طارق

وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ⁽¹⁾

سوگند به آسمان و به آنچه در شب آيد.

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ⁽²⁾

و تو چه دانى كه آنچه در شب آيد چيست؟

النَّجْمُ الثَّاقِبُ ⁽³⁾

ستاره‌اى است درخشنده.

إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ ⁽⁴⁾

هيچ كس نيست مگر آنكه بر او نگهبانى است.

فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ⁽⁵⁾

پس آدمى بنگرد كه از چه چيز آفريده شده است،

خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ⁽⁶⁾

از آبى جهنده آفريده شده است،

يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ⁽⁷⁾

كه از ميان پشت و سينه بيرون مى‌آيد.

إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ⁽⁸⁾

خدا به باز گردانيدن او تواناست.

يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ⁽⁹⁾

روزى كه رازها آشكار مى‌شود،

فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ⁽¹⁰⁾

او را نه نيرويى است و نه ياورى.

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ⁽¹¹⁾

قسم به آسمان بازبارنده،

وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ⁽¹²⁾

قسم به زمين رويان شكاف خورده،

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ⁽¹³⁾

كه اين كتاب، حق را از باطل جدا كند،

وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ⁽¹⁴⁾

و سخن هزل نيست.

إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا ⁽¹⁵⁾

آنان حيله‌اى مى‌انديشند،

وَأَكِيدُ كَيْدًا ⁽¹⁶⁾

و من هم حيله‌اى مى‌انديشم.

فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا ⁽¹⁷⁾

پس كافران را مهلت ده، اندك مهلتشان ده.