طور

وَالطُّورِ ⁽¹⁾

قسم به كوه طور،

وَكِتَابٍ مَسْطُورٍ ⁽²⁾

و قسم به كتاب نوشته شده،

فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ ⁽³⁾

در صفحه‌اى گشاده،

وَالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ ⁽⁴⁾

و قسم به بيت المعمور،

وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ ⁽⁵⁾

و قسم به اين سقف برافراشته،

وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ ⁽⁶⁾

و قسم به درياى مالامال،

إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ ⁽⁷⁾

كه عذاب پروردگارت واقع شدنى است.

مَا لَهُ مِنْ دَافِعٍ ⁽⁸⁾

و آن را دفع‌كننده‌اى نيست.

يَوْمَ تَمُورُ السَّمَاءُ مَوْرًا ⁽⁹⁾

روزى كه آسمان سخت بچرخد،

وَتَسِيرُ الْجِبَالُ سَيْرًا ⁽¹⁰⁾

و كوه‌ها به شتاب روان شوند،

فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ⁽¹¹⁾

پس در آن روز، واى بر تكذيب‌كنندگان.

الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ ⁽¹²⁾

آنان كه سرگرم كارهاى باطل خويشند.

يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلَى نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا ⁽¹³⁾

روزى كه آنها را به قهر به جانب جهنم كشند.

هَذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ ⁽¹⁴⁾

اين است آن آتشى كه دروغش مى‌انگاشتيد.

أَفَسِحْرٌ هَذَا أَمْ أَنْتُمْ لَا تُبْصِرُونَ ⁽¹⁵⁾

آيا اين جادوست يا شما نمى‌بينيد؟

اصْلَوْهَا فَاصْبِرُوا أَوْ لَا تَصْبِرُوا سَوَاءٌ عَلَيْكُمْ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ⁽¹⁶⁾

به آتش درآييد. خواه بر آن صبر كنيد يا صبر نكنيد، تفاوتى نكند. شما را در برابر كارهايى كه مى‌كرده‌ايد، كيفر مى‌دهند.

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَعِيمٍ ⁽¹⁷⁾

پرهيزگاران در بهشتها و نعمتند.

فَاكِهِينَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ ⁽¹⁸⁾

از آنچه پروردگارشان به آنها داده است شادمانند، و خدا آنها را از عذاب جهنم نگه داشته است.

كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ⁽¹⁹⁾

به پاداش كارهايى كه كرده‌ايد بخوريد و بياشاميد. گوارايتان باد.

مُتَّكِئِينَ عَلَى سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِينٍ ⁽²⁰⁾

بر آن تختهاى كنار هم چيده، تكيه مى‌زنند. حوريان را همسرشان مى‌گردانيم.

وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ ⁽²¹⁾

كسانى كه خود ايمان آوردند و فرزندانشان در ايمان، پيرويشان كردند. فرزندانشان را به آنها ملحق مى‌كنيم و از پاداش عملشان هيچ نمى‌كاهيم كه هر كسى در گرو كار خويشتن است.

وَأَمْدَدْنَاهُمْ بِفَاكِهَةٍ وَلَحْمٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ ⁽²²⁾

و پيوسته از هر گونه كه بخواهند، ميوه و گوشت، عطايشان مى‌كنيم.

يَتَنَازَعُونَ فِيهَا كَأْسًا لَا لَغْوٌ فِيهَا وَلَا تَأْثِيمٌ ⁽²³⁾

در آنجا جام مى‌دهند و جام مى‌ستانند، كه در آن نه سخن بيهوده باشد و نه ارتكاب گناه.

وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمَانٌ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ ⁽²⁴⁾

غلامانشان چون مرواريد پنهان در صدف، به گردشان مى‌چرخند.

وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ ⁽²⁵⁾

پرسش‌كنان روى به يكديگر مى‌كنند؛

قَالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنَا مُشْفِقِينَ ⁽²⁶⁾

مى‌گويند: پيش از اين در ميان كسانمان، تنها ما از خدا مى‌ترسيديم.

فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ ⁽²⁷⁾

پس خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب سموم نگه داشت.

إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ ⁽²⁸⁾

ما پيش از اين او را مى‌خوانديم، كه او احسان‌كننده و مهربان است.

فَذَكِّرْ فَمَا أَنْتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ ⁽²⁹⁾

پندشان ده، كه تو به بركت نعمت پروردگارت نه كاهن هستى و نه مجنون.

أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ ⁽³⁰⁾

يا مى‌گويند: شاعرى است و ما براى وى منتظر حوادث روزگاريم.

قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِينَ ⁽³¹⁾

بگو: شما منتظر بمانيد كه من نيز با شما انتظار مى‌كشم.

أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُمْ بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ⁽³²⁾

آيا آنان را رؤياهايشان به اين پندارها كشانده يا خود مردمى طاغى هستند.

أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لَا يُؤْمِنُونَ ⁽³³⁾

يا مى‌گويند: قرآن را خود ساخته است. نه، آنها ايمان نمى‌آورند.

فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِثْلِهِ إِنْ كَانُوا صَادِقِينَ ⁽³⁴⁾

اگر راست مى‌گويند، سخنى مانند آن بياورند.

أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ ⁽³⁵⁾

آيا بى‌هيچ خالقى پديد آمده‌اند يا خود خالق خويشند؟

أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَلْ لَا يُوقِنُونَ ⁽³⁶⁾

يا آسمانها و زمين را خلق كرده‌اند؟ نه، به يقين نرسيده‌اند.

أَمْ عِنْدَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّكَ أَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ ⁽³⁷⁾

يا خزاين پروردگارت نزد آنهاست؟ يا بر چيزى تسلط يافته‌اند،

أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ ⁽³⁸⁾

يا نردبامى دارند كه از آن بالا مى‌روند و گوش فرامى‌دهند؟ پس آن كه گوش فراداده حجتى آشكار بياورد.

أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَكُمُ الْبَنُونَ ⁽³⁹⁾

يا خداوند را دختران است و شما را پسران؟

أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ ⁽⁴⁰⁾

يا از آنها مزدى مى‌طلبى و پرداخت غرامت بر آنها دشوار است؟

أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ ⁽⁴¹⁾

يا علم غيب مى‌دانند و مى‌نويسند؟

أَمْ يُرِيدُونَ كَيْدًا فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ ⁽⁴²⁾

يا مى‌خواهند حيلتى كنند؟ اما كافران خود به حيلت گرفتارند.

أَمْ لَهُمْ إِلَهٌ غَيْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ ⁽⁴³⁾

يا آنها را خدايى است جز خداى يكتا؟ منزه است خداى يكتا از هر چه شريكش مى‌سازند.

وَإِنْ يَرَوْا كِسْفًا مِنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا يَقُولُوا سَحَابٌ مَرْكُومٌ ⁽⁴⁴⁾

اگر بنگرند كه قطعه‌اى از آسمان فرومى‌افتد، مى‌گويند: ابرى است متراكم.

فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ ⁽⁴⁵⁾

پس آنها را واگذار تا روزى را كه در آن به هلاكت مى‌رسند بنگرند؛

يَوْمَ لَا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ ⁽⁴⁶⁾

روزى كه مكرشان هيچ به حالشان سود نكند و كس به ياريشان برنخيزد.

وَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ⁽⁴⁷⁾

براى كسانى كه ستم مى‌كنند، باز هم عذابى است جز اين عذاب، ولى بيشترينشان نمى‌دانند.

وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ ⁽⁴⁸⁾

در برابر فرمان پروردگارت شكيبا باش كه تو تحت نظر مايى. و هنگامى كه برخاستى، به ستايش پرردگارت تسبيح گوى.

وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ ⁽⁴⁹⁾

و تسبيح گوى در پاره‌اى از شب و به هنگام ناپديد شدن ستارگان.