایی کرد.
به گفته وی، باید در مناطقی که احتمال گسل سطحی وجود دارد و تقریبا حریم 300 متری از این گسل هاست، ممنوعیت ساخت و ساز را رعایت نمود و در سایر قسمت ها با در نظر گرفتن آثار حوزه نزدیک گسل، نسبت به ساخت و سازهای محدود اقدام کرد.
وی گفت: در سال 84 مطالعات ریز پهنه بندی شهر قم انجام و گسل های اصلی این شهر شناسایی شد و نتایج آن در اختیار کارفرما یعنی شهرداری قرار گرفت که در آن محدوده های خطرناک ساخت و ساز ارائه شد.
کریمی تصریح کرد: ولی در همان محدوده ها به این توصیه ها عمل نشد و ساخت و سازهای گسترده انجام شده است.
وی بیان کرد: کل شهر قم در معرض ارتعاشات ناشی از زلزله قرار دارد، ولی سه محدوده شهری شامل محدوده های در حریم 300 متری گسل ها، بافت های فرسوده و ساختمان هایی که در آن ها ضوابط به درستی رعایت نشده، در برابر زلزله آسیب پذیرتر است.
وی اضافه کرد: محدوده هایی که در حریم 300 متری گسل ها قرار دارند باید در مطالعات جامع تر دقیقا مشخص شود، ولی با توجه به همان مطالعات سال 84 هم محدوده تقریبی آن مشخص است که قاعدتا نباید مجوزهای ساخت و ساز در آن مناطق صادر می شد.
عضو نظام مهندسی قم ادامه داد: بافت های فرسوده از نظر فنی شامل ساختمان های قدیمی و همچنین ساختمان هایی که بدون رعایت حداقل ضوابط فنی ساخته می شود، می باشد.
وی افزود: بیشتر آسیب های جانی در زلزله ها در این مناطق اتفاق می افتد که به خاطر ضعف سازه ها و عدم امکان کمک رسانی در هنگام زلزله اتفاق می افتد.
مجموع کل مساحت قم 12 هزار و 939 هکتار است که چهار هزار و 809 هکتار از بافت این شهر، فرسوده و ناکارآمد است.
کریمی افزود: یکی از اصلی ترین مشکلاتی که رفتار یک سازه در مقابل زلزله را تحت تاثیر قرار می دهد، تفکیک زمین هاست، هرچه عرض زمین بیشتر باشد به طوری که بتوان از ستون های بیشتری در عرض زمین استفاده کرد، مقاومت سازه در برابر زلزله افزایش می یابد.
وی ادامه داد: تفکیک زمین ها بنا به خواست مردم و بنگاه های املاک در شهرداری ها و بدون دخالت نظام مهندسی صورت می گیرد و یک ضعف ماهیتی در سازه ایجاد می شود.
وی اضافه کرد: در این زمینه می توان طرح تشویقی برای تجمیع پلاک ها اعمال کرد تا هم مردم راضی باشند و هم عملکرد سازه بهبود قابل توجهی داشته باشد.
به گفته کریمی، تفکیک نامناسب زمین ها و الزام ضوابط به تامین پارکینگ، استفاده از سیستم های سازه ای مقاوم تر در برابر زلزله را به شدت با محدودیت مواجه می کند؛ بنابراین مهندسان طراح بر خلاف میل باطنی به سمت سیستم های ضعیف تر از نظر سازه ای متمایل شوند که متاثر از تفکیک های نامناسب است.
وی با بیان این که کیفیت مصالح ساختمانی نوسانات زیادی داشته که در بسیاری موارد روی سازه تاثیرات منفی دارد، گفت: در این مورد باید ارگان های نظارتی فعالیت های بیشتری داشته باشند که با توجه به گستردگی منابع تامین مصالح و کمبود نیروی نظارتی، نظارت مناسبی روی کیفیت مصالح انجام نمی شود.
کریمی افزود: آموزش دوره های فنی مهارت آموزی اصولی برای نیروهای اجرایی، جلوگیری از ساخت و سازهای غیرفنی به ویژه در مناطق ضعیف شهر، نظارت مجری ذیصلاح بر کیفیت مناسب ساخت و سازها و کنترل فنی نقشه های اجرایی قبل از ساخت در نظام مهندسی می تواند تضمین کننده حفظ ساختمان ها در برابر زلزله و گذر از بحران با کمترین هزینه باشد.
/2085/ 1175
کپی شد
