[بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم]

تأسی به سیدالشهداء

... ما افتخار می‏کنیم که مانند سیدالشهداء روز عاشورا کشته شویم، و بچه‏های ما را اسیر کنند و اموالمان را غارت نمایند. در عوض اسم ما تا ابد باقی خواهد ماند. اولاً، کار اینها با یزید هیچ فرقی نمی‏کند؛ ثانیاً، اگر بخواهند چنین عملی را انجام دهند و بخواهند دستجات ما را بکوبند و مردم را به قتل برسانند، ما نیز از هم اکنون مانند حسین اعلام می‏کنیم که: هر که با ماست به طرف ما بیاید و هر کس که با ما نیست به سمت لشکر یزید برود. یکی از کسانی که بایستی در راه حضرت سیدالشهداء آغشته به خون خود شود، خمینی است. حال که چنین است، باید ما روز عاشورا را در قم، کربلای حسین قرار بدهیم، تا یک کربلای ثانی درست کنیم؛ و مردم برای زیارت به قم بیایند. چه افتخاری بالاتر از این که در راه دین، در راه حسین، در راه استقلال مملکت کشته شویم. من می‏دانم دستوراتی را که در مورد اعزام دستۀ لاتها از تهران به قم بوده، از طرف رئیس سازمان امنیت قم است. سازمان امنیت قم از مرکز درخواست کرده که برای عاشورا در
حدود ششصد نفر از لاتها را مسلح، به قم بفرستند؛ ولی من نمی‏گذارم رئیس سازمان امنیت[1]و رئیس شهربانی قم[2]هر کاری که دلشان خواست انجام دهند. روزی که وقتش برسد، می‏دانم با این ...[3]چگونه رفتار کنم، و چطور آنها را گردن بزنم. اینها بودند که قم را خراب کردند؛ اینها بودند که درخواست اشخاص لات از تهران کردند و واقعۀ مدرسۀ فیضیه را به وجود آوردند.