آوات بازیار روز سه‌شنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا با اشاره به پایش زیستگاه‌های زمستانه این پرنده در بوکان اظهار داشت: کارشناسان محیط زیست با بررسی و پایش زیستگاه‌های زمستانه میش‌مرغ در حوزه استحفاظی این شهرستان موفق به ثبت این ۲ کلنی در قالب دسته‌های ۱۱ و هشت‌تایی شدند.
وی افزود: این تعداد پرنده میش‌مرغ با شروع فصل سرما و به ویژه با توجه به بارش‌های اخیر در زیستگاه‌های شهرستان به صورت بومی زیست می‌کنند.
وی با بیان اینکه جمعیت میش‌مرغ‌ها نسبت به فصل پاییز امسال تغییری نکرده‌است، بیان کرد: در مواقعی که برف منطقه را سفیدپوشش می‌کند و علف به عنوان مواد غذایی این پرنده زیر برف قرار می‌گیرد این پرنده برای به دست آوردن غذا به مناطقی از جمله کنار رودخانه‌ها می‌رود.
سرپرست اداره حفاظت محیط زیست بوکان گفت: ۸۰ درصد زیستگاه‌های میش مرغ در ایران طی دهه‌های گذشته به دلیل تعارض کشاورزان و تهدیدهای بالقوه دیگر از بین رفته‌است و همین مساله باعث محدود شدن پراکنش زیستگاهی و در نهایت کاهش شدید جمعیتی آن طی سال‌های اخیر شده‌است.
«بازیار»، افزود: دشت‌های منطقه سوتاو حمامیان، سه‌کانیان، دشت‌های ینگیجه - آلبلاغ، دابسر و محمودآباد و قازلیان - بوکه‌به‌سی در این شهرستان از مهمترین زیستگاه‌های این پرنده نادر به شمار می‌رود و ۹۰ درصد جمعیت زادآور این پرنده در کشور را در خود جای داده‌است.
در ایران از سال ۱۳۴۶ این پرنده تحت حمایت اعلام و شکار آن ممنوع شده‌است؛ شهرستان بوکان آخرین پناهگاه این گونه با ارزش در کشور محسوب می‌شود.
میش‌مرغ پرنده‌ای سنگین وزن از خانواده هوبریان است که در دشت‌های وسیع و بی‌درخت و زمین‌های استپی و کشت‌زارهای پهناور حبوبات و علف‌زارها زندگی می‌کند؛ وزن میش‌مرغ به ۱۵ کیلوگرم می‌رسد و این پرونده از سنگین‌ترین پرندگان ایران محسوب می‌شود.
