تلگراف: پایان افسانه قدرت روسیه نزدیکتر از آن چیزی است که تصورش را می کنیم

به گزارش جماران، مقاله ای در روزنامه تلگراف انگلیس دیدگاهی تحلیلی ارائه می دهد مبنی بر اینکه افسانه قدرت ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه شروع به فروپاشی کرده است و پایان نظام او ممکن است نزدیکتر از آن چیزی باشد که بسیاری تصور می کنند. این روزنامه این استدلال را مطرح می  کند که که تغییر اخیر در موضع دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا در قبال مسکو می تواند به پایان جنگ در اوکراین و شاید فروپاشی خود نظام روسیه سرعت بخشد.

این مقاله که توسط مارک برولین، متخصص در امور استراتژی ژئوپلیتیک نوشته شده است،  بر این باور است که ترامپ، که در خاورمیانه و اروپای شرقی «دستاوردهایی» کسب می کند، متوجه شده است که روسیه دیگر تهدید وحشتناکی نیست که نخبگان غربی آن را تصور می کنند، بلکه به نیرویی فرسوده تبدیل شده که از درون در حال پوسیدگی است.

نویسنده، تغییر اخیر آمریکا را نقطه عطفی بزرگ توصیف می کند: به جای اینکه روسیه را دشمنی بدانیم که  از ترس وقوع جنگ جهانی سوم نمی توان با آن مقابله کرد، ترامپ با روسیه به عنوان کشوری ضعیف رفتار می کند که در صورت وجود اراده سیاسی و فشار اقتصادی کافی می توان آن را شکست داد.

 

دو شاخه تحول

به گفته نویسنده این مقاله، تحول آمریکا به دو شاخه اصلی تقسیم می شود. اولی، درخواست ترامپ از اروپا برای بر عهده گرفتن مسئولیت امنیتی خود به جای تکیه بر ایالات متحده است، موضعی که قبلاً هنگام طرح آن در دوره اول ریاست جمهوری اش، مورد تمسخر قرار گرفت، اما واقعیت امروز صحت آن را ثابت کرده است.

اما شاخه دوم، رد این ایده قدیمی است که روسیه حق دارد همسایگان خود را به بهانه حفظ توازن جهانی تحت سلطه خود درآورد. جنگ در اوکراین نه تنها از انحطاط روسیه جلوگیری نکرد، بلکه آن را تسریع کرد، زیرا منجر به کاهش نفوذ مسکو  در آسیای مرکزی، خاورمیانه و اروپا شد.

نویسنده اشاره می کند که لحظه تعیین کننده زمانی فرا رسید که ترامپ حمایت آشکار خود را از بازپس گیری تمام اراضی اوکراین اعلام کرد، که این امر گسستی کامل با موضع مردد غرب بود که خواستار «امتیازات متقابل» بود.

 

 رهایی از  موضع بین المللی قدیمی

به گفته برولین، این اظهارات موضع بین المللی را از محدودیت های قدیمی آزاد کرد و به اوکراینی ها انگیزه جدیدی داد.

نویسنده تأکید می کند که از آن زمان، حمایت آمریکا از تمرکز بر جنگ فرسایشی به هدف قرار دادن مراکز قدرت روسیه مانند زیرساخت های انرژی و مراکز تدارکات و تدارکات تغییر کرده است.

همچنین،  به گفته نویسنده صحبت از تجهیز کی‌یف به موشک‌های دوربرد «توماهاوک» که قادر به ضربه زدن به عمق روسیه از جمله مسکو هستند، نشان می‌دهد که واشنگتن دیگر از «خطوط قرمز» ترسیم شده توسط کرملین نمی‌ترسد.

 

دیگر کسی را نمی ترساند

این مقاله تأیید می کند که تهدیدهای روسیه به تشدید تنش دیگر کسی را نمی ترساند، زیرا مسکو مجبور شده است صادرات نفت خود را تغییر مسیر دهد، و با اختلال در پالایشگاه های خود و کاهش توانایی های لجستیکی خود روبرو است. به جای اینکه اوکراین در معرض تهدید تشدید تنش قرار گیرد، این روسیه است که با خطرات بزرگ روبرو است.

نویسنده، اروپا را مسئول ادامه ضعف سیاسی و اخلاقی خود می داند، زیرا برخی از کشورهای آن - مانند مجارستان، اسلواکی، فرانسه، بلژیک و هلند - همچنان انرژی روسیه را می خرند، که این امر خزانه های کرملین را علیرغم شعارهای ضد مسکو پر نگه می دارد.

او معتقد است که اروپا باید با توقف این دوگانگی، ایجاد یک پایگاه صنعتی نظامی جدید و حمایت آشکار از اوکراین بدون تناقض بین گفتار و عمل،«ستون فقرات» خود را بازیابد.

شکوه آن از بین رفت

نویسنده به این مساله جلب توجه می کند که نظام هایی که بر ترس استوار هستند، مانند نظام پوتین، می توانند به سرعت پس از آشکار شدن شکنندگی خود فرو بریزند، و اشاره می کند که روسیه امروز از اقتصاد متزلزل، ارتش فرسوده و روحیه پایین رنج می برد، در حالی که پوتین شکوه خود را به عنوان یک رهبر استراتژیک از دست داده است و اکنون به عنوان یک ظالمی دیده می شود که کشورش را به سمت فاجعه می کشاند.

نویسنده بر این باور است که اقدامات ترامپ ممکن است در روسیه کاری را انجام دهد که تحریم ها به تنهایی نتوانسته اند انجام دهند، و اگر او موفق شود واقعیت جدیدی را در غزه و اروپای شرقی با هم تحمیل کند، ممکن است جهان مجبور شود جایزه صلح نوبل را به شخصیتی اعطا کند که به بن بست جنگ های خاورمیانه و اوکراین با هم پایان داد.

 

مشاهده خبر در جماران