بسمه تعالی

فرزند عزیزم، ان شاءاللّه‏ سلامت و موفق باشید؛ ماها بحمداللّه‏ سلامت هستیم. از اصفهان نوشته بودند که یک نفر آمده برای شهریه وجه خواسته است. شما می‏دانید این نحو امور، مخالف رویّۀ اینجانب است؛ ما حواله نموده بودیم، دیگر محتاج به این معانی نبوده. امید است ان شاءاللّه‏ اشتغالات شما به درس و بحث و تهذیب اخلاق بیش از پیش باشد. والسلام علیکم.

پدرت

کاغذی که به وسیلۀ آقا علی نوشته بودید رسید؛ راجع به شهریه منافاتی بین کاغذ من و آنچه واقع شده است نیست. آقا رضا[1]بنا بود از دیبایی[2]بگیرد بفرستد پیش دانش[3]لکن از قراری که نوشته است محتاج به حواله نشده است و از موارد مربوط به خودم داده است. در ماه آتیه هم اگر در قم تأمین شد محتاج به کسی نیست و اگر نشد و آقا رضا هم از مورد پدرش[4]تأمین نکرد مراجعه به دیبایی شود و هر وقت احتمال دادید که محتاج شوید، مرقوم دارید که بنویسم تأمین کنند. راجع به اختلافات آن دو آقا، من عاجز هستم، و نه وقت دارم نه حال، که به این حرفهای لایعنی گوش کنم؛ من در این آخر عمر گرفتار به داخله و خارجه شدم. امید است ان شاءاللّه‏ با رسیدن اجل، ختم این مطالب شود.