بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

به عرض عالی می‏رساند، مرقوم محترم که حاکی از سلامت مزاج محترم و تفقد از حقیر بود موجب تشکر گردید. گرچه ما آزاد نیستیم و دولت به مناسباتی که خودشان می‏دانند این صحنه را ساخت که ما را آزاد قلمداد کند و سر و صدا راه بیندازد، و الآن ما در اختیار آنها هستیم و ابداً از خود اختیاری نداریم و حق ملاقات با کسی نداریم و کسی نمی‏تواند بی‏اجازه، ما را ملاقات کند، و امروز منتقل می‏شویم به خارج شهر،[1]و این تبعید است تا اَمَد غیر معلوم. از این جهت ما از همۀ تکالیف خارج هستیم لکن مع ذلک از اظهار لطف جنابعالی و سایر آقایان محترم و علمای اعلام و جمیع مسلمین متشکریم. تلگرافات آقایان نرسید. فقط چهار تلگراف[به]زندان رسید که جواب دادم. از سرکار نرسید. در هر صورت اگر صلاح می‏دانید به نحوی این محدودیت را به مسلمین برسانید. از جنابعالی ملتمس دعا هستم. والسلام علیکم و رحمة‏اللّه‏ و برکاته.

خمینی