بعد از حدود شش ماه اولین وزیر دولت با استیضاح مجلس، کابینه را ترک کرد و ظریف که از حامیان اصلی پزشکیان بوده و معماری اصلی شورای راهبری برای انتخاب وزرا را به عهده داشت بالاخره به اجبار از معاونت راهبردی رئیس جمهور و کابینه کنار گذاشته شد تا دشواری کار در عرصه سیاسی آشکار تر شود.
به گزارش جماران؛ حسین میرزایی، دانشیار جامعه شناسی دانشگاه تهران نوشت:
بعد از ظهر بیستم خرداد هزار و چهارصد وسه برای خرید به مغازه ای رفتم که اسامی شش نامزد تایید صلاحیت شده ریاست جمهوری را زیر نویس تلویزیون آنجا دیدم. ناخودآگاه گفتم این یعنی اینکه دکتر پزشکیان رئیس جمهور است.
در پانزدهم تیرماه پزشکیان رئیس جمهور شد و وزرای پیشنهادی به مجلس معرفی شدند. به پیشنهاد و همراه یکی از وزرای پیشنهادی محترم در آن ایام به مجلس رفتم. در مجلس فضا انتقادی و البته حامیانه بود.
با تعداد زیادی از نمایندگان گفتگو کردم از جمله به آقای پژمانفر گفتم این کابینه وفاق ملی نیست بلکه شبه ائتلافی است و نباید کسی حذف شود، گفت انشاءالله سعی میکنیم حمایت کنیم، امیر حسین ثابتی میگفت کابینه ناهمگون است و خط قرمز من ظفرقندی و عراقچی است که با هم بحث کردیم، نماینده اصولگرای موجه قدیمی دیگری گفت ما به بعضی وزرای آقای رئیسی هم رای ندادیم که گفتم واقعا ایشان چنین کابینه ای معرفی کرده بود، گفت انصافا خیر.
ساعت یک بعداز ظهر روز رای اعتماد به سمت تالار خاتم میرفتم که آقای غضنفر آبادی گفت به آقای پزشکیان بگویید در نطق نهایی اشاره کند تضمین این چهار نفر با من (ظفرقندی و میدری و دو نفر دیگر که در رفت و آمد بین صالحی امیری و همتی و یکی دو وزیر دیگر بود) و به آقای دبیری گفتم که این نکته را به آقای پزشکیان بگوید.
دقایقی قبل از صحبت دکتر پزشکیان، در راهروی بیرون صحن مچ دستم را آقای ذوالنوری محکم گرفت و مچ دست یکی از نمایندگان را که می‌خواست وارد صحن شود را و خطاب به او گفت پزشکیان با این نوع معرفی کابینه آبروی خود را وسط گذاشته ما هم باید جامع حمایت کنیم سپس رو به من گفت از صبح با همه همینطور صحبت میکنم.
خلاصه آنکه دفاع نهایی آقای پزشکیان کار را تمام کرد و کابینه چهاردهم جامع رای آورد.
امروز بعد از حدود شش ماه اولین وزیر دولت با استیضاح مجلس، کابینه را ترک کرد و ظریف که از حامیان اصلی پزشکیان بوده و معماری اصلی شورای راهبری برای انتخاب وزرا را به عهده داشت بالاخره به اجبار از معاونت راهبردی رئیس جمهور و کابینه کنار گذاشته شد تا دشواری کار در عرصه سیاسی آشکار تر شود.
به هرحال بعداز شش ماه از استقرار کامل دولت،رییس جمهور باید در شش ماه پیش رو با محوریت کارآمدی در کابینه خود و ارکان وزارتخانه ها تامل بیشتر کند و پاسخهای دقیقی برای ادامه حرکت داشته باشد.
اگر وفاق را آغاز خوبی بدانیم که بیش از وفاق سیاسی نیازمند وفاق اجتماعی با پنجاه درصد دیگر هستیم در ادامه مسیر صرفا کارآمدی است که می‌تواند بقای دولت و رضایت مردمی را فراهم کند و لاغیر. امید که حاصل گردد.
