امام حسن مجتبی(ع)

  • به مناسبت سالروز شهادت؛

    تحمل وجود نازنین امام حسن مجتبی علیه السلام برای معاویه سخت و سنگین بود. او با فرزندان علی بن ابیطالب(ع) روبرو بود. فرزندانی که با پیاده سازی منش و سیره رسول خدا(ص) و پدر بزرگوارشان، بنی امیه را به چالش می کشیدند و معاویه در این فکر و اندیشه که چگونه باید این مانع را از سر راه حکومتش بردارد غافل از آنکه نور خدا خاموش نمی شود. سرانجام آن حضرت را در هفتم یا بیست و هشتم ماه صفر به شهادت رساند.

  • جی پلاس؛

    امام خمینی در سخنرانی های خود به قضیه صلح امام حسن علیه السلام اشاره کرده و در بخشی از صحبتهایشان فرموده اند: آن قدری که حضرت امام حسن معاویه را مفتضح کرد به همان قدر بود که سید الشهداء یزید را مفتضح کرد.

  • به مناسبت ولادت با سعادت کریم اهل بیت امام حسن مجتبی‌(ع) همراه با ماه خدا/۸

    پیامبراکرم(ص) در حق آن حضرت فرمود: «لوکان العقل رجلاً لکان الحسن» اگر قرار بود عقل به صورت انسانی مجسم شود، همانا به صورت حسن(ع) جلوه می کرد.

  • در نیمه ماه رمضان سوم هجری، اولین فرزند علی علیه‌السلام و فاطمه سلام الله علیها به دنیا آمد. پس از ولادت، نامگذاری از جانب مادر به پدر، و از او به رسول خدا(ص) محوّل شد و آن حضرت هم منتظر نامگذاری پروردگار ماند. تا اینکه جبرئیل، امین وحی فرود آمد و گفت: «خدایت سلام می‌ رساند و می‌ گوید چون علی برای تو همانند هارون برای موسی است، نام فرزندش را نام فرزند حضرت هارون علیه السلام یعنی شبّر قرار ده!» رسول خدا فرمود: «زبان من عربی است و شبّر، عبری است.». جبرئیل گفت: «شبّر در زبان عرب به معنای« حسن» است.» به این ترتیب، کودک، حسن نام گرفت. تنها کنیه‌ آن حضرت « ابو محمد» و مشهورترین القابش« سیّد» و «سبط» و «تقی» است.

  • رسول خدا (ص) می فرمودند: هر کس که در مصیبت فرزندم حسن گریه کند چشمان او در روزی که همه دیده ها نابینا خواهند بود، روشن و بینا خواهد شد و دل او در روزی که همه دل ها اندوهناک خواهند بود از غبار اندوه پاک خواهد شد و هر کس که مرقد او را در بقیع زیارت کند، قدم های او در پل صراط در روزی که قدم ها بر آن لرزان شوند، از لغزش در امان خواهد ماند.