وصیتنامه شهدا علاوه بر شیوه و منششان، آثاری است که می تواند همچنان راه گشا باشد.
به گزارش خبرنگار جماران، هفتم اردیبهشت سال 60 بود. بعثی ها در مریوان با نیروهای ما درگیر شده بودند. علی اصغر که طلبه ای جوان بود در این درگیری ها بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شکم و سینه اش به شهادت رسید. در شرح زندگی نامه اش نوشته اند که او در بیست و چهارم آبان سال 40 در روستای امرآباد به دنیا آمد. روستایی که از توابع اراک بود. پدرش چاه کنی می کرد و زندگی می گذراند و مادرش تاجی بانو بچه ها را بزرگ می کرد. علی اصغر بزرگ و بزرگ شد و در رشته علوم انسانی تحصیل کرد. دیپلم را که گرفت برای ادامه تحصیل راهی حوزه علمیه شد. طلبه ای بسیجی شده بود تا روزی که به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در زادگاهش به خاک سپردند.
شهید سید محمدرضا دستواره(1) که افتخار قائم مقامی لشکر 27 محمد رسول الله (ص) را بر دوش می کشید، وصیت نامه این شهید را در بین رزمندگان قرائت کرده است:
«اَلَّذینَ جاهَدوا فینا لَنَهدیَنَّهُم سُبُلَنا، آنانی که در راه ما جهاد می کنند، هر آینه راه های هدایت را به آنها نشان می دهیم.
هم اکنون که به یاری پروردگار توفیق یافتم و وارد جبهه می شوم، امیدوارم اگر خودم نتوانستم برای جبهه مفید باشم بلکه بتوانم با دادن خونم در این راه که در برابر اسلام ارزشی ندارد، مؤثر باشم. خوشحالم که توانستم به فرمان رهبر عالی‌قدر جهان، امام خمینی لبیک گویم و از تمام ملت ایران می خواهم تا از امام خمینی (ره) پیروی کنند و اگر در این راه سست نشوند به سعادت جاودانی خواهند رسید.»
1. سید محمدرضا دستواره در سال ۱۳۳۸ در تهران متولد شد. او قائم مقامی لشکر ۲۷ محمد رسول الله(ص) را عهده دار بود. به هنگام اجرای عملیات کربلای یک در منطقه مهران و در سیزدهم تیرماه سال ۱۳۶۵ به شهادت رسید.
