مصطفی سلیمانی
اندیشه ای که پیامبر اکرم(ص) پایه گذار آن بود، اگر به بهانه انقلاب به عرصه های اجتماعی راه پیدا کند، شیرینی اش، در ابتدا کام مردم ایران و در نهایت کام همه بشریّت را عوض خواهد کرد.
روزهای قبل از انقلاب، هر کدام به نوعی حامل اسراری است که بعدها اهمیت خود را در شکل گیری و پیروزی انقلاب اسلامی، نشان داد. بهمن ماه 1357 بود که تلاش خالصانه ملّت ایران، با قیام های خودجوش به رهبری امام خمینی(س)، به ثمر نشست و بالأخره کنترل و مدیریت امور از سلطنتِ محمد رضا شاه خارج گشت.
34 سال پیش خواسته اصلی مردم از انقلاب؛ استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی بود؛ البته این خواسته، در برخی از کشورهای عربی هم سابقه تاریخی داشته، اما همواره رسیدن به این اهداف، جزء ایده آل های زندگی و بعضاً دور از دسترس آنها بوده است.
1- اهداف انقلاب:
انقلاب اسلامی، انقلابِ نان و آب نبود، انقلاب افکار ناب بود! و بیشتر از آنکه دنبال تغییر در نظام سیاسی حاکم بر جامعه آن روز باشد، دنبال ایجاد یک پایگاه پویای فکری بر جهان اسلام بود.
انقلاب، دنبال تربیت انسان هایی بود که که بر اساس جهان بینی الهیِ محمدی(ص) ساخته شده باشد. نمونه های کوچکی از این نوع روش و منش وقتی در رفتار مدیران گذشته انقلاب دیده شد، آنقدر کام مردم ایران را شیرین کرد که با گذشت 34 سال از آن روزها هنوز هم، وِردِ زبان مردم ایران می باشد. چند روز ریاست جمهوریِ محمدعلی رجایی، چند ماه ریاست شهرداری مهندس مهدی باکری، چند ماه مدیریت دکتر مصطفی چمران به عنوان وزیر دفاع و چند ماه مدیریت سرلشگر عباس بابایی در نیروی هوایی ارتش، از این دست موارد می باشد.
در واقع مفاهیم و اهداف انقلاب؛ استقرار اسقلال، کرامت انسان، آزادی اجتماعی و سیاسی، حفظ حرمت، و حرکت به سمت اسلامی شدن بود؛ اما حال چه مقدار توانسته است به آن مفاهیم نزدیک شود، هر شخص باید به نوبه خود جوابگو باشد.
امام(س) حکومتی مدّ نظرش بود که اهمّ مقاصد و خواسته های مردمان مسلمان را برآورده کرده و به نیازهای آنان پاسخ گوید: «اگر چنانچه اسلام به آن طوری که هست پیاده بشود و اجرا بشود امید آن را داریم که تمام بشر در تحت لوای اسلام بیرون بیاید، تمام مکتبها شکست بخورد. مع الاسف نگذاشتند که اسلام را بشناسند مردم.»[صحیفه امام، ج4، ص418]
2- راهبردهای تحقق اهداف انقلاب:
الف- وحدت کلمه:
امام خمینی(س) در 12 بهمن هنگام بازگشت به ایران در فرودگاه مهرآباد گفت: «باید همه این رمز را بفهمیم که وحدت کلمه رمز پیروزی است؛ و این رمز پیروزی را از دست ندهیم و شیطان بین صفوف شما تفرقه نیندازد.»[صحیفه امام، ج6، ص8]
ب- توجه به دغدغه ها و نگرانی های امام(س):
«اگر خدای نخواسته جمهوری اسلامی نتواند جبران کند این مسائل اقتصادی را، که اول مرتبه زندگی مردم است، و مردم مأیوس بشوند از جمهوری اسلامی و مأیوس بشوند از اینکه اسلام هم برای آنها بتواند در اینجا کاری انجام بدهد، اگر در اینجا کاری انجام بدهد، اگر در این محیط یک انفجار حاصل بشود، دیگر نه من و نه هیچ کس، نه روحانیت و نه اسلام، نمی تواند جلویش را بگیرد. انفجار اگر در زمان طاغوت حاصل می شد، ماها می توانستیم با نصیحت، با موعظه، با امر، مهارش کنیم. اما انفجار اگر در متن اسلام حاصل بشود، مردم با یأس از جمهوری اسلامی منفجر بشوند، دیگر قابل مهار نیست.»[صحیفه امام، ج10، ص334]
ج- اقامه عدل:
قرآن کریم مهمترین رسالت انبیا را اقامه عدل و بسط آن در جامعه بشری می داند. حضرت امام(س) که مشی و منشی قرآنی در زندگی او جلوه گر است، مهمترین وظیفه را اقامه عدل با استفاده از همه ظرفیت های موجود جامعه می شناسد و حتی هشدار می دهد که همه مناصب و مقامات و فعالیت ها می بایست در جهت تحقق این آرمان بزرگ الهی باشد.[صحیفه امام، ج6، ص33]
3- حاصل سخن اینکه:
هدف از انقلاب، مبارزه با فقر و فساد و تبعیض در همه حوزه های اجتماع بود. اگر انقلاب به آرمان هایش وفادار بماند، و برای رسیدن به آنها کوتاهی نکند، می تواند برای عصر غیبت یک جامعه آرمانی اسلامی با امکانات عصر غیبت داشته باشد، اما اگر به آرمان هایش وفادار نماند و پایدار نباشد، طبق سنت الهی: «اِنَّ اللّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّیَ یُغَیِّروا ما بِاَنفُسِهِم»[رعد: 11] دچار افول و سقوط می شود.
انقلاب فرصت خوبی برای تفقّه آزادانه در دین و عملی کردن آن در جامعه می تواند باشد. انقلاب می تواند زندگی فردی و اجتماعی مردم را تحت الشعاع قرار دهد، اما شرط اصلی اش بر این است که فاصلۀ خود را از آرمان هایش به حداقل برساند.
