صحیفه امام خمینی (س)

  • عنوان کوبیدن اسلام به اسم اسلام
  • محل نجف
  • مناسبت
  • تاریخ
  • موضوع کوبیدن اسلام به اسم اسلام
  • حضار گرامی، محمدعلی

بسمه تعالی

17 صفر 87

خدمت جناب مستطاب عمادالاعلام و ثقة‏الاسلام آقای گرامی ـ دامت افاضاته

مرقوم گرامی واصل، از تفقد جنابعالی متشکر شدم. امید من در پیشگاه مقدس باری تعالی حسن ظن شما دوستان است. حال مزاجی بحمداللّه‏ اکنون خوب است. لکن اوضاع ایران خصوصاً و سایر بلاد مسلمین عموماً موجب تأسف است، با برنامه حساب شده برای کوبیدن اسلام به اسم اسلام پیش می‏روند و اولیای امر یا غافلند یا خدای نخواسته بعضی از آنها تغافل می‏کنند. تأسف در سازش است که از اعمال بعض مؤثرین ظاهر می‏شود. ولی این امور نباید موجب سستی و سردی آقایان افاضل و طبقۀ جوان شود. خداوند تعالی با شما است و این عربده‏ها ان‏شاءاللّه‏ خفه خواهد شد.

بسمه تعالی؛وَالعَصْرِ اِنَّ الاِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ اِلاّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبرِ[1]. آقایان افاضل در محافل خود تواصی به‏حق کنند و در راه حق، تواصی به صبر کنند.

من به شماها اطمینان فیروزی می‏دهم؛ اطمینان غلبۀ حق بر باطل می‏دهم. با احساسات یک ملت نمی‏توان مبارزه کرد لکن مهم، امتحان باری تعالی است.وَاللّه‏ِ لَتُغَرْبَلنَّ
غَرْبَلة.
[2]

ماها را در این دیگ بزرگ طبیعت که باطنش جهنم است ریخته و زیر و بالا می‏کنند و به غَلیان می‏آورند تا جهنمیها ممتاز شوند. متوجه باشید خدای نخواسته از جهنمیها نشوید. سازش با ظالم جهنمی، بزرگترین و بارزترین آثار جهنمی است. شماها از آنها نباشید. از خداوند تعالی توفیق و تأیید همه آقایان ـ ایدهم‏اللّه‏ تعالی ـ را خواهانم. و السلام علیکم و رحمة‏اللّه‏.

روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی

 

1 ـ قرآن کریم، سورۀ عصر: «سوگند به این زمان *که آدمی در خُسران است* مگر آنها که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند و یکدیگر را به حق سفارش کردند و یکدیگر را به صبر سفارش کردند». 
2 ـ اشاره به خطبه 16، نهج‏البلاغه فیض‏الاسلام: «به خدا سوگند، در غربال از هم جدا می‏گردید.» «والذی بعثه بالحق لتبلبلن بلبلة و لتغربلنّ غربلةٍ و لتساطنّ سوط القدر». سوگند به آن کسی که پیغمبر را به حق فرستاد، هر آینه درهم آمیخته شوید و در غربال امتحان از هم بیخته و جدا گردید و بر هم زده شوید مانند بر هم زدن کفگیر آنچه در دیگ طعام است در وقت غلیان و جوشش. نهج‏البلاغۀ فیض الاسلام، خطبۀ 16، ص 66.