بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

حضرت آقای رئیس جمهور

پس از اهدای سلام با آنکه مأمورین رسمی وعدۀ تجدید اقامۀ علمای اعلام و محصلین حوزۀ علمیه را کراراً داده‏اند و علاقه شما را به حوزه‏های علمیه و علمای دین ابلاغ کرده‏اند، اخیراً به طور ناگهان و اسف‏آوری در خیابانها و بازارها متعرض اهل علم شده و با وضع اسفناکی آنها را جلب نموده و به آنها ابلاغ نموده‏اند که در یک هفته بروند برای خروجی.

اینجانب با آنکه بنا نداشتم مزاحم شوم لکن احساس وظیفه می‏کنم و نظر شما را به تلگرافی که در 4 ذی‏القعده 1391 نموده و مصالح را تذکر داده‏ام جلب می‏کنم و اکنون نیز حسب وظیفه تذکر می‏دهم که مصلحت نیست حوزۀ بیش از یک‏هزار سالۀ نجف اشرف که برای فقه اسلام تشکیل شده و در قلع فسادهای اخلاقی و اجتماعی اثر بسزا دارد، در زمان ریاست شما منقرض شود؛ مصلحت نیست بیش از یک‏هزار نفر رجال علم، آزرده‏خاطر، به این نحو از مملکت شما رانده شوند و در بلاد منتشر شوند؛ مصلحت نیست که مراجع عظام و مشایخ محترم که دنبال این تسفیر[1]ممکن است هجرت کنند، از مملکت شما با این کیفیت خارج شوند.

خاطر شریف مستحضر است که فقهای اسلام و مراجع عظام چه منزلتی در قلوب مسلمین دارند. مصلحت نیست قلوب ملتها را در این زمان از دولت خود برنجانید و راه را
برای تبلیغ بدخواهان باز کنید. اینجانب احتمال می‏دهم که در این امر دستی از مخالفین دوست‏نما در کار باشد؛ من گمان ندارم فکر خیرخواهانه‏ای به این امر منتهی شده باشد.

فکر وحدت مسلمین و دولتهای اسلامی در رأس برنامۀ زندگی اینجانب است. من از اختلافات دولتهای اسلامی نگران هستم، من از واقعه‏هایی که به شکاف بین مسلمین و دولتهای آنها منتهی شود خائف هستم و نظر شما را به مفاسد حاصله از این عمل جلب می‏کنم و مقتضی می‏دانم دستور دهید متعرض حوزۀ مبارکه نشوند و اقامۀ آنها را چنانچه وعده کرده‏اند بدهند و به سایرین نیز اقامه دهند تا محصلین با دلگرمی به تحصیل و خدمت به اسلام و ممالک اسلامی مشغول باشند. والسلام علیکم.

13 شهر جمادی‏الثانی 1395

روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی