چند سطر از زندگی محمد باقر کمره ای

به گزارش خبرنگار جی پلاس، در راستای شناساندن بزرگان اندیشه دینی در این صفحه بر آنیم که این شخصیت های ارجمند جهان اسلام و تشیع را به مخاطبان معرفی کنیم و مطالب منتشرشده قطره ای است از دریای زندگی این بزرگواران که به قدر وسعمان است. باشد که مفید فایده افتد. این قسمت به زندگی عالم فاضل محمد باقر کمره ای خمینی اختصاص دارد.

زندگینامه محمد باقر کمره‌ای

محمّدباقر کَمَره‌ای خُمینی (۱۲۸۴ش-۱۳۷۴ش) عالم شیعی قرن چهاردهم قمری، نویسنده و مترجم کتاب‌ها و مقالات متعددی بود. وی تحصیلات خود را در قم و نجف نزد علمایی همچون شیخ عبدالکریم حائری، سید ابوالحسن اصفهانی، میرزای نائینی و آقا ضیاء عراقی گذراند. وی پس از بازگشت به ایران عمده فعالیت خود را به تألیف و ترجمه گذراند و در دهه‌های ۲۰ و ۳۰ شمسی در حدود ۵۰ اثر از خود به جای گذاشت. محمدباقر کمره‌ای از نویسندگان مجله آیین اسلام بود و تشکلی به نام «هیئت روحانی منتظم» را تاسیس کرد. مدفن وی در حرم عبدالعظیم حسنی سلام الله علیه است.

اطلاعات فردی

محمد باقر کمره‌ای

تاریخ تولد ‌۱۳۲۳ق

زادگاه کمره

تاریخ وفات ۵ محرم ۱۴۱۶ق

محل دفن حرم عبدالعظیم حسنی(س)

شهر وفات تهران

اطلاعات علمی

استادان عبدالکریم حائری یزدی، سید ابوالحسن اصفهانی، میرزای نائینی، آقا ضیاء عراقی

محل تحصیل اراک، قم، نجف، تهران

تألیفات ترجمه متون و منابع دینی

فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی

سیاسی تشکیل «هیئت روحانی منتظم به پیشوایان دین»

زندگی‌نامه

محمدباقر کمره‌ای در سال ۱۳۲۳ق (مصادف با ۱۲۸۴ش) در کمره از اطراف خمین به دنیا آمد. نسبت او در الذریعه چنین آمده است‌: محمدباقر بن محمد بن محمدرضا بن علی‌اصغر کمره‌ای‌. وی تحصیلات مقدمات و سطوح را در مکتب‌خانه نزد پدرش حاج شیخ محمد گذراند و برای ادامه تحصیلات ابتدا به اراک و پس از آن در سال ۱۳۴۱ق به قم مهاجرت کرد.[۱] او در قم نزد شیخ عبدالکریم حائری که آن زمان از عراق به قم تبعید شده بود، سطوح عالیه را آموخت. کمره‌ای در سال ۱۳۴۹ق به نجف رفت و نزد سید ابوالحسن اصفهانی، میرزای نائینی، آقا ضیاء عراقی و دیگران ادامه تحصیل داد.[۲]

شیخ محمدباقر در سال ۱۳۵۸ق مصادف با ۱۳۱۸ش به کشور بازگشت و در وطن خود ساکن شد و پس از مدتی به شهر ری کوچ کرد.[۳] چنان که از زندگی‌نامه کمره‌ای به دست می‌آید اقامت او در تهران در سال ۱۳۲۰ش بود. وی در تهران به اقامه نماز جماعت و تدریس خارج فقه و اصول پرداخت و دست به کار فعالیت‌های علمی، نگارشی و مطبوعاتی زد و تا سال ۱۳۲۴ش چندین اثر از خود به چاپ رساند.[۴]

وفات

کمره‌ای در ۵ محرم سال ۱۴۱۶ق (۱۴ خرداد ۱۳۷۴ش) از دنیا رفت و در حرم عبدالعظیم حسنی(س) به خاک سپرده شد.[۵] [۶]

آثار محمدباقر کمره‌ای

از کمره‌ای آثار فراوانی در حوزه‌های مختلف به یادگار مانده که متجاوز از پنجاه اثر است.[۷] ترجمه برخی متون و منابع دینی مانند آثار شیخ صدوق، جلوه بیشتری در آثار او دارد.[۸]

انتقاد به کمره‌ای

سید جعفر شهیدی انتقاداتی به برخی کتاب‌ های محمدباقر کمره‌ای مانند «دو گناهکار»، «عروس مدینه» و «حمزه سید الشهداء» داشته و آن‌ها را عجیب دانسته و می‌گوید انتقاد من فقط روی جنبه فضل و دانش مؤلف است که چرا باید با نوشتن این کتاب‌ها، مقام روحانیت کوچک شود.[۹]

همکاری با مطبوعات دینی

بخشی از مقالات کمره‌ای در دهه بیست شمسی در مجله آیین اسلام چاپ می‌شد. او علاوه بر مطبوعات، در مجالس مذهبی هم که توسط انجمن تبلیغات اسلامی یا مؤسسات اسلامی دیگر برگزار می‌شد، شرکت می‌کرد. وی در این سال‌ها تشکلی به عنوان «هیئت روحانی منتظم» تاسیس کرد و بیانیه‌هایی ازطرف آن در مجله آیین اسلام به چاپ رساند.[۱۰]

مطالعه بیشتر

حدیث عارفان: تاریخ و بررسی رجال شهرری: شرح و احوال حضرت آیت‌الله حاج شیخ محمدباقر کمره‌ای خمینی بزرگ‌مردی از شهرری.

اندیشه و آثار محمدباقر کمره‌ای

پانویس

۱. تهرانی، الذریعه، ج۸، ص۲۹۲.

۲. مقاله معرفی‌های گزارشی، ۱۳۸۴ش.

۳. مقاله معرفی‌های گزارشی، ۱۳۸۴ش.

۴. جعفریان، زندگی، اندیشه و آثار محمدباقر کمره‌ای، ۱۳۸۴ش؛ کمره‌ای، رموز الشهادة، ۱۳۷۶ش، مقدمه رموز الشهاده؛ مقاله معرفی‌های گزارشی، ۱۳۸۴ش.

۵. کمره‌ای، ۱۳۷۶ش، مقدمه رموز الشهاده.

۶. مقاله معرفی‌های گزارشی، ۱۳۸۴ش.

۷. مقاله معرفی‌های گزارشی، ۱۳۸۴ش.

۸. جعفریان، زندگی، اندیشه و آثار محمدباقر کمره‌ای، ۱۳۸۴ش.

۹. جعفریان، مقالات و رسالات تاریخی، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۵۹۱.

۱۰. جعفریان، زندگی، اندیشه و آثار محمدباقر کمره‌ای، ۱۳۸۴ش.

منابع

کمره‌ای، محمدباقر، رموز الشهاده، ترجمه نفس المهموم، انتشارات کتابچی، ۱۳۷۶ش.

جعفریان، رسول، مقالات و رسالات تاریخی، تهران، نشر علم، ۱۳۹۳ش.

جعفریان، رسول، زندگی و اندیشه و آثار محمدباقر کمره‌ای، ۱۳۸۴ش.

تهرانی، آقابزرگ، الذریعه، بیروت، دارالاضواء.

مقاله معرفی‌های گزارشی، مجله: آینه پژوهش، خرداد و تیر ۱۳۸۴ش، شماره ۹۲.