دوم خرداد

  • مسئولان ارشد هربار در مواجهه با تجمعات از ضرورت تمایز قائل شدن میان «اعتراض» و «اغتشاش» سخن می‌گویند. اما پرسش کلیدی این است که چرا مرز میان این دو پدیده، چنین کمرنگ و ناروشن است؟ چرا و چگونه نیروهای رادیکال اپوزیسیون فرصت و زمینه آن را پیدا می‌کنند تا شعارهای براندازانه را بر موج اعتراضات اولیه سوار کنند؟

  • یادداشت/

    اسحاق جهانگیری نوشت: دولت اصلاحات به چند دلیل مهم توانست اقدامات اقتصادی بزرگ را انجام دهد: اول آنکه مردم امیدوار به آینده بودند و دولت برآمده از رای مردم سرمایه اجتماعی بالا داشت. همین سرمایه اجتماعی و اعتماد مردم به دولت و همراهی همه نهادها و جریانات سیاسی همسو و رقیب و حمایت‌های رهبری، این فضا را فراهم کرد که دولت بدون هیچ تنشی و حتی بدون آنکه نیاز به پرداخت یارانه باشد، ارز را تک‌نرخی کند.

  • یادداشت/

    گر چه اقتدارگرایان در دوران 8 ساله ریاست جمهوری‌اش با به راه انداختن هر 9 روز یک بحران مانند قتل‌های زنجیره‌ای، حمله به کوی دانشگاه، قتل عام مطبوعات و ...، که هر کدام به تنهایی دولتی را به سقوط می‌کشاند و با «تدارکاتچی» خواستن او و ...؛ در راه موفقیتش سنگ‌ها انداختند ولی چون خواهان کرامت، آزادی و اختیار مردم بود و مردم این را از او باور داشتند، در کوران بحران‌ها توانست درخشان‌ترین عملکرد را از خود به جا گذارد و امروز با گذشت ربع قرن از انتخاب حماسی دوم خرداد و با ممنوع التصویر و ممنوع الحضور بودن او در اجتماعات مردمی و ...، هنوز هم در اوج محبوبیت است.

  • تاجزاده گفت: از نظر من دوم خرداد بیشتر احیای گفتمان نوفل‌لوشاتو بود. در نوفل‌لوشاتو (مهر تا بهمن۱۳۵۷) یک دوره طلایی از لحاظ نظری داریم. در گفتمان نوفل‌لوشاتو اسلام به مثابه آزادی، عقلانیت و انسانیت بود. دراین دوره امام خمینی وقتی درباره هر پدیده‌ای صحبت می‌کند؛ تاکید دارد که این پدیده اسلامی-‌ انسانی یا اسلامی-‌ عقلانی است و اغلب این دو اصطلاح را با هم به کار می‌برد. او معتقد بود که عقل و اسلام یک چیز را می‌گویند.