دموکراسی در ایران

  • محمدجواد غلامرضاکاشی، استاد جامعه‌شناسی گفت: اگر به شعارها دقت کنیم، نیمچه رنگی از همبستگی وجود دارد و کمی ناسیونالیسم هست. بنابراین معتقدم این یک آغاز جدید است و ما در سرآغازش هستیم و قادر نیستیم آینده را پیش‌بینی کنیم و بگوییم به کدام سمت می‌رود. اما می‌توانیم به‌صراحت بگوییم این جامعه از هر جور سقف می‌ترسد. سقفی که همه اینها را تبدیل به جهان مشترک واحد کند. انگار جامعه از معنای واحدِ انسجام‌بخش گریزان است. از وجود فردی که پشتش برود، از کسانی که می‌خواهند نقش لیدری را بازی کنند، گریزان است. از صورت‌های زبانی که می‌خواهند آن را پوشش بدهند، من‌جمله ناسیونالیسم یا سوسیالیسم یا هر واحد و سازمانی که بخواهد آنها را یک‌کاسه کند، گریزان است

  • یادداشت؛

    شرایط اقتصادی برای گذار به دموکراسی در ایران فراهم نیست: بر اساس آنچه لیپست و دایموند می‌گویند، توسعه‌یافتگی و توسعه اقتصادی، شرط لازم (و نه کافی) برای گذار به دموکراسی هستند و جامعه‌ای که در آن حداقلی از توسعه اقتصادی محقق نشده باشد، شرایط گذار به دموکراسی را ندارد.