محمدرضا رحمت

  • حجت‌الاسلام و المسلمین محمد ساعدی، وصی آیت‌الله رحمت، گفت: بعد از جلسه خدمت ایشان عرض کردم اگر اجازه می‌دهید این مطالبی که مدنظر شما است و الآن شفاهی بیان فرمودید، کلیات و چکیده آن مکتوب شود و خدمت شما بیاوریم و اگر لازم به اصلاح هست، اصلاح کنیم و در هر صورت مکتوب شود. ایشان پذیرفتند و فرمودند که من در این زمینه اقدام کنم. اول آذر ماه دوباره خدمت ایشان رسیدم و متنی که با استفاده از این فایل صوتی نوشته شده بود و جنبه عمومی داشت را خدمت ایشان تقدیم نمودم. در حضور حاضرین نشستند، عینک زدند، دیدند و امضا کردند. این فرآیند شکل‌گیری وصیت‌نامه ایشان بود.

  • کماندوها به مدرسه فیضیه حمله کرده و در و دیوار مدرسه را به خون طلاب آغشته کرده بودند. ما اما در مشهد مشغول چاپ اعلامیه بودیم هر چند که مشکلات فراوانی سد راهمان می شد. روایت این ماجرا را از زبان مرحوم آیت الله رحمت می خوانیم.

  • در گفت و گو با جماران مطرح شد؛

    حجت‌الاسلام و المسلمین محمدعلی رحمانی در گفت‌وگو با جماران خاطره‌ای از ضبط و ثبت درس‌ها و سخنرانی‌های امام در نجف توسط مرحوم آیت‌الله محمدرضا رحمت نقل کرد.

  • در گفت و گو با جماران؛

    آیت الله رحمت در خصوص دیدار امام با مجمع روحانیون در نجف، به جماران گفت: توصیه داشتند که «ما چرا اختلاف داریم؟ آیا برای دنیا است؟ ما که دنیا نداریم!» زمان جدایی و فراق با امام برای ما خیلی سخت بود. بعد از دست‌بوسی، امام گفتند: «برای خدا کار کنید و اگر هر چه انجام می‌دهید برای خدا باشد مطمئن باشید شما پیروز هستید»، مسأله، خدا بود و ایشان می‌خواستند تمام مردم را خدایی کنند.

  • تیرگی روابط بین دو کشور ایران و عراق در زمان پهلوی دوم در مقاطع مختلف باعث این شد که حزب بعث عراق تصمیم به اخراج ایرانیان از این کشور بگیرد. آنها نداشتن پروانه اقامت را بهانه ای برای این امر قرار دادند. این رفتار بعثی ها امام را به موضع گیری واداشت.

  • ایشان قدم به قدم با حضرت امام همراه بودند و تمام امور سیاسی را در خدمت امام میگذراند و هرچه امام دستور میدادند را به اجرا میگذاشت، طبعا نظرات نسبت به ایشان کاملا مثبت بود چون ایشان قدمی برخلاف نظر حضرت امام بر نمیداشت و امام هم بارها بر این نکته تاکید کرد. نقش حاج آقا مصطفی در مبارزات نقشی بسیار مؤثر بود؛ مسایل داخلی و خارجی در ارتباط با نهضت و حرکت امام را هماهنگ میکرد و مواظب بود.