پایگاه خبری جماران: نماینده استان خوزستان در مجلس خبرگان رهبری گفت: اگر ما مذاکره را به طور کامل در این شرایط نفی می‌کردیم، خود ما مورد انتقاد قرار می‌گرفتیم؛ اما باتدبیر مقام معظم رهبری و ادامه همین مسیر توسط دولت، توپ در میدان حریف قرار گرفته است و اکنون آمریکا باید منفعل شود و مطابق چارچوب ترسیم‌شده توسط ما عمل کند. اگر زمانی آمریکا راه دیگری در پیش گیرد، قطعاً شکست با آن‌ها خواهد بود.
مشروح گفت و گوی خبرنگار جماران با آیت الله دکتر محسن حیدری که در حاشیه همایش گرامیداشت صدمین سال بازتأسیس حوزه علمیه قم برگزار شد، در پی می آید:
چارچوب منشوری را که مقام معظم رهبری امروز، در صدمین سال تأسیس حوزه، ابلاغ فرمودند، چگونه ارزیابی می‌کنید؟ چقدر تا تحقق مسیری که ایشان ترسیم کرده‌اند فاصله داریم و راه میان‌بر برای رسیدن به این اهداف و منویات ایشان چیست؟
پیش از هر چیز از حضرت‌عالی که لطف فرمودید و تشریف آوردید، صمیمانه تشکر می‌کنم. منشوری که امروز مقام معظم رهبری ارائه کردند که حضرت آیتالله اعرافی آن را قرائت نمودند، در حقیقت مهم‌ترین سند راهبردی پس از منشور حضرت امام خمینی (رضوان‌الله تعالی علیه) در سال ۱۳۶۷ است. در این منشور، ابتدا بعد تاریخی حوزه علمیه و شرایط سیاسی و فرهنگی حاکم بر مطلع قرن چهاردهم مطرح شد و اهمیت تاریخی تأسیس حوزه توسط مرحوم آیت‌الله‌العظمی شیخ عبدالکریم حائری به‌خوبی ترسیم گردید. سپس استمرار این خط فکری و برنامه‌ریزی توسط مرحوم آیتالله بروجردی، حضرت امام (رضوان‌الله تعالی علیه) و مراجع بعدی که در واقع شاگردان آن بزرگواران هستند بازخوانی شد.
در ادامه، ضروریات کنونی حوزه برای پاسخگویی به نیازهای داخلی و خارجی بیان شد و اقداماتی که حوزه باید برای آماده‌سازی خود در برابر چالش‌های آینده انجام دهد، تشریح گردید. چشم‌اندازهای پیشِ رو ترسیم شد تا این منشور بتواند چراغ راه حوزه‌های علمیه کشور و بلکه جهان تشیع در عصر حاضر باشد و نشان دهد چگونه می‌توان رسالت الهی را به سرانجام مطلوب رساند.
اما در خصوص فاصله تا این آرمان‌ها، قطعاً مقام معظم رهبری ایده‌آل‌ها و راهبردهای کلی را بیان فرموده‌اند؛ بنابراین در میدان عمل باید مشخص شود که در چه راهبردها و ایدئال‌هایی پیشرفت‌های قابل‌توجه داشته‌ایم و در چه مواردی هنوز فاصله وجود دارد. برای مثال، در زمینه آموزشی، در حوزه تهذیب و در تأمین نیازهای حکمرانی اسلامی تا کنون دستاوردهای خوبی حاصل شده است. اما برای اندازه‌گیری دقیق این پیشرفت‌ها و کم‌وکیف فاصله‌ها، لازم است در میدان عمل نشست و این راهبردها را تبیین کرد تا منشور، واقعاً چراغ راه حوزویان برای ادامه مسیر باشد.
نظر حضرت‌عالی و مجلس خبرگان در قبال تصمیم نظام برای مذاکره غیرمستقیم با آمریکا چیست؟
این راهبردی است که مقام معظم رهبری در شرایط فعلی تعیین فرمودند: مذاکره باید غیرمستقیم باشد و مکان آن را جمهوری اسلامی ایران مشخص کند. همچنین موضوع مذاکرات توسط ایران تعیین می‌شود که تا کنون ایالات متحده به این شیوه همراهی کرده است. زیرا اگر آمریکا همراهی نمی‌کرد، در حقیقت افکار عمومی جهانی آن کشور را محکوم می‌کرد.
اگر ما مذاکره را به طور کامل در این شرایط نفی می‌کردیم، خود ما مورد انتقاد قرار می‌گرفتیم؛ اما باتدبیر مقام معظم رهبری و ادامه همین مسیر توسط دولت، توپ در میدان حریف قرار گرفته است و اکنون آمریکا باید منفعل شود و مطابق چارچوب ترسیم‌شده توسط ما عمل کند. اگر زمانی آمریکا راه دیگری در پیش گیرد، قطعاً شکست با آن‌ها خواهد بود.
این موضع، در واقع تأیید و حمایت مجلس خبرگان از راهبرد مقام معظم رهبری است و همچنین مطالبه از دولت است تا این راهبرد را به طور کامل دنبال و به سرانجام برساند.
حضرت آیتالله، این تصمیم چه فرصت‌ها و امکان‌هایی را در اختیار کشور قرار می‌دهد؟
اولاً، این راهبرد، خطر جنگ و احتمال تجاوز نظامی آمریکا را دفع کرده است. ثانیاً، می‌تواند بسترساز دستیابی نظام جمهوری اسلامی و ملت ایران به حقوق و اهداف مشروع خود باشد؛ مانند غنی‌سازی انرژی هسته‌ای در چارچوب مصارف صلح‌آمیز و سایر منافع غیرنظامی که حق طبیعی و مسلم این ملت است. همچنین این مذاکرات پتانسیل آن را دارد که تحریم‌های ظالمانه‌ای را که طی دو دهه گذشته بر جمهوری اسلامی و مردم ایران تحمیل شده، رفع کند.
نظر شریف حضرت‌عالی درباره عملکرد دولت چهاردهم تا کنون چیست؟
در چه زمینه‌ای مدنظر جنابعالی است؟
در همه بخش‌ها چگونه قضاوت می‌کنید؟
در برخی حوزه‌ها اقدامات قابل‌قبولی صورت‌گرفته، اما در بعضی بخش‌ها ضعف مدیریتی چشمگیر بوده است؛ مانند ناترازی در تولید و توزیع برق. درحالی‌که در تقریباً سه سال دوره دولت شهید سید ابراهیم رئیسی چنین مشکلاتی دیده نمی‌شد، طی هفت تا هشت ماه گذشته مجدداً ناترازی‌ها بروز کرده که منشأ اصلی آن ضعف مدیریت است.
برخی معتقدند این ناترازی‌ها به سیاست‌های دولت آقای رئیسی و فروش بیش از حد سوخت‌های فسیلی بازمی‌گردد. نظر شما چیست؟
ایشان توانسته‌اند با رویکردی معقول و سیاست‌مدارانه، فعالیت‌های مرتبط باانرژی هسته‌ای را کنترل کرده و ناترازی‌ها را کاهش دهند، بدون آنکه برای مردم مشکل جدی ایجاد شود. اصولاً اگر راه‌حل مدیریت عرضه گازوئیل یا نفت باشد و بتواند مسائل را حل کند، سؤال این است که چرا پیش‌ازاین به آن اقدام نشده بود؟ این نشان می‌دهد درصورتی‌که اراده و هنر مدیریتی وجود داشته باشد، امکان بهره‌برداری مؤثر از منابع انرژی فراهم است.
به‌عنوان سؤال پایانی، می خواهم بدانم مهم‌ترین اولویت و دغدغه مدنظر شما برای کشور چیست؟ لطفاً راه‌حل آن را نیز بیان بفرمایید.
عرض شود که کشور در حوزه‌های مختلف با مسائل و چالش‌هایی رو به روست. در بُعد اقتصادی، مهم‌ترین دغدغه‌ها مربوط به حل مشکل تورم، تأمین معیشت مردم، و حفظ ارزش پول ملی است. اینکه بتوانیم از سقوط ارزش ریال جلوگیری کنیم، موضوع بسیار مهمی است. همچنین، حل معضل بیکاری از دیگر اولویت‌های جدی مردم به شمار می‌رود. در واقع، راهبرد کلان نظام برای حل این مسائل، همان شعارهایی است که مقام معظم رهبری طی سال‌های اخیر درباره تولید، سرمایه‌گذاری، و جهش تولید مطرح فرموده‌اند و همه در همین راستا قابل تحلیل‌اند.
در حوزه مسائل فرهنگی، بحث عفاف و حجاب، امروز به‌عنوان یک موضوع جدی برای جامعه ایمانی و متدین ما مطرح است. اگر با پدیده‌ای مانند کشف حجاب تحمیلی برخوردی عاقلانه و مدبرانه صورت نگیرد، به نظر من ممکن است مشکلات و هزینه‌های بزرگی برای مردم و نظام به همراه داشته باشد؛ لذا باید حداقل بُعد فرهنگی این مسئله به‌درستی مدیریت و سامان‌دهی شود.
البته، سایر ابعاد مرتبط باحجاب، مانند برخوردهای قضایی، اعمال جریمه یا استفاده از قوه قهریه، ممکن است با مصالح امنیت ملی همخوانی نداشته باشد. اما پرداختن به جنبه فرهنگی این موضوع، هیچ منافاتی با امنیت ندارد. در مصوبه اخیر مجلس نیز حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد موارد، به موضوعات فرهنگی مربوط است. به‌عنوان‌مثال، مشخص شده است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، دانشگاه‌ها، سازمان تبلیغات اسلامی، و آموزش‌وپرورش چه وظایفی دارند و چه اقداماتی باید انجام دهند.
اگر بنا باشد موضوع حجاب به‌صورت فرهنگی دنبال شود، اجرای این بخش‌های مصوبه مجلس، هیچ مانعی ندارد. می‌توان گفت: این قسمت‌هایی که در حال حاضر امکان اجرا دارند، عملیاتی شوند، و بخش‌هایی که نیازمند زمان یا مقدمات بیشتری هستند، به فرصت مناسب‌تری موکول گردند.
