این شخصیت سترگ حدود هشت ماه قبل از پیروزی انقلاب تیر 1357 ( نیمه شعبان 98 ) طی بحث مفصلی به آسیب شناسی انقلاب اسلامی می پردازد و آن را تحت عنوان « آفات نهضت » در شش محور مورد بحث و بررسی موشکافانه قرار می دهد که امروز بعد از 45 سال می بینیم متاسفانه در اثر غفلت دست اندرکاران ، بعضی از این آفت ها و آسیب ها به گونه چشم گیری گریبان انقلاب و نظام را گرفته است.
این استاد جامعه شناسی معتقد است نزدیکی دهه شصت به انقلاب و همزمانی با دوران جنگ و ترور مسئولین توسط منافقین مهمترین علت به وجود آمدن آن روحیه و سیستم مدیریتی شده بود اما در مقابل همین ترورها کم کم باعث جدایی مسئولین و مردم هم شد. افروغ می گوید الگوی اتخاذ شده بعد از جنگ برای توسعه مورد مهم تری بود که به کل مسیر را عوض کرد و دولت های بعد هم از همان الگو پیروی کردند. او معتقد است با بهره گیری از اندیشه های امام(س) مدیریت دهه شصتی قابل احیا است، اختلافات را با گفت و گوی درون گفتمانی حل کنیم و با آسیب شناسی غیر مصلحت اندیشانه، تحولات ساختاری در سیستم ایجاد کنیم. او می گوید، درک مفهوم انقلابی گری با شناخت گفتمان انقلاب حاصل می شود و گفتمان انقلاب و اندیشه های امام خمینی با تحجر و خشک مغزی میانه ای ندارد.