هفتم ذیحجه سال 114 قمری بود که امام پنجم شیعیان را با ترفندی به شهادت رساندند. دوره امامت آن حضرت آغاز باز شدن فضایی برای رشد علم و پرورش شاگردان بود.
به گزارش خبرنگار جماران، هفتم ذیحجه سال 114 قمری بود که نقشه دشمن برای به شهادت رساندن امام محمد باقر علیه السلام کارساز شد. شهادت آن حضرت در دوره خلافت هشام بن عبدالملک روی داد. در کتاب نگاهی بر زندگی امام باقر علیه السلام به درخواست گروهی از شیعیان از امام عیله السلام و پاسخ ایشان پرداخته است. این برش کوتاه از مواجهه امام(ع) با شیعیان را بخوانیم:
گروهی از شیعیان می خواستند از حجاز به عراق بروند. در مدینه به حضور امام باقر علیه السلام رسیدند و تقاضا کردند تا آن حضرت آنها را نصیحت کند امام باقر علیه السلام آنها را چنین نصیحت کردند:
1. باید توانمندان شما به ناتوانان کمک کنند.
2. باید ثروتمندان تان به مستمندان نیکی کنند.
3. راز و امر (امامت) ما را آشکار نکنید چرا که عصر تقیه بود و تشیع در خطر شدید طاغوت های زمان قرار داشت.).
4. وقتی که حدیثی از ما به شما رسید، توجه و دقت کنید که اگر یک یا دو دلیل از قران برایش جستید آن را بپذیرید وگرنه نسبت به آن توقف کنید سپس در فرصت مناسب از ما بپرسید تا صحت آن بر شما روشن شود.
5. بدانید که پاداش هر کس از شما که در انتظار این امر (ظهور قائم آل محمد (ص)) باشد، مانند پاداش روزه دار شب زنده دار است، و کسی که به قائم ما برسد و در رکاب او با دشمن بجنگد و دشمن ما را بکشد، پاداش بیست شهید را دارد، و کسی که در این مسیر کشته شود، پاداش بیست و پنج شهید را دارد.(1)
1. اصول کافی، ج 2، ص 222
برشی از کتاب نگاهی بر زندگی امام باقر علیه السلام، ص 130
