به گزارش خبرگزاری مهر و به نقل از روابط عمومی شهرداری تبریز، صحبت از بازار تاریخی تبریز که می‌شود، زندگی، تاریخ، هویت و شناسنامه اقصادی آذربایجان و ایران در سده‌های گذشته پیش روی شما تداعی می‌گردد. حیاتی که در قلب این بازار جریان داشته و شریان‌های اقتصادی تبریز کهن را سیراب می‌کند، تاریخی به بلندای تجارت و دادوستد دارد؛ و شناسنامه‌ای از آنچه که بوده‌ایم و هستیم.
این میراث گرانقدر ما، گاه‌گداری دستخوش تغییرات می‌شود. از تعمیرات سلیقه‌ای در آن تا بلاهای طبیعی و صد البته اشتباه‌هایی که موجب خاکستر شدن تاریخ این منطقه می‌شود. آتش سوزی بازار تبریز بارها موجب نگرانی فعالان حوزه میراث فرهنگی و تاریخی شهر و کشور شده است. هر بار به امید بهبود روند نگهداری از این میراث تاریخی، چشم بر سهل‌انگاری و قصور مغازه داران و نهادهای متولی حفاظت از تاریخ این سرزمین می‌بندیم.
ایمن‌سازی بازار تبریز و پیشگیری از وقوع حوادث مشابه آتش سوزی و تخریب بازار، شاید کمترین خواسته مردم و فعالان حوزه میراث تاریخی و فرهنگی باشد. امری که در دستور کار مدیریت شهری و به طور مشخص سازمان آتش‌نشانی قرار گرفته است. هرچند این ایمن‌سازی می‌توانست خیلی سال‌ها قبل صورت بگیرد، ولی عدم تعامل و همکاری سازمان میراث فرهنگی به عنوان متولی امر بازار و دیگر نهادها، دست مدیریت شهری تبریز را تنها گذاشته است.
مدیریت شهری در راستای ایمن سازی بازار تاریخی تبریز، اقدامات اصلاحی در این راستا را آغاز کرده است، ولی مهمترین کاری که نیاز به همیاری جمعی نهادهای درگیر داشته و هنوز به جایی نرسیده است، نصب سنسورهای حرارتی در بازار است که میراث فرهنگی به عنوان متولی امر از این وظیفه شانه خالی می‌کند.
در دیگر سو، سازمان آتش‌نشانی شهرداری تبریز در راستای پیشگیری از بروز حوادث غیرمترقبه همچون آتش‌سوزی پارسال، گشت مستمر موتوری را در داخل بازار سرپوشیده تبریز راه انداخته است که به صورت متداوم و شبانه، به گشت‌زنی در میان بازارچه‌ها و تیمچه‌های بازار بزرگ تبریز می‌پردازد. امری که در نبود سیستم هشدار دهنده و سنسورهای حرارتی هشداردهنده، می‌تواند در پیشگیری از گستردگی آتش‌سوزی‌های احتمالی مفید واقع شود.
آنچه که در حوزه میراث فرهنگی و تاریخی ضرورت توجه دارد، صیانت از آثار و ابنیه‌های تاریخی و میراث ملموسی است که نسل به نسل به به زمان حال انتقال یافته است. اما متأسفانه گاهاً نهادهای متولی امر، مدیریت شهری تبریز را در رسیدگی به امور و حفاظت از این میراث تنها می‌گذارند. این اتفاق در حالی رخ می‌هد که مدیریت شهری وظیفه مدوّنی در این حوزه ندارد و صرفاً به عنوان کلیددار شهر، انجام وظیفه می‌کند.
امید که باهمیاری جمعی نهادهای ذیربط، شاهد صیانت از تاریخ، فرهنگ و شناسنامه‌های تاریخی خود در شهر، استان و کشور بوده، و بدون کم و کاست یا افزایشی، عیناً به نسل آینده کشور انتقال دهیم.
