حسین آقا را که در میان دوستان و آشنایان به 'رشید' معروف است، امروز چهارشنبه در آتلیه استاد محمدعلی جدیدالاسلام دیدم؛ برای کاری به آتلیه تماشایی استاد رفته بودم که با آقای اردبیلی در آنجا مواجه شدم؛ البته نگفته نماند که پیش از این چند بار در همان محل با او صحبت کرده بودم.
آقای اردبیلی که 82 سال از بهار زندگانی اش سپری شده است، با هیکل درشت و استخوانی، قامت بلند و موهای پرپشت و نقره ای فامش، جذبه یک ورزشکار تمام عیار را دارد.
او بسیار شیرین سخن و خوش حافظه است و با گذشت نزدیک به پنج دهه از ورودش به کارخانه تراکتورسازی تبریز، ریز و درشت وقایع واتفاقات مرتبط با شکل گیری باشگاه فرهنگی- ورذزشی تراکتورسازی را به خوبی به یاد می آورد.
از حسین آقا درباره چگونگی ورودش به تراکتورسازی می پرسم که در پاسخ می گوید: من پس از 13 سال معلمی در مدارس تبریز در سال 1347 شمسی و از ابتدای بنیانگذاری کارخانه تراکتورسازی وارد این مجموعه شدم. مجید اردبیلی، پسر عمویم، آن زمان در سازمان برنامه بودجه وقت مسئولیت داشت و مرا به آقای فولادین، نخستین مدیرعامل کارخانه تراکتورسازی معرفی کرد و او وقتی فهمید من پیش از این معلم بودم، مرا به عنوان رئیس آموزشگاه کارخانه و بعد به عنوان مدیر روابط عمومی انتخاب کرد.
آقای اردبیلی ادامه می دهد: در آن سال سازمان گسترش و نوسازی صنایع، زمین های فعلی تراکتورسازی را از آقای حاج علی اکبر صدقیانی خریده بود و تازه داشتند دیوارهای کارخانه را بالا می بردند. من در مقام رئیس آموزشگاه بر کار آموزش کارگران واحدهای مختلف کارخانه از قبیل ریخته گری نظارت می کردم.
ادامه این گفت و گو به شکل سوال و جواب در زیر می آید:
- س: ایده شکل گیری باشگاه ورزشی در تراکتورسازی از کجا نشان گرفت؟
-ج: در آن زمان آقای محمد بدخشان از مردم تهران که عرق وعلقه ویژه ای به تبریز داشت، معاون کارخانه بود و من و او برای تماشای بازی های تیم ماشین سازی به ورزشگاه باغشمال می رفتیم. یک روز او مرا صدا زد و گفت که ما هم می خواهیم باشگاه تاسیس کنیم و مرا نیز به عنوان نخستین مدیر باشگاه منصوب کردند.
- س: نخستین بازیکنان تیم را چگونه انتخاب کردید؟
-ج: آن موقع بازیکنان را از میدان های خاکی محلات تبریز انتخاب می کردند. البته در آن سال ها اصلا بحث مالی برای بازیکنان مطرح نبود. خوب به خاطر دارم که هر بازیکن در آن زمان ماهانه حدود سه هزار ریال حقوق از باشگاه می گرفت.
- س: نخستین مربی تیم چه کسی بود؟
- ج: اسماعیل هاشمی نخستین مربی تیم بود که برای تشکیل نخستین زحمات زیادی متقبل شد. در آن زمان آقای صمد پورصمدی نیز در مقام سرپرست تیم تلاش فوق العاده ای داشت. البته زحمات رضا نحوی نیز فراموش ناشدنی است.
-س: از نخستین بازیکنان تیم چه کسانی را به خاطر دارید؟
-ج: البته خیلی سال ها از آن زمان گذشته، اما کسانی چون حسام گلزار، حمید علاف بنایی، یعقوب آباذری، رضا فروغی، صمد رسولی ، داریوش حاج رشیدی و ... از بازیکنان نخست تیم بودند.
-س: مدیریت شما در باشگاه تا چه زمانی طول کشید؟
- ج: من تا پیروزی انقلاب اسلامی مدیریت باشگاه را به عهده داشتم و پس از آن کنار رفتم.
-س: هنوز با باشگاه ارتباط دارید؟
-ج: دوستان به من لطف دارند و در برنامه های مختلف مرا دعوت می کنند.
-س: نقل یک خاطره شیرین از آن سال ها؟
-ج: پس از تشکیل تیم فوتبال تراکتورسازی ابتدا در دسته دوم بازی می کردیم. یادم است که روزی با تیم آرشام کرمان بازی داشتیم که اگر بازی را می بردیم به دسته یک صعود می کردیم. بازیکنان و کادر فنی با هواپیما عازم کرمان شده بودند و من هم بار و بنه ام را بسته بودم و می خواستم با خودروی شخصی به مسافرات بروم که از کارخانه تلفن کردند که آقای بدخشان، معاون کارخانه، با شما کار دارد. من به کارخانه رفتم و او به من گفت که تو هم باید به کرمان بروی و باید هم تیم آرشام را به هر نحو ممکن ببرید. برای این کار در آن زمان، اوایل دهه 1350 شمسی، 100 هزار تومان پول به من دادند. من با هواپیما عازم کرمان شدم، اعضای کادر فنی و بازیکنان را جمع کردم و داستان را به آنها گفتم. ابتدا نظر من این بود که به هر بازیکنی که گل بزند پنج هزار تومان پاداش بدهم، اما آقای پورصمدی، سرپرست تیم، گفت که اگر این کار را بکنیم، همه برای زدن گل حمله می کنند و می بازیم. او پیشنهاد کرد که به بازیکنان وعده یک شام مفصل را بدهم و من هم این کار را کردم و با نتیجه 2 بر صفر تیم آرشام را شکست دادیم. شام آن روز برای ما 18 هزار تومان آب خورد و بقیه پول را به باشگاه برگرداندم.
- س: استقبال مردم از تیم فوتبال تراکتورسازی در ابتدای تاسیس آن چگونه بود؟
-ج: تشکیل تیم از همان آغاز با استقبال گسترده مردم مواجه شد. به خصوص بازی های تراکتورسازی با ماشین سازی که قبل از ما تشکیل شده بود، بسیار تماشایی و پرطرفدار بود.
-س: چه کسان دیگری با شما در شکل گیری و ادامه حیات تیم همکاری کردند؟
-ج: آقایان راستگار و اکبر گهرخانی نیز بودند و بعدها کسانی زیادی برای ترقی گام به گام تیم تلاش کردند.
تنظیم و انتشار: عزیزی راد
518
انتهای پیام آقای اردبیلی که 82 سال از بهار زندگانی اش سپری شده است، با هیکل درشت و استخوانی، قامت بلند و موهای پرپشت و نقره ای فامش، جذبه یک ورزشکار تمام عیار را دارد.
او بسیار شیرین سخن و خوش حافظه است و با گذشت نزدیک به پنج دهه از ورودش به کارخانه تراکتورسازی تبریز، ریز و درشت وقایع واتفاقات مرتبط با شکل گیری باشگاه فرهنگی- ورذزشی تراکتورسازی را به خوبی به یاد می آورد.
از حسین آقا درباره چگونگی ورودش به تراکتورسازی می پرسم که در پاسخ می گوید: من پس از 13 سال معلمی در مدارس تبریز در سال 1347 شمسی و از ابتدای بنیانگذاری کارخانه تراکتورسازی وارد این مجموعه شدم. مجید اردبیلی، پسر عمویم، آن زمان در سازمان برنامه بودجه وقت مسئولیت داشت و مرا به آقای فولادین، نخستین مدیرعامل کارخانه تراکتورسازی معرفی کرد و او وقتی فهمید من پیش از این معلم بودم، مرا به عنوان رئیس آموزشگاه کارخانه و بعد به عنوان مدیر روابط عمومی انتخاب کرد.
آقای اردبیلی ادامه می دهد: در آن سال سازمان گسترش و نوسازی صنایع، زمین های فعلی تراکتورسازی را از آقای حاج علی اکبر صدقیانی خریده بود و تازه داشتند دیوارهای کارخانه را بالا می بردند. من در مقام رئیس آموزشگاه بر کار آموزش کارگران واحدهای مختلف کارخانه از قبیل ریخته گری نظارت می کردم.
ادامه این گفت و گو به شکل سوال و جواب در زیر می آید:
- س: ایده شکل گیری باشگاه ورزشی در تراکتورسازی از کجا نشان گرفت؟
-ج: در آن زمان آقای محمد بدخشان از مردم تهران که عرق وعلقه ویژه ای به تبریز داشت، معاون کارخانه بود و من و او برای تماشای بازی های تیم ماشین سازی به ورزشگاه باغشمال می رفتیم. یک روز او مرا صدا زد و گفت که ما هم می خواهیم باشگاه تاسیس کنیم و مرا نیز به عنوان نخستین مدیر باشگاه منصوب کردند.
- س: نخستین بازیکنان تیم را چگونه انتخاب کردید؟
-ج: آن موقع بازیکنان را از میدان های خاکی محلات تبریز انتخاب می کردند. البته در آن سال ها اصلا بحث مالی برای بازیکنان مطرح نبود. خوب به خاطر دارم که هر بازیکن در آن زمان ماهانه حدود سه هزار ریال حقوق از باشگاه می گرفت.
- س: نخستین مربی تیم چه کسی بود؟
- ج: اسماعیل هاشمی نخستین مربی تیم بود که برای تشکیل نخستین زحمات زیادی متقبل شد. در آن زمان آقای صمد پورصمدی نیز در مقام سرپرست تیم تلاش فوق العاده ای داشت. البته زحمات رضا نحوی نیز فراموش ناشدنی است.
-س: از نخستین بازیکنان تیم چه کسانی را به خاطر دارید؟
-ج: البته خیلی سال ها از آن زمان گذشته، اما کسانی چون حسام گلزار، حمید علاف بنایی، یعقوب آباذری، رضا فروغی، صمد رسولی ، داریوش حاج رشیدی و ... از بازیکنان نخست تیم بودند.
-س: مدیریت شما در باشگاه تا چه زمانی طول کشید؟
- ج: من تا پیروزی انقلاب اسلامی مدیریت باشگاه را به عهده داشتم و پس از آن کنار رفتم.
-س: هنوز با باشگاه ارتباط دارید؟
-ج: دوستان به من لطف دارند و در برنامه های مختلف مرا دعوت می کنند.
-س: نقل یک خاطره شیرین از آن سال ها؟
-ج: پس از تشکیل تیم فوتبال تراکتورسازی ابتدا در دسته دوم بازی می کردیم. یادم است که روزی با تیم آرشام کرمان بازی داشتیم که اگر بازی را می بردیم به دسته یک صعود می کردیم. بازیکنان و کادر فنی با هواپیما عازم کرمان شده بودند و من هم بار و بنه ام را بسته بودم و می خواستم با خودروی شخصی به مسافرات بروم که از کارخانه تلفن کردند که آقای بدخشان، معاون کارخانه، با شما کار دارد. من به کارخانه رفتم و او به من گفت که تو هم باید به کرمان بروی و باید هم تیم آرشام را به هر نحو ممکن ببرید. برای این کار در آن زمان، اوایل دهه 1350 شمسی، 100 هزار تومان پول به من دادند. من با هواپیما عازم کرمان شدم، اعضای کادر فنی و بازیکنان را جمع کردم و داستان را به آنها گفتم. ابتدا نظر من این بود که به هر بازیکنی که گل بزند پنج هزار تومان پاداش بدهم، اما آقای پورصمدی، سرپرست تیم، گفت که اگر این کار را بکنیم، همه برای زدن گل حمله می کنند و می بازیم. او پیشنهاد کرد که به بازیکنان وعده یک شام مفصل را بدهم و من هم این کار را کردم و با نتیجه 2 بر صفر تیم آرشام را شکست دادیم. شام آن روز برای ما 18 هزار تومان آب خورد و بقیه پول را به باشگاه برگرداندم.
- س: استقبال مردم از تیم فوتبال تراکتورسازی در ابتدای تاسیس آن چگونه بود؟
-ج: تشکیل تیم از همان آغاز با استقبال گسترده مردم مواجه شد. به خصوص بازی های تراکتورسازی با ماشین سازی که قبل از ما تشکیل شده بود، بسیار تماشایی و پرطرفدار بود.
-س: چه کسان دیگری با شما در شکل گیری و ادامه حیات تیم همکاری کردند؟
-ج: آقایان راستگار و اکبر گهرخانی نیز بودند و بعدها کسانی زیادی برای ترقی گام به گام تیم تلاش کردند.
تنظیم و انتشار: عزیزی راد
518
کپی شد
