گزارش جی پلاس از هواپیما-کشتی روسی "هیولای خزر" + تصویر
هیولای خزر یکی از تسلیحات نظامی عجیبی است که در دوره شوری طراحی و تولید شده به سرعت هم کاربری خود را از دست داد با این حال تا به امروز گمانه زنی ها درباره آن ادامه دارد.
به گزارش جی پلاس، Caspian Sea Monster یا همان هیولای خزر نامی است که به هواپیما-کشتی روسی اطلاق می شود که از نوع اکرانوپلان است. این وسیله که به صورت اختصار KM نامیده شده است، در سال ۱۹۶۴ طراحی شده و برای نخستین بار در تصاویر ماهواره ای آمریکایی ها دیده شد. آمریکایی ها که از هیبت این هواپیما بهت زنده شده بودند تنها اطلاعاتی که از آن داشتند نامش بود که روی آن نوشته شده بود! نام هیولای خزر را به این دلیل آمریکایی ها به این هواپیما نسبت دادند که شوروی از آن در دریای خزر استفاده می کرد. طراح اصلی آن روستیسلاو الکسیف بود. طول این هواپیما ۹۲ متر و طول بال های آن ۳۷.۶ متر بود. هیولای خزر که برای پرواز در ارتفاع ۵ تا ۱۰ متری از سطح دریا یا خشکی طراحی شده بود برای مدت ها بزرگترین هواپیمای جهان به شمار می رفت. از "ام کی" به عنوان وسیله ای خاص در عملیات های نظامی و نجات استفاده می شد. شوروی این هواپیمای عجیب را به عنوان وسیله ای دریایی ثبت کرده و از آن در ناوگان دریایی خود استفاده می کرد. اولین تست هیولای خزر در سال ۱۹۶۶ و در سواحل داغستان صورت پذیرفت. این تست تحت نظارت وزارت کشتی سازی شوروی و به
خلبانی طراح این هواپییما صورت گرفت و موفقیت آمیز بود. سرعت این هواپیمای دریایی غول پیکر در حالت عادی ۴۳۰ کیلومتر بر ساعت و در حال عملیاتی به ۵۰۰ کیلومتر بر ساعت می رسید. حداکثر سرعت آن هم ۶۵۰ کیلومتر بر ساعت بوده است. البته برخی منابع این سرعت را تا ۷۴۰ کیلومتر بر ساعت هم ذکر کرده اند که برای هواپیمایی با این عظمت که در ارتفاعی بسیار پایین حرکت می کند بسیار زیاد به شمار می رود. از هیولای خزر به مدت ۱۵ سال در دریای خزر استفاده شد و نهایتا به دلیل یک سانحه که البته تلفاتی در پی نداشت از کار افتاد. لاشه این هواپیما آنقدر بزرگ بود که جمع آوری دوباره آن از محل سانحه ممکن نبود. دلیل اصلی طراحی چنین وسیله عجیبی را می توان رقابت تسلیحاتی شوروی با آمریکا در دوران جنگ سرد دانست زمانی که هرطرف به دنبال دستیابی سریع تر به فناوری های تازه بود. ایده اصلی تولید این هواپیما در دوره زمام داری نیکیتا خروشچف مطرح شده و هدف از آن نیز جلوگیری از ردیابی توسط رادارها با پرواز در ارتفاع بسیار پایین بود. پرواز چنین هواپیمای غول پیکری بر روی خشکی عملا امکان پذیر نبود زیرا پستی و بلندی های خشکی مشکلات عدیده برای آن به وجود می
آوردند. شوروی می توانست از این هواپیما که قابلیت موشکی بالایی نیز داشت حمله ای رعدآسا به آمریکا و متحدانش در آب انجام دهد. این هواپیما در حال حاضر کاربردی ندارد زیرا برای مشاهده حرکات آن نیازی به هواپیماهای جاسوسی و عکس های ماهواره ای نیست بلکه به راحتی می توان آن را از طریق گوگل مشاهده کرد به همین دلیل آخرین مدل از آن در دهه نود میلادی بازنشسته شد. اکنون فدراسیون روسیه قصد دارد وسیله هایی مشابه اما با اندازه های کوچک طراحی کرده و به خدمت نیروی دریایی اش درآورد. 
مترجم: قدرت اله
شفیعی
دیدگاه تان را بنویسید