پایگاه خبری جماران: معمولا از کودکی تاکنون، همیشه برایم حس در آستانه وانتظار فرا رسیدن نوروز، شیرین‌تر از خود روزهای تعطیل عید بوده است. هرچه از سال تحویل به جلو می‌رویم دلگیری خاصی چنگ به قلب می‌زند. به سیزده که می‌رسم دیگر دلم سخت می‌گیرد. سالهاست که این روزها را با دید و بازدید، بیشتر از آنانی که کسی را ندارند پر می‌کنم.
صبح روز سوم فروردین را با عید دیدنی از بچه‌های بهشت امام رضا(ع) شروع کردم. عجب روز بهشتی‌ای شد!
در این بهشت، با خانواده بزرگی روبرو می‌شوید که هرکدام از قومیت و منطقه جغرافیایی خاصی هستند.
زیبایی زیست متنوع فرهنگ‌ها با عامل همبستگی عاطفی شدید، مفهوم خانوادهای بزرگ به وسعت جای جای سرزمین ایران را شکل داده است. در این مجموعه، از بچه‌های شیرخوار دارای معلولیت تا سالمند رها شده در کنار هم خانوادهای گرم تشکیل داده‌اند.
در همان نگاه اولیه به این مجموعه، افرادی را به چشم می‌بینید که به درستی "وقف زندگی" را معنا کرده‌اند. حتی تا بچه‌های بهشت، میوه نوبرانه فصل را نچشند، آن میوه را به زندگی شخصی‌شان نمی‌برند.
من خیرین زبادی دیده‌ام که برای ایجاد بناهای خیریه کمک مالی و تجهیزات خریداری کرده‌اند و بسیاری را دیده‌ام که وقت و تخصص خود را وقف نموده‌اند که هرکدام زیبایی خود را دارد و جای تقدیر و صدالبته نزد خداوند مهربان ماجورند اما در مراکزی که افراد دارای معلولیتی که هیج خانوادهای را ندارند گرد هم جمع شده‌اند، کار خیرین، حال و هوای دیگری دارد. من در بهشت در طول هشت سال گذشته، آدمهایی را دیده‌ام که از جان مایه می‌گذارند. به چشم دیده‌ام که بچه‌هایی را حتی در سنین بالا روزانه، خود چندین بار بر دوش گرفته و با مهربانی برای استحمام برده‌اند.
بچه‌هایی که به علت معلولیت و مسائل دیگر از ناتوانی مالی خانواده‌ها گرفته تا فقدان صلاحیت بی‌خانمان شده و در مقابل مساجد و امامزاده‌ها رها شده‌اند و عمدتا از سندروم داون، مشکلات ذهنی و یا جسمی شدید یا بیماری‌های ناعلاج رنج می‌برند در این مرکز خانوادهای جدید یافته‌اند.
اینها هم بخشی از جامعه بزرگ ما، فرزندان و خواهران و برادران ما هستند که اتفاقا سرشار از استعدادهای هنری و علمی فراوان بوده و می‌توانند با پرورش صحیح و دلسوزانه، خوش بدرخشند.
بدون تردید شاخص انسانی، اخلاقی و اسلامی بودن یک جامعه، در زیست بهتر این‌گونه افراد است.
در طلیعه‌ی قرن جدید، با توجه به شرایط جامعه، ناگواری‌ها و طعم تلخ کامی ها به مهربانی، جامعه‌ای سرشار از مهر و توجه به همدیگر نیازمندیم.
بیایید با دستگیری برای همراهی با همه و بازکردن گره‌های کوچک و گسترش خیر جمعی، به بهبود حال جامعه کمک کنیم.
می‌توانیم با جوشش از درون جامعه و پیوستن به نهادهای مدنی خیریه‌ای صدها بهشت امام رضا(ع) که الگوی خوبی در این زمینه است را بسازیم و خیر جمعی را به جنبشی اجتماعی تبدیل کنیم.
