علق

اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ⁽¹⁾

بخوان به نام پروردگارت كه بيافريد.

خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ⁽²⁾

آدمى را از لخته‌خونى بيافريد.

اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ⁽³⁾

بخوان، و پروردگار تو ارجمندترين است.

الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ⁽⁴⁾

خدايى كه به وسيله قلم آموزش داد،

عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ⁽⁵⁾

به آدمى آنچه را كه نمى‌دانست بياموخت.

كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَى ⁽⁶⁾

حقا كه آدمى نافرمانى مى‌كند،

أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى ⁽⁷⁾

هرگاه كه خويشتن را بى‌نياز بيند.

إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى ⁽⁸⁾

هر آينه بازگشت به سوى پروردگار توست.

أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى ⁽⁹⁾

آيا ديدى آن كس را كه منع مى‌كند

عَبْدًا إِذَا صَلَّى ⁽¹⁰⁾

بنده‌اى را كه نماز مى‌خواند؟

أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَى ⁽¹¹⁾

چه مى‌بينى اگر آن مرد بر طريق هدايت باشد؟

أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ⁽¹²⁾

يا به پرهيزگارى فرمان دهد؟

أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى ⁽¹³⁾

چه مى‌بينى اگر تكذيب كند و رويگردان شود؟

أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى ⁽¹⁴⁾

آيا ندانسته است كه خدا مى‌بيند؟

كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ⁽¹⁵⁾

حقا، كه اگر بازنايستد موى پيش سرش را مى‌گيريم و مى‌كشيم.

نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ⁽¹⁶⁾

موى پيش سر دروغگوى خطاكار را.

فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ ⁽¹⁷⁾

پس همدمان خود را بخواند.

سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ⁽¹⁸⁾

ما نيز كارگزاران دوزخ را فرا مى‌خوانيم.

كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ⁽¹⁹⁾

نه، هرگز، از او پيروى مكن و سجده كن و به خدا نزديك شو.