بسم‏اللّه‏ الرحمن الرحیم

نقش اصلاح فرهنگ و اقتصاد در استقلال کشور

البته یک کشوری که همۀ جهات و حیثیات را از دست داده است تا خود آن کشور، و خود آن ملت برای جبران همه با هم اقدام نکنند، قشر واحد یا دولت نمی‏تواند. این مسئله‏ای است که همه باید متحد با هم بشوند. خوب، مسائل هم زیاد و بسیارش هم مسائل اساسی است. مسئلۀ فرهنگ یکی از مسائل مهمی است که ایران به آن مبتلا بوده است، و فرهنگ ایران را یک فرهنگ استعماری کرده بودند، و مغزهای جوانهای ما را سوق داده بودند به طرف غرب. این یک باب است که بسیار مهم است. و این با دانشگاهیها و با صاحبان افکار صحیح، نویسنده‏ها، روشنفکرهای ایرانی نه غربی، و نویسندگان اسلامی نه غربی، به وسیلۀ اینها باید در یک تصفیۀ دراز مدت و یک تعلیماتی که از سرکأنه باید ما بگیریم، جوانهایمان را اصلاح کنیم. تعلیمات را یک تعلیمات غیر استعماری، استقلالی باشد. این یک باب طولانی است. مسئله اقتصاد هم همین طور که اشاره کردید این یک مسئله مهمی است که وابستگی اقتصادی، بسیاری از وابستگیها را می‏آورد دنبال خودش. ما باید کاری بکنیم که زاید بر خودکفا باشیم. یعنی کشور ما یک کشوری است که می‏تواند از درآمد خودش زاید بر خودش داشته باشد، زیاد و صادر کند، مع‏الأسف این بساط اصلاحات ارضی، برنامه‏اش این بوده است که به اسم «اصلاحات ارضی» اینطور کند که به عقب رانده بشویم. راجع به اقتصاد، حالا این
یکی از مهماتی است که در سرتاسر کشور باید عمل بشود. خوب، شماها با اینطور که گزارش می‏دهید خیلی کار ارجمندی کردید، و امید است که شما منطقۀ خودتان را که منطقۀ قم است خودکفا کنید.بلکه ان‏شاءاللّه‏ بعدها صادرات هم داشته باشید. لکن مسئله مسئله قم نیست، مسئلۀ تهران نیست، مسئله یک استان نیست، مسئلۀ همۀ ایران است. تمام ایران باید همین وضعی که شما پیدا کردید و اجتماع کردید و برنامه ریختید و از روی برنامه به طور صحیح، به طور سالم، بدون اینکه یک تعدی به کسی بشود، بدون اینکه یک خلاف اسلامی بشود، کارتان را انجام دادید و بهره‏گیری هم ان‏شاءاللّه‏ می‏کنید، و امید است که زیادتر از این مقداری که خیال می‏کنید خداوند بدهد.

ایران در جنگ اقتصادی

لکن در همه جا باید این مطلب بشود که دو تا اصل را باید همه، همۀ قشرهای ملت مراعات کنند: یکی اینکه ادراک این را بکنند که ما اگر اقتصادمان تابع خارج باشد آن وقت یک روز می‏بینید که خارجیها نمی‏خواهند به ما چیزی بدهند، و وقتی که در را بستند ما باید تسلیم آنها بشویم که هر چه می‏گویند عمل کنیم. و این شایستۀ یک مملکت اسلامی، یک جمهوری اسلامی نیست که پیوسته به غیر باشد در اقتصادش، در گندمش، در جوش، در برنجش، در اینها. این باید با همت کشاورزها، باهمت قشرهای متوجه، با همت دولت که کمک بکند به کشاورزها، و با اینکه همه احساس یک وظیفه بکنند. یک وقت این است که انسان می‏خواهد برای منافعش یک کاری بکند، گندم زیاد بشود که منفعت ببرد، خوب، این یک مسئله‏ای است که یک قدری هم اختیارش با خودش[است]آن نمی‏خواهد نمی‏برد. یک وقت کشور شما در یک حالی واقع شده است که وظیفۀ شرعی الهی است که کارهایی بکنید که وابستۀ به غیر نباشید. الآن ما یک وضعی داریم که چنانچه خدای نخواسته خودکفا لااقل نشویم و نتوانیم خودمان خودمان را اداره بکنیم. خوب، آنها ما را تهدید کردند با این که حصر اقتصادی می‏کنیم. و آن دولتها هم بسیارشان با اینها موافق‏اند، ولو اینکه ملتها موافق نیستند. لکن خوب بعضیها موافق‏اند
با اینها. و ما باید در عین حالی که به نظر من این هیاهوها هیچ واقعیتی ندارد، لکن ما چنانچه در سطح یک احتمال ضعیفی هم بدهیم باید مجهز بشویم. شما در حال جنگید الآن.یک جنگی است که جنگ اقتصادی است، و یک محاربه‏ای است، یک محاربه‏ای الآن مابین اسلام و کفر است . محاربۀ اقتصادی یکیش است.

وظیفۀ مرد و زن در عرصه دفاع

تکلیف است برای کشاورزها، و برای کسانی که می‏توانند کمک به کشاورزها امسال جوری بشود که ان‏شاءاللّه‏ خودکفا بشویم، و در سالهای بعد صادرات داشته باشیم. این نه این است که یک موعظه است که من موعظه کنم که مردم خوب است این کار را بکنند؛ یک تکلیفی است الآن به عهدۀ ما. یعنی نجات دادن یک کشور اسلامی است از زیر بار ظلم و از زیر بار استعمار. نجات دادن مملکت اسلامی یک تکلیف است که انسان موظف است این کار بکند.اگر یکوقت خدای نخواسته، یک هجومی به مملکت اسلامی بشود، باید همۀ مردم، یعنی مرد و زن مسئلۀ دفاع دیگر اینطور نیست که تکلیف مال مرد باشد، تکلیف مال یک دسته‏ای باشد، همه باید بروند و دفاع بکنند از مملکت خودشان.

وظیفۀ شرعی برای کسب استقلال اقتصادی

اگر ما در هجوم اقتصادی هم واقع شدیم که هجوم اقتصادی اسباب این بشود که وابسته به یک کشور دیگری باشیم، این هم یک وظیفۀ شرعی است که ما باید خودمان را نجات بدهیم. هر که ازش هر کاری می‏آید راجع به اقتصاد باید بکند. ننشیند یک طبقه[که]یک طبقۀ دیگر بکند. رعیتها کم‏کاری نکنند. آنهایی که در کارخانه‏ها کار می‏کنند کم‏کاری نکنند، سستی نکنند، امروز ملت شما در حال جنگ اقتصادی است. اینطور نیست که یک وقت آرامش باشد، بگویید خوب ما نمی‏خواهیم زیاد منفعت ببریم. این اختیار با خودتان است. اینجا دیگر اختیار با مردم نیست. این اختیاری است که خدا دست اوست و او امر کرده است به این معنا. یعنی نمی‏شود که ما تحت نظارت یک کشوری باشیم که به دین اعتقاد ندارد و ما برویم تحت بیرق کُفر. این یکی از مسائل مهم است. ما
باید کوشش کنیم و اقتصاد خودمان را خودمان اداره بکنیم.حالایی که ما در مقابل یک همچه قدرت شیطانی واقع شدیم و او هم تهدید کرده است که ما همۀ کشورهای دنیا را تجهیز می‏کنیم که در را به سوی شما ببندند، ما در عین حالی که اعتقادمان این است که حرفی است و واقعیت نخواهد پیدا کرد، لکن اگر ما یک درصد احتمال هم بدهیم باید قیام کنیم. باید غافل نباشیم از اینکه دشمن نمی‏تواند بکند. خوب، شاید یک وقت شد. برای آن روز شاید باید همۀ قشرهای ملت؛ هر کس هر جوری که می‏تواند یک تولیدی بکند، که مثلاً باغدارها می‏توانند تولید بکنند، دامدارها می‏توانند تولید بکنند، و کشاورزها می‏توانند تولید کنند، اشخاص می‏توانند کمک کنند به کشاورزها، کارخانه‏ها می‏توانند تولید کنند، کارخانه‏های خصوصی که زیاد بود در ایران، و مع‏الأسف از بین رفته بود و دارد می‏رود، اینها همه قیام کنند برای اینکه، یک مملکت را از این اقتصاد نجات بدهند.

وابستگی اقتصادی، ریشه دیگر وابستگی‏ها

اگر مملکت شما در اقتصاد نجات پیدا نکند، وابستگی اقتصادی داشته باشد، همه جور وابستگیها دنبالش می‏آید. وابستگی سیاسی هم ما پیدا می‏کنیم. وابستگی نظامی هم پیدا می‏کنیم. برای اینکه وقتی ما چیزی نداشته باشیم که استفاده ازش بکنیم، دستمان را دراز کنیم طرف امریکا. او می‏تواند به ما تحمیل کند همه چیز را. ما وقتی می‏توانیم که زیر بار او نرویم که در این قضیه قدرتمند باشیم. یک وقت او تشر بزند می‏گوییم نه، ما احتیاجی نداریم. حالا هم به او می‏گوییم که ما احتیاج خودمان را سلب می‏کنیم. خودمان می‏رویم سراغ کار. خدا زمین به ما داده، آب هم به ما داده، زمینهای زیاد، زمینهای موات زیاد، آبهای هرزبرو، شط کارون همین طوری دارد هرز می‏رود، یا زمینهای اطرافش هم همین طور مانده است زمین. باید همه دست به دست هم بدهند، و کار، کار الهی است،کاری است که عبادت است امروز. اطاعت امر خداست امروز کشاورزی، و باید این کشاورزی را تقویت کرد. هر کس هر جور می‏تواند باید تقویت بکند، به طوری که ان‏شاءاللّه‏ ما از این گرفتاری خارج بشویم. و از سایر گرفتاریها هم امیدوارم که خارج
بشویم؛ گرفتاری فرهنگیمان، گرفتاریهای سیاسی‏مان، همه‏شان را[حل]بکنیم.

حالا چون صحبت از اقتصادیش بود من یک قدری عرض کردم با آقایان. و من باید از آقایان تشکر بکنم که اینطور مشغول فعالیت شدید.

توطئه فلج کردن نسل جوان

یک باب دیگر معتادین است. شما این را یک مسئلۀ اتفاقی ندانید که من باب اتفاق یک دسته‏ای هروئین فروش شدند و یک دسته‏ای هم مبتلا شدند. این هم یک مسئله‏ای است که ما داریم ضربه‏اش را از همین قدرتهای بزرگ می‏خوریم. توطئه است. یعنی قشر جوان قشری است که می‏شود از آن همه جور استفاده را کرد.

قشر جوان قشری است که اقتصاد ما را می‏تواند اداره کند. می‏تواند که مجهز کند خودش را در مقابل جهات مثلاً فرهنگی، جهات نظامی، جهات سیاسی. همۀ اینها به دوش قشر جوان است. پیرمردها مثل من کنار افتاده‏اند. آن که کار ازش می‏آید این قشر است. خوب چه بکنند که همه چیز را از دست ما می‏گیرند. این جوان در حالی که جوانی‏اش ارزشمند است، افکارش آن قدر عمیق نیست که توطئه‏ها را تا آخر بتواند بخواند. خیال می‏کند که خوب، حالا دلمان می‏خواهد که تریاک بکشیم، هروئین ـ فرض کنید ـ چه بکشیم. نمی‏داند که این یک نقشه‏ای است که برای تو نیست، برای قم نیست، برای سرتاسر کشور است و برای فلج کردن جوانهای ماست که اینها را از کار بیندازند. یک آدم هروئینی نمی‏تواند فکر کند در سیاست. نمی‏تواند عمل کند در اقتصاد. نمی‏تواند اگر یک گرفتاری پیش بیاید پا شود برود در جنگ. یک آدمی که به این مواد مخدره مبتلا شده است، این از یک موجود مهمل بار آمده. همۀ عالم وقتی به هم بخورد این همین طور آنجا نشسته چرت می‏زند، یا مشغول عیاشی است. اگر از آن راه باشد، اینها از راههای مختلف، در این رژیم، از رژیم سابق هم بوده، لکن در این رژیم بیشتر. در زمان این مرد[1]هم از همه بیشتر.

مبارزه با مواد مخدر

یک نقشه‏های مختلفی است برای جوانهای ما. یک بابش همین باب مخدرات است؛ تریاک و هروئین و امثال ذلک، که این را، همین طوری که شما الآن مشغولید یک کار الهی است شما دارید می‏کنید. مسئلۀ نجات یک آدم نیست، مسئلۀ نجات اسلام است. مسئله آن هم اگر بود لازم بود. اما مسئله بالاتر از اینهاست، عمیق است مسئله. همان طوری که پخش هروئین در سرتاسر کشور به توسط اشخاص، که یا نمی‏دانند دارند چه می‏کنند، یا دانسته می‏کنند، این روی توطئه‏ای است برای اینکه قشر جوان را مهمل بار بیاورند، که نفتش را می‏برند این مشغول هروئینش باشد. شرافت ملیش را دارند می‏برند این مشغول تریاکش باشد. این همه اشخاصی که بتوانند جلوی اینها را بگیرند معالجه‏شان بکنند، باید معالجه بکنند، نصیحتشان کنند که آقا یک موجودی که می‏خواهد همه کار ازش می‏خواهد بیاید چرا خودت را مهمل می‏کنی، که چند دفعه این کار را بکنی بعدش یک آدم مهملی بشوی که هیچ کار ازت نیاید. برو معالجه کن. در بین مردم واقع بشو.در جناح خَلاقِه واقع بشو. این یک امری است لازم، این هم از آن اموری است که باز برمی‏گردد به حفظ حیثیت یک ملت و اسلام. اگر اسلام نداشته باشد، اگر کشور ما نداشت این جوانها را که فریاد زدند و مشتشان را گره کردند، اللّه‏اکبر گفتند و اینها را بیرون کردند، اگر فرض کنید که جوانهای ما خدای نخواسته مبتلا به هروئین بودند این کار را می‏توانستند بکنند؟ آدم وافوری می‏تواند پا شود توی خیابان مشتش را گره کند و جنگ کند. و آدم هروئینی می‏تواند این کار را بکند.

حرمت اعتیاد به مواد مخدر

این یک باب است که باز چون برگشتش به حیثیت اسلام است لازم است. یعنی واجب است به هروئینیها که بروند خودشان را معالجه کنند، و حرام است برای اشخاصی که نیستند در این باب بروند وارد بشوند، چه هروئین و چه تریاک و اینها و چه مشروبات و امثال اینها. همۀ اینها انسان را از آنی که هست ساقطش می‏کند. یعنی یک آدمی که همه

کار می‏توانست بکند، یک آدم بیکاره که باید بنشیند لب این منقل و چرت بزند، یا بنشیند آنجا و دنبال اینکه یک هروئینی بکشد که چیها به سرش می‏آورد.

تخدیر افکار جوانان با فساد و عیاشی

شما می‏دانید یک باب، باب این فسادهایی است که پیش آوردند. این هم یک مسئله‏ای نیست که شما خیال کنید که، یا ما خیال کنیم که، یک مسئله‏ای من باب اتفاق حاصل شده. این همه مراکزی که اینها درست کردند برای فحشا، برای خوشگذرانی، این همین طوری حاصل شده. این قدر تبلیغاتی که برای این کار کردند، مجلاتشان، هم سمعی و هم بصری در این خدمت بود. رادیو تلویزیونشان، هم سمعی و هم بصری، مشغول این کار بود که این جوانها را از توی بازار، از توی بیابان که دارند خدمت می‏کنند، از توی ادارات برای خدمت بکشانند به آن مراکز فساد. دانشگاهی را بکنند یک موجود فاسد. اداری را بکنند یک موجود فاسد. اگر انسان چند دفعه رفت در این سینماهایی که بود و در این مراکز فحشا، زود عادی می‏شود به این امور. وقتی یک جوانی چند دفعه رفت در فلان مرکزی که مرکز فساد است دیگر نمی‏تواند نرود، می‏رود. جوانهای ما را که باید میدان رزم را اداره کنند این را بردند به اینجاهایی که موارد بَزم بود. اینها هم خیال کردند که اینها می‏خواهند که اینها عیش کنند و نوش کنند و امثال ذلک. مسئله این نبود، مسئله این بود که شما را از آن قوۀ فعاله که خدا برای شما ایجاد کرده است در مغز شما، در بدن شما، از این تهی کنند و یک موجود عیاشی که غیر از اینکه برود آن موارد و بنشیند و بگوید، بخندد و مشروب بخورد و چه بکند، غیر از این نباشد. نبادا یک وقت در فکر این بیفتد که نفت را از ما بگیرد. اینها همه نقشه است که ذخایر ما را ببرند. نفت تنها هم نیست، ایران ذخایر خیلی دارد. آنها هم اطلاع دارند از آن. کی می‏تواند جلو بگیرد از اینها؟ نسل جوان می‏تواند. نسل جوان است که می‏تواند جلو این فسادها را بگیرد. جلو این حمله‏ها را بگیرد. اینها این نسل جوان را می‏خواهند مبتلا کنند یا به مواد مخدره یا به آن عیش و نوش که آن هم همان مواد مخدره است. مغز آنها را تهی کنند از آن چیزی که می‏تواند
عمل بکند. مُهْمَلش بار بیاورند که دنیا را اگر آب ببرد این آدم را خواب می‏برد. اگر دنیا به هم بخورد این آدمی که عادت کرد برود در آن مرکز و با فلان آدم غیر عادی چه بشود این دنبال او هست. چکار دارد که مملکتش را دارند می‏برند. جهنم که می‏برند! اینطور بار می‏آورند ما را که همچه بیتفاوت، جوانهای ما را بیتفاوت بار می‏آورند که هر کاری بشود به من چه ربط دارد!

خطر جنگ علیه ایران

جوانی که باید اگر یک جا یک صحبتی شد که می‏خواهد به حیثیت کشورش، به حیثیت ملتش، به حیثیت اسلامی بر بخورد باید پا شود برود سراغ آن کار، همچنانش بکنند که از پای این منقل نتواند حرکت کند. و از پای آن پیاله هم نتواند حرکت کند. اینها آقا، نقشه است. اینها قضیه‏ای نیست که همین جوری شده است و ما خیال کنیم که خوب جوانها جوان‏اند و فلان. شما دیدید که در این قضیه، این جوانها از همان مراکز برای اینکه خدا خواسته بود و ملت قیام کرد، از آنجاها کشیده شدند به این طرف. حالا هم باید فکر بکنند که ما باز در جنگ هستیم. در جنگ سیاسی هستیم. در جنگ اقتصادی هستیم. محتمل است جنگ نظامی پیش بیاید. جوانهای ما باید از این مراکز گریز پیدا بکنند. برای خاطر اسلام، برای خاطر ملت، برای خاطر کشور، برای خاطر حیثیت خودشان، برای نوامیس خودشان، باید اینها از آن مراکز بیایند در این مرکزهای صحیح. در تربیتهای صحیح. و خداوند ان‏شاءاللّه‏ همه را توفیق بدهد. و من وحشت کردم از این افرادی که در اینجا عکسهاشان را نشان دادید. این مال قم هست یا اینکه مال... من چند تا ورق دارم می‏بینم که سر تا تهش پر از عکس است. اینها یا گرفتار هستند یا آنهایند که نمی‏دانم حالا آنها هم که ...، چرا این قدر باید ما معتاد داشته باشیم، و چرا این قدر باید اینها غفلت داشته باشند از اینکه در مثل قم، آن وقت آیا جاهای دیگر چه جور باشد. ان‏شاءاللّه‏ خداوند شما را[یاری کند].

هشدار به ملت

امیدواریم که همۀ ایران توجه به این معنا داشته باشند. این نکتۀ اصیلی که من دارم
عرض می‏کنم، این نکته‏ای که اصیل است در مسئله. و آن نکته اینکه مسئله، مسئلۀ نقشه و توطئه است که جوانهای ما را بکشند دنبال این کارها، به اسم اینکه می‏خواهند برایتان مراکز مثلاً عیش و نوش درست کنیم. مسئله این نیست. می‏خواهند شما را از همه چیز ساقط کنند و همه چیزتان را ببرند. این در سرتاسر ایران همان طوری که قم بحمداللّه‏ در هر امری جلو می‏افتد در امور، همه جا این کار را بکنند، که هم کشاورزی را تقویت بکنند ـ به آنطوری که شماها کردید و می‏گویید که امید است که خودکفا بشویم در همین سال. و من امیدوارم ان‏شاءاللّه‏ همۀ ایران بشود و هم سایر جاها. همه جا باید مشغول باشند. و از این طرف کشاورزی‏شان را تقویت کنند، از آن طرف جوانهاشان را نجات بدهند از این گرفتاریهایی که پیدا کرده‏اند. و خود جوانها توجه داشته باشند که قضیۀ استعمار است. آلت دست استعمار نشوید. آلت دست دشمنهای ما نشوید. دشمنهای ما بیدارند، شما هم بیدار بشوید. خداوند همه‏تان را ان‏شاءاللّه‏ تقویت کند. همه‏تان موفق و موید.