کاووس حسنلی سه شنبه 21 اسفندماه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا عنوان کرد:مکاتب فکری گوناگون تعریفهای مختلفی از انسان و مفهوم انسانی دارند؛حافظ نیز در جایگاه یکی از شاعران اندیشمند نامآورجهانی نگاه ویژه خود به این مفهوم بنیادی دارد که در لابهلای سرودههای بلندش بازتاب یافته است.
وی ادامه داد: از سوی دیگر انسان معاصر و روابط انسانی در جهان امروز با روابط انسانی در چندین قرن پیش بسیار تفاوت کرده است.
صاحب کرسی پژوهشی حافظ ابراز داشت: این مفهوم را از چندین زاویه میتوان نگریست که در یک نگاه کلی میتوان همه را در دو دسته جای داد؛ یکی بررسی مفهوم انسان در اندیشه حافظ است و دیگری نگاه انسان معاصر به شعر حافظ؛ به سخنی دیگر هم نگاه حافظ به انسان در کانون توجه است و هم نگاه انسان امروز به حافظ.
استاد ادبیات دانشگاه شیراز بیان کرد:واژه انسان درغزلیات حافظ چندان درکانون توجه نبوده است و پرکاربرد نیست؛ اما مفهوم انسان و انسان متعالی در سراسر دیوان حافظ به گونه ای فراگیر گسترده است.
حسنلی ادامه داد: انتظار میرود حافظ پژوهان به پرسشهایی همچون حافظ در سده هشتم به انسان چگونه می نگرد؛ انسان متعالی از نظر او کیست؛ رفتارهای شایسته انسان معتدل و متعادل چیست؛ آیا وقتی به روشنی و بدون ابهام و تاویلپذیری میگوید مکن به فسق مباهات و زهد هم مفروش دنبال چگونه انسانی است؛ نظر به چه نوع انسان دارد؛ نسبت جسم و جان و تن و روان چگونه است؛ آیا تن آدمی زندانی است که روح او در آن گرفتار آمده است؛ آیا به همین دلیل باید هر چه زودتر و هرچه قویتر به تخریب این زندان پرداخت و روح را آزاد کرد یا نه ملازمت جسم و جان از زمینههای پرورش انسان میتواند باشد و خلاصه اینکه انسان آرمانی حافظ کیست.
وی ادامه داد: دسته دیگر پرسشها مربوط میشود به پیوند انسان امروز با شعر و اندیشه حافظ، اینکه انسان معاصر چگونه میتواند به حافظ نگاه کند؛ شعر حافظ چه نیازی از انسان معاصر را پاسخ می گوید؛ آیا انسان امروز که فاصله زیادی با انسان سده هشتم دارد، می تواند از آموزههای انسانی حافظ بهرمند باشد و اگر آری چگونه؛ آیا شعر حافظ برای تنگناهای معرفتی جهان معاصر و برای و ناهنجاریهای روانی مردم امروز پیشنهادی دارد.
عضو هیات علمی دانشگاه شیراز با بیان اینکه پژوهشگران باید به این نکته توجه کنند که آیا اصلاً می توان برای حافظ به دلیل خلق و خوی شاعرانگی و رفتارهای هنری او یک منظومه فکری روشن تصویر و تصور کرد، گفت: این سوالات و دهها پرسش از این دست می تواند پرسشهایی باشد که در یادروز حافظ در سال 1398 در کانون توجه خواهد بود.
حسنلی ابراز داشت: مرکز حافظ شناسی و کرسی پژوهشی حافظ، همچون سالهای پیش از همه اندیشمندان و حافظ پژوهان دعوت میکند که دستاوردهای تحقیقاتی خود را به شرط اینکه با نگاهی نو صورت گرفته باشد و سخنی تازه داشته باشد، به مرکز حافظ شناسی ارسال کنند.
بیستم مهر در تقویم رسمی به عنوان یادروز حافظ شیرازی نامگذاری شده است.
خواجه شمس الدین محمد، ملقب به خواجه حافظ شیرازی و مشهور به لسان الغیب در سال 726 هجری قمری در شیراز تولد یافت.
این شاعر نامی در دوران جوانی بر بسیاری از علوم مذهبی و ادبی روزگار خود تسلط یافت و به یکی از مشاهیر علم و ادب دیار خود تبدل شد. وی در این دوره افزون بر اندوخته عمیق علمی و ادبی، قرآن را نیز کامل از حفظ داشت و از این روی تخلص حافظ بر خود نهاد.
حافظ که در مجامع بین المللی نیز شناخته شده است جز دو سفر کوتاه به یزد و جزیره هرمز هرگز از شیراز خارج نشد. این غزلسرای شهیر در شعر وامدار شاعران پیش از خود، به ویژه شیخ اجل سعدی است.
این شاعر بلند آوازه در سال 791 هجری قمری در شیراز چشم از جهان فرو بست.
7375 /1876
انتهای پیام وی ادامه داد: از سوی دیگر انسان معاصر و روابط انسانی در جهان امروز با روابط انسانی در چندین قرن پیش بسیار تفاوت کرده است.
صاحب کرسی پژوهشی حافظ ابراز داشت: این مفهوم را از چندین زاویه میتوان نگریست که در یک نگاه کلی میتوان همه را در دو دسته جای داد؛ یکی بررسی مفهوم انسان در اندیشه حافظ است و دیگری نگاه انسان معاصر به شعر حافظ؛ به سخنی دیگر هم نگاه حافظ به انسان در کانون توجه است و هم نگاه انسان امروز به حافظ.
استاد ادبیات دانشگاه شیراز بیان کرد:واژه انسان درغزلیات حافظ چندان درکانون توجه نبوده است و پرکاربرد نیست؛ اما مفهوم انسان و انسان متعالی در سراسر دیوان حافظ به گونه ای فراگیر گسترده است.
حسنلی ادامه داد: انتظار میرود حافظ پژوهان به پرسشهایی همچون حافظ در سده هشتم به انسان چگونه می نگرد؛ انسان متعالی از نظر او کیست؛ رفتارهای شایسته انسان معتدل و متعادل چیست؛ آیا وقتی به روشنی و بدون ابهام و تاویلپذیری میگوید مکن به فسق مباهات و زهد هم مفروش دنبال چگونه انسانی است؛ نظر به چه نوع انسان دارد؛ نسبت جسم و جان و تن و روان چگونه است؛ آیا تن آدمی زندانی است که روح او در آن گرفتار آمده است؛ آیا به همین دلیل باید هر چه زودتر و هرچه قویتر به تخریب این زندان پرداخت و روح را آزاد کرد یا نه ملازمت جسم و جان از زمینههای پرورش انسان میتواند باشد و خلاصه اینکه انسان آرمانی حافظ کیست.
وی ادامه داد: دسته دیگر پرسشها مربوط میشود به پیوند انسان امروز با شعر و اندیشه حافظ، اینکه انسان معاصر چگونه میتواند به حافظ نگاه کند؛ شعر حافظ چه نیازی از انسان معاصر را پاسخ می گوید؛ آیا انسان امروز که فاصله زیادی با انسان سده هشتم دارد، می تواند از آموزههای انسانی حافظ بهرمند باشد و اگر آری چگونه؛ آیا شعر حافظ برای تنگناهای معرفتی جهان معاصر و برای و ناهنجاریهای روانی مردم امروز پیشنهادی دارد.
عضو هیات علمی دانشگاه شیراز با بیان اینکه پژوهشگران باید به این نکته توجه کنند که آیا اصلاً می توان برای حافظ به دلیل خلق و خوی شاعرانگی و رفتارهای هنری او یک منظومه فکری روشن تصویر و تصور کرد، گفت: این سوالات و دهها پرسش از این دست می تواند پرسشهایی باشد که در یادروز حافظ در سال 1398 در کانون توجه خواهد بود.
حسنلی ابراز داشت: مرکز حافظ شناسی و کرسی پژوهشی حافظ، همچون سالهای پیش از همه اندیشمندان و حافظ پژوهان دعوت میکند که دستاوردهای تحقیقاتی خود را به شرط اینکه با نگاهی نو صورت گرفته باشد و سخنی تازه داشته باشد، به مرکز حافظ شناسی ارسال کنند.
بیستم مهر در تقویم رسمی به عنوان یادروز حافظ شیرازی نامگذاری شده است.
خواجه شمس الدین محمد، ملقب به خواجه حافظ شیرازی و مشهور به لسان الغیب در سال 726 هجری قمری در شیراز تولد یافت.
این شاعر نامی در دوران جوانی بر بسیاری از علوم مذهبی و ادبی روزگار خود تسلط یافت و به یکی از مشاهیر علم و ادب دیار خود تبدل شد. وی در این دوره افزون بر اندوخته عمیق علمی و ادبی، قرآن را نیز کامل از حفظ داشت و از این روی تخلص حافظ بر خود نهاد.
حافظ که در مجامع بین المللی نیز شناخته شده است جز دو سفر کوتاه به یزد و جزیره هرمز هرگز از شیراز خارج نشد. این غزلسرای شهیر در شعر وامدار شاعران پیش از خود، به ویژه شیخ اجل سعدی است.
این شاعر بلند آوازه در سال 791 هجری قمری در شیراز چشم از جهان فرو بست.
7375 /1876
کپی شد
