به گزارش خبرنگار جی پلاس، صحیفه سجادیه پس از قران و نهج البلاغه مهمترین میراث مکتوب شیعه به حساب می آید که امام سجاد علیه السلام بسیاری از معارف دینی از جمله خداشناسی، جهان‌شناسی، انسان‌شناسی و مباحث عالم غیب، فرشتگان، رسالت انبیا، جایگاه پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)، امامت، فضایل و رذایل اخلاقی، گرامیداشت اعیاد، مسائل اجتماعی و اقتصادی، اشارات تاریخی، نعمت‌های مختلف خداوند، آداب دعا، تلاوت، ذکر، نماز و عبادت را در قالب دعا بیان کرده اند. این کتاب گرانقدر به زبور آل محمد (ص) شهرت دارد و از نظر فصاحت و بلاغت مورد توجه قرار گرفته است و شرح های بسیاری بر آن نوشته شده است.
دعای سی و هشتم صحیفه سجادیه را امام علیه السلام در پوزش از مظلمه ای که بر مردمان رفته است، می خواندند.
دعای سی و هفتم صحیفه سجادیه+ترجمه
و کان مِن دعائِه علیه‌السلام فِى الاعْتِذارِ مِنْ تَبِعاتِ الْعِبادِ وَ مِنَ التَّقْصیرِ - فى حُقوقِهِم وَ فى فَکاکِ رَقَبَتِهِ مِنَ النّارِ
«دعا در پوزش از مظلمه مردمان»
اَللَّهُمَّ اِنّى اَعْتَذِرُ اِلَیْکَ مِنْ مَظْلُومٍ ظُلِمَ بِحَضْرَتى
بار خدایا به پیشگاهت عذر خواهم در حق ستمدیده‌اى که در حضور من بر او ستم رفته
فَلَمْ اَنْصُرْهُ، وَ مِنْ مَعْرُوفٍ اُسْدِىَ اِلَىَّ فَلَمْ اَشْکُرْهُ، وَ مِنْ مُسى‌ءٍ
و من یاریش نکردم، و از احسانى که در حقّم شده و شکرش را به جا نیاورده‌ام، و از بدکننده‌اى که از من
اعْتَذَرَ اِلَىَّ فَلَمْ اَعْذِرْهُ، وَ مَنْ ذى‌فاقَةٍ سَئَلَنى فَلَمْ اُوثِرْهُ،
پوزش خواسته و عذرش را نپذیرفته‌ام، و از فقیرى که از من حاجت خواسته و من خواست او را بر خواست خود ترجیح نداده‌ام،
وَ مِنْ حَقِّ ذى حَقٍّ لَزِمَنى لِمُؤْمِنٍ فَلَمْ اُوَفِّرْهُ، وَ مِنْ عَیْبِ
و از حقّ مؤمن حق دارى که بر عهده‌ام مانده و آن را ادا ننموده‌ام، و از عیب
مُؤْمِنٍ ظَهَرَ لى فَلَمْ اَسْتُرْهُ، وَ مِنْ کُلِّ اِثْمٍ عَرَضَ لى
مؤمنى که بر من آشکار شده و آن را نپوشانده‌ام، و از هر معصیتى که برایم پیش آمده و از آن
فَلَمْ اَهْجُرْهُ. اَعْتَذِرُ اِلَیْکَ -یا اِلهى - مِنْهُنَّ وَ مِنْ نَظآئِرِهِنَ اِعْتِذارَ
دورى نجستم. بار الها از همه آنها و از آنچه مانند آنهاست از حضرتت با دل آکنده از پشیمانى
نَدامَةٍ یَکُونُ واعِظاً لِما بَیْنَ یَدَىَّ مِنْ اَشْباهِهِنَّ، فَصَلِّ عَلى
عذر مى‌خواهم عذرى که مرا در آینده از نظایر آنچه بر من گذشت بازدارد، پس بر
مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاجْعَلْ نَدامَتى عَلى ما وَقَعْتُ فیهِ مِنَ الزَّلاَّتِ،
محمد و آلش درود فرست، و پشیمانیم را بر لغزشهایى که گرفتارشان شده‌ام،
وَ عَزْمى عَلى تَرْکِ مایَعْرِضُ لى مِنَ السَّیِّئاتِ تَوْبَةً تُوجِبُ
و تصمیم را بر ترک گناهانى که برایم پیش آیند توبه‌اى قرار ده که
لى مَحَبَّتَکَ، یا مُحِبَّ التَّوَّابینَ.
برایم موجب عشق تو شود، اى دوستدار توبه کنندگان.
دیدگاه تان را بنویسید