چرا هواداران رئال مادرید بازیکنان تیم خود را هو می کنند؟

ورزشی جماران، فرشته مقدم: زمانی که علیه کیلیان ام‌باپه در سانتیاگو برنابئو سوت های اعتراض آمیز زده می شود شما متوجه می شوید که چقدر هواداران رئال مادرید پرتوقع هستند. 

ام‌باپه، قهرمان جهان در سال ۲۰۱۸ و برترین گلزن تیم در این فصل در شب پیروزی یک بر صفر تیمش برابر اتلتیک بیلبائو‌ مورد هدف قرار گرفت، پس از حذف از یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل آرسنال. 

او تنها نیست. دیگر ستاره های رئال مادرید از جمله کریستیانو رونالدو، ایکر کاسیاس و آلفردو دی استفانو هم توسط هواداران این تیم هو شدند. 

چه چیزی پشت آن است و درباره فشار بازی برای مادرید به ما چه می خواهد بگوید؟ 

در انگلیس بازیکنان هو می شوند، در اسپانیا سوت های اعتراض آمیز نسبت به آن ها زده می شود. 

آن فراتر از فوتبال است و به دنیای گاو بازی مرتبط است که ریشه های عمیق در اسپانیا دارد. زمانی که اجرای گاو بازی خوب پیش نمی رود اغلب تماشاگران نارضایتی خود را به این شکل ابراز می کنند. 

هیچ کجا مانند مادرید سوت زدن رایج نیست، پایتخت اسپانیا که از لحاظ تاریخی بیشترین توقع را در میان دیگر شهرهای این کشور دارد. نمونه هایی که در بازی های رئال مادرید از سال ۱۹۲۰ اتفاق افتادند وجود دارند که در این میان گاسپار روبیو هم دیده می شود. 

آلبرتو کوسین، روزنامه نگار برجسته در مطلبی برای روزنامه لا گالرنا در سال ۲۰۱۵، روبیو را بی ثبات و زودرنج خواند، کسی که گاهی هو می شد و علیه او سوت های اعتراض آمیز زده می شد. زمانی که روبیو بدون اجازه به کوبا و مکزیک سفر کرد و در سال ۱۹۳۲ برگشت تا برابر اتلتیک بازی کند به نوشته کوسین، این بازیکن وقتی وارد زمین شد با سوت های اعتراض آمیز گسترده ای روبرو شد. 

با این حال نخستین نمونه های قابل توجه در واقع به اولین دوره درخشان و موفق مادرید در دهه ۱۹۵۰ بر می گردند که سفیدپوشان توانستند پنج قهرمانی پیاپی در رقابت های اروپایی به دست آورند. 

تا سال گذشته پاکو خنتو تنها بازیکنی بود که شش قهرمانی را در لیگ قهرمانان تجربه کرده بود (دنی کارواخال و لوکا مودریچ هم پارسال به او پیوستند). با این حال نحوه بازی اش موجب شد نخستین ماه های حضورش در برنابئو آسان سپری نشود. 

وینگر اسپانیایی توسط هواداران در آن زمان اینگونه توصیف می شد به اندازه ای سریع است که اغلب توپ را جا می گذارد، یعنی زمانی که مالکیت را از دست می داد هواداران را مایوس می کرد. یک بار مادرید تصمیم گرفت او را به راسینگ سانتاندر برگرداند، باشگاهی که از آن جا او را خریده بود اما دی استفانو ضمانت او را نزد رییس باشگاه، سانتیاگو برنابئو کرد.  

حتی دی استفانو که سال ها با ۳۰۸ گل بهترین گلزن تاریخ باشگاه به حساب می آمد (ابتدا رائول و سپس کریستیانو رونالدو و کریم بنزما رکوردش را شکستند) می داند هو شدن در برنابئو چه معنی می دهد. 

دسامبر ۱۹۶۲ در آگهی تبلیغ روزنامه ای پای زنی با جوراب ساق بلند منتشر شد که بالاتنه اش تصویر دی استفانو قرارداده شده بود با تگ لاین: "اگر جای همسرم بودم جوراب های برک شایر را می پوشیدم." اسپانیایی که جامعه محافظه کاری داشت و هنوز تحت سلطه رژیم دیکتاتوری ژنرال فرانکو بود به شدت خشمگین شد و موجب شد که مادرید به شرکت مورد نظر ۱۵۰ هزار پسو (حدود ۹۰۰ یورو)  پرداخت کند تا دیگر از تصویر دی استفانو‌ استفاده نکند. 

با این حال دی استفانو در بازی بعدی در برنابئو با سوت های اعتراض آمیز شدیدی روبرو شد. پاسخ او چه بود؟ دو گل کلیدی در پیروزی ۳ بر ۲ تیمش مقابل اتلتیک بیلبائو به ثمر رساند. 

به گفته خورخه والدانو که در رئال مادرید به عنوان بازیکن، سرمربی و مدیر عامل حضور داشت فشار رسانه ای که پیرامون باشگاه وجود دارد موجب می شود انتظارات هواداران بالا برود. والدانو که اکنون مفسر است در دهه ۱۹۸۰ از این سوت های اعتراض آمیز رنج برد. 

والدانو ۶۹ ساله به اتلتیک گفت: "این موضوع تنها به مردم مربوط نیست بلکه به جو رئال مادرید، پوشش رسانه ای و سنگینی یک هفته برای کسی که در رئال مادرید حضور دارد مرتبط است. زمانی که برای مادرید بازی می کردم گاهی اوقات برای من رفتن به آرژانتین مانند یک تسکین بود."

او افزود: "به آن معنی نبود که در آرژانتین از من چیزی نمی خواستند چون دوم شدن در جام جهانی هم به معنای یک شکست به حساب می آمد. با این حال سنگینی هفته مانند چیزی نبود که در رئال مادرید از آن رنج می بردید. این وضعیت موجب می شد همیشه در حالت آماده باش باشید."

والدانو در ادامه اظهار کرد: "من برای چهار یا پنج ماه در شرایطی بازی کردم که کل ورزشگاه علیه من بود، خوسه ماریا گارسیا (خبرنگار رادیو که به انتقادهای تند معروف بود) نیز علیه من بود اما آن بازی مرا تغییر نداد. سپس بهترین فصل زندگی ام را با فتح لیگ، جام یوفا و جام جهانی (در سال ۱۹۸۶) سپری کردم."

در همان دهه، دیگر اسطوره رئال یعنی میچل گونسالس با همان رفتار روبرو شد. هافبکی که جزیی از نسل "کینتا بوئیتره" بود و توسط امیلیو بوتراگنیو رهبری می شد و پنج ستاره از آکادمی باشگاه بود. 

در دیدار برابر اسپانیول در جون ۱۹۸۹ میچل تصمیم گرفت دیگر سوت های اعتراض آمیز هواداران را تحمل نکند و به نشانه اعتراض زمین را ترک کند. مادرید فاتح لالیگا شده بود اما در نیمه نهایی رقابت های اروپایی در مجموع ۶ بر یک شکست خورد و میچل مورد انتقاد هواداران قرار گرفت. 

او به رادیو کادنا سر در سال ۱۹۸۹ گفت: "زمانی که می روم فوتبال بازی کنم می خواهم خودم را سرگرم کنم. روز بازی با اسپانیول نتوانستم دیگر تحمل کنم و زمین را ترک کردم."

میچل ادامه داد: "می دانستم آن کار اشتباه است اما خیلی ناامید شده بودم. آن روز جشن بود و حتی به خاطر آن روز من را نبخشیدند. مانند آن است پدرتان هر روز شما را سرزنش کند و روز عروسی تان نیز این کار را انجام دهد. من یک بازیکن حرفه ای هستم اما زمانی که به زمین می روم احساس می کنم مادریدی هستم و برایم دردناک است که این چنین من را اذیت می کنند."

میچل در آن مصاحبه گفت که می خواست باشگاه را ترک کند البته این کار را تا سال ۱۹۹۶ انجام نداد. او ۵۵۹ بار برای سفیدپوشان به میدان رفت و ۱۷۸ گل به ثمر رساند.

اما چرا هواداران نارضایتی خود را با سوت زدن ابراز می کنند؟ 

برای سارا مارتینس اسپخو، متخصص روانشناسی در ورزش که در لگانس (تیم حاضر در لالیگا) کار می کند آن نتیجه تفکر هواداران است که می توانند روی بازی تاثیر بگذارند. 

او به اتلتیک گفت: "هواداران بازیکنان کنونی تیم را با اسطوره های قبلی باشگاه مقایسه می کنند. آن ها یک معیار لحاظ می کنند و اگر بازیکنان فعلی با سطح مورد نظر مطابقت نداشته باشند موجب خشمشان می شوند."

اسپخو افزود: "هواداران بر این باورند می توانند تاثیر بگذارند. گاهی اوقات این کار را از قصد یا بدون قصد به عنوان یک فشار روانی انجام می دهند. بازیکنان می توانند مقابل این تحریک واکنش نشان دهند اما همیشه استراتژی خوبی نیست."

در سال های اخیر حتی رونالدو (بهترین گلزن مادرید در تمام ادوار با ۴۵۰ گل از ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۸) مجبور شد که آن را تحمل کند. 

مهاجم پرتغالی در سال ۲۰۱۷ برابر رئال سوسیداد پس از یک کنترل توپ بد توسط بخشی از هواداران در برنابئو هو شد. او از رفتار هواداران خوشش نیامد و تصاویر تلویزیونی نشان دادند که به هواداران با زبان پرتغالی توهین می کند. کاپیتان سرخیو راموس به رونالدو می گوید آرام باشد و در نهایت او در پیروزی ۳ بر صفر تیمش هم گلزنی می کند هم پاس گل می دهد. 

گرت بیل که در سال ۲۰۱۳ با پیوستن به رئال مادرید رکورد نقل و انتقالات را شکست بارها با این رفتار در ۹ سال حضورش در اسپانیا روبرو شد. در سال ۲۰۲۲ کاسمیرو که هافبک سفیدپوشان بود گفت: "هواداران زمانی که از بیل انتقاد می کرد تاریخ باشگاه را هو می کردند."

بیل به اریک آندرس لانگ در پادکست در سال ۲۰۲۰ اظهار کرد: "نخستین بار که سوت های اعتراض آمیز را شنیدم گفتم این دیگر چیست؟ شما انتظار دارید هوادارانتان پشت شما باشند و سعی کنند شما بهتر کار کنید چون این کار نیز آن ها را خوشحال می کند اما به نظر می رسد آن ها برخلافش عمل می کنند. آن ها تنها شما را هو می کنند که موجب می شود احساس بدی داشته باشید."

پیش از آن برنابئو در دوران پر فراز و نشیب ژوزه مورینیو در سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ نقش داشت. سرمربی پرتغالی در دیدار برابر اتلتیک بیلبائو هو شد، تنها زمانی واکنش نشان داد که شعارهایی علیه اش از سمت جنوب زمین، جایی که اولتراها (پر صداترین هواداران) حضور دارند سر داده شد و به آن ها گفت ساکت باشند. 

او در نشست خبری پس از بازی گفت: "زین الدین زیدان در اینجا هو شد، رونالدو نازاریو و کریستیانو رونالدو هم همینطور، چرا من نشوم؟ برای همه چیز اولین بار وجود دارد و این اتفاق برای من افتاد. چیزی نیست."

داستان به همین جا ختم نشد. در اواخر سال ۲۰۱۲ در طول شروع سخت فصل جدید، مورینیو به هواداران گفت پیش از دیدار برابر اتلتیکومادرید زودتر به زمین بروند تا بتوانند هر طور که صلاح می دانند او را تشویق یا هو کنند.

این راه حل سرمربی پرتغالی برای بهبود بخشیدن به اوضاع بود چون او از این وضعیت خسته شده بود و پیش از آن به خبرنگاران گفته بود انتقاد کردن از او به یک قضیه ملی تبدیل شده است. با این حال زمانی که وارد زمین سانتیاگو برنابئو شد نیمی از جایگاه ها خالی بودند و با وجود شنیده شدن سوت های اعتراض آمیز بیشتر هواداران او را تشویق کردند. 

ایکر کاسیاس، دروازه‌بان و اسطوره رئال مادرید هم از این موضوع رنج برد، زمانی که رابطه اش با مورینیو سرد شده بود و به خاطر اینکه به فاش کردن اطلاعات به رسانه ها متهم شده بود (البته کاسیاس این قضیه را با قاطعیت رد کرد) توسط سرمربی پرتغالی نیمکت نشین شد. 

حتی پس از رفتن مورینیو هم این انتقادات ادامه داشت و در آخرین فصل حضور کاسیاس (۱۵-۲۰۱۴) به اوج خود رسید. در جریان دیدار برابر والنسیا هر بار که دروازه‌بان اسپانیایی توپ را لمس می کرد تقریبا تمام هواداران حاضر در برنابئو او را هو می کردند، به خصوص پس از اینکه والنسیا ۲ بر صفر پیش افتاد (مادرید توانست بازی را ۲ بر ۲ کند). 

در تصاویر تلویزیونی واکنش کاسیاس دیده شد. او گفت: "هر چقدر دلتان می خواهد سوت بزنید."

والدانو معتقد است بازیکنانی که از آکادمی مادرید می آیند شرایطشان سخت تر از آن هایی است که از تیم دیگر به سفیدپوشان ملحق می شوند. 

او گفت: "زمانی که از تیم های پایه پیراهن مادرید را می پوشید و در محله های این شهر بازی می کنید باید پرخاشگری مردم را تحمل کنید، پرخاشگری که همیشه متوجه بازیکنان بزرگ است."

او افزود: "کودک یازده ساله را در تورنمنت نوجوانان به یاد می آورم که در حال مصاحبه بود و آن ها به او می گفتند او در بارسلونا بازی خواهد کرد چون جو خیلی سنگینی در مادرید برقرار است. آن پسر بچه گفت که مشکلی با آن ندارد و به آن عادت کرده است. پوشیدن پیراهن رئال مادرید از همان روز نخست تو را تحت فشار قرار می دهد."

این فشار برابر است با تنشی که اکنون وجود دارد.

انتظارات در مادرید همچنان خیلی بالا است و با توجه به هزینه حداقل ۱.۷۶ میلیارد یورویی برای بازسازی برنابئو و حضور ستاره هایی همچون ام‌باپه، وینیسیوس و جود بلینگام نیاز به موفقیت بیشتر احساس می شود. در این فصل هواداران صدای خود را به گوش همه رسانده اند در حالی که کارلو آنچلوتی برای تکرار موفقیت هایش در فصل گذشته لالیگا و لیگ قهرمانان به مشکل برخورد. 

پس از شکست ۵ بر ۲ مادرید برابر بارسلونا در سوپرجام اسپانیا، در دیدار بعدی تیم در برنابئو (بازی مقابل سلتاویگو در کوپا دل ری) زمانی که نام آنچلوتی، شوامنی و لوکاس واسکس اعلام شد صدای سوت های اعتراض آمیز شنیده شد. مادرید در این بازی ۲ بر صفر پیش افتاد اما در نهایت در وقت های اضافه با پیروزی ۵ بر ۲ موفق به صعود به دور بعد شد. آنچلوتی آن سوت های اعتراض آمیز را هشدار قابل پذیرش عنوان کرد. 

وینیسیوس در دیدار برابر والنسیا زمانی که نتیجه یک بر یک بود هنگام تعویض سوت های اعتراض آمیز را شنید. سپس برابر اتلتیک بیلبائو گلزنی کرد که بعدا گل مردود اعلام شد اما برای آن گل با هواداران خوشحالی نکرد. 

ام‌باپه بارها در این فصل با سوت های اعتراض آمیز روبرو شده است. این در حالی است که پس از حذف مقابل آرسنال در لیگ قهرمانان بیش از همه قابل توجه بود. مهاجم فرانسوی در دیدار بعدی برابر اتلتیک محروم بود اما زمانی که تصویرش در نمایشگر نشان داده شد بخش قابل توجهی از ورزشگاه نارضایتی خود را ابراز کرد. 

مارتینس اسپخو گفت: "تاثیر روانی روی بازیکنان ۱۰۰ درصد وجود دارد اما بستگی دارد که آن ها چگونه باشند. این می تواند اضطراب پیش بینی شده را تحریک کند که همان  ترس از واکنش جمعیت است. همچنین می تواند موجب شک به خود شود یعنی بازیکن به عملکرد خود شک می کند و برخی ها از نظر احساسی فاصله می گیرند که آن یک مکانیسم دفاعی است."

از طرفی والدانو می گوید این همان چیزی است که هوادارانی که به افتخار عادت کرده اند با آن روبرو می شوند. 

او در پایان گفت: "برای محکوم کردن بازیکنان عجله دارند اما قضیه این است: در برنابئو هیچ کس نمی تواند از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند."