سلول‌های انسان ماده‌ای می‌سازند که میکروب‌ها را از بین می‌برد
برخی از سلول‌های انسانی ماده‌ای چون صابون تولید می‌کنند که می تواند میکروب ها را از بین ببرد.
جی پلاس، به نقل از ساینس نیوز، زمانی که با تهاجم باکتری ها روبرو می‌شویم، برخی از سلول‌های انسانی ماده‌ای شگفت آور، چون صابون پخش می‌کنند. این سلول‌ها که بخشی از سیستم ایمنی بدن نیستند می توانند باکتری ها را از بین ببرند. محققان ساینس گزارش دادند، این سلول‌ها مانند مواد شوینده غشای داخلی باکتری‌ها را حل می‌کنند و باعث از بین رفتن عوامل نفوذی می‌شود.
بازیکنان حرفه ای سیستم ایمنی بدن، چون آنتی بادی‌ها یا گلبول‌های سفید، بسیار مورد اهمیت و توجه هستند، اما جان مک مایکینگ متخصص ایمنی شناسی بدن و محقق موسسه پزشکی هوارد هیوز در دانشگاه ییل می‌گوید: تمامی سلول‌ها توانایی مقابله با عفونت را دارند. در انسان ها، این دفاع سلول‌ها اغلب نادیده گرفته می‌شود؛ مک مایگینگ می‌گوید: حتی اگر این سلول‌ها بخشی از یک سیستم دفاعی قدیمی باشند و می توانند انسان را از درمان‌های عفونت‌های جدید آگاه کنند.
اغلب سلول‌های غیر ایمنی برای مقابله با عفونت‌ها به هشدار همکاران حرفه‌ای خود اعتماد می‌کنند. با شناسایی افراد خارجی، سلول‌های ایمنی تخصصی سیگنال هشداردهنده‌ای به نام اینترفرون گاما را آزاد می‌کنند. این سیگنال سلول‌های دیگر، از جمله سلول‌های اپیتلیال که گلو و روده را تحت تاثیر قرار می‌دهند مورد هدف قرار می‌دهد.
مک مایکینگ و همکارانش با ترکیب کردن نسخه‌های آزمایشگاهی سلول‌های اپیتلیال انسان با باکتری سالمونلا (که می‌تواند از مواد مغذی داخلی سلول‌ها بهره برداری کند)، به دنبال اساس این مولکول بودند.
سپس تیم تحقیقاتی اش بیش از ۱۹۰۰۰ ژن انسانی را که از برخی از عفونت‌ها محافظت می‌کند، مورد بررسی قرار داد، در میان آن‌ها یک ژن که دارای پروتئینی به نام آپولیپوپروتئین برجسته بود، زمانی که این ژن غیر فعال شد سلول‌های اپیتلیال تسلیم عفونت سالمونلا می‌شوند، حتی اگر توسط اینترفرون گاما هشدار داده شود.
با بزرگنمایی مولکول‌های آپولیپو در داخل سلول‌های میزبان با میکروسکوپ، محققان دریافتند که این پروتئین ازدحام باکتری‌ها افزایش یافته و به نوعی آن‌ها را از بین می‌برد. سالمونلا میکروب‌های مقاومی هستند که همچون سایر اشکال باکتری‌ها توسط غشای داخلی و خارجی محافظت می‌شوند.
تحقیقات بیشتر نشان می‌دهد که چگونه APOL۳ و یک مولکول دیگر، به نام GBP۱، کار می‌کنند. GBP۱ نوعی غشای خارجی که باکتری را شل می‌کند، در‌های APOL۳ را باز می‌کند تا توسط انحلال به غشای چربی داخلی کشته شود. APOL۳ به آن اجازه می‌دهد تا به غشای داخلی متصل شود و آن را در مایع داخل سلول حل کند، مانند صابون که چربی را پاک می‌کند.
مک مایکینگ می‌گوید:ما از یافتن فعالیتی مانند مواد شوینده در داخل سلول‌های انسانی کمی شگفت زده شدیم.
اما محققان دریافتند که APOL۳ به طور خاص لیپید‌های (مولکول‌های عالی نامحلول در آب) موجود در باکتری‌ها را هدف قرار می‌دهد و فعالیت آن توسط کلسترول، یکی از عناصر شایع غشا‌های سلولی پستانداران، بسته شده و بافت‌های انسانی را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد.
جسیکا برینکوورث، متخصص ایمنی شناسی بدن در دانشگاه ایلینوی، می‌گوید: همه چیز در مورد این تحقیقات فوق العاده چشمگیر است. وی می‌گوید، بسیاری از عفونت‌ها از این سلول‌های اپیتلیال شروع می‌شوند و درک چگونگی مقابله با آن برای ایجاد درمان‌های آینده بسیار مهم است.
یافته‌های جالب توجه این است که آپولیپو چگونه می‌تواند غشای باکتریایی و غشای میزبان را تشخیص دهد؟ این تکامل راهی زیبا و یک ابزار قدرتمند است.
دیدگاه تان را بنویسید