سیاستمداران اسرائیلی از همه جناحهای سیاسی از پیروزی زهران ممدانی در انتخابات شهرداری نیویورک به شدت ناراحت شدند
به گزارش جماران، الجزیره در گزارشی مفصل به پیروزی ممدانی و پیامدهای آن برای اسرائیل پرداخت و نوشت: زهران ممدانی پس از یک انتخابات فوق العاده به تمام معنا، به اولین شهردار مسلمان شهر نیویورک، مرکز مالی ایالات متحده آمریکا، تبدیل شد. در این انتخابات، این نامزد جوان (از حزب دموکرات) توانست بر سیاستمدار ( دموکرات) اندرو کومو، فرماندار سابق ایالت نیویورک به مدت 11 سال، که به طور مستقل در انتخابات شرکت کرد، غلبه کند. کومو از حمایت گسترده لابی های مالی و تجاری در شهر و همچنین حمایت سیاسی علنی دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، علیرغم اختلاف گسترده بین این دو نفر که قبلاً در مناسبت های مختلف، به ویژه در طول بیماری همه گیر «کووید-19»، به شدت به یکدیگر حمله کرده بودند، برخوردار بود.
این تنها ویژگی فوق العاده این انتخابات نبود. این اولین بار است که نیویورک یک شهردار مسلمان دارد و این اتفاق در انتخاباتی رخ داد که در آن بیش از دو میلیون نفر از میان 4.7 میلیون رای دهنده ثبت نام شده در شهر رای دادند، نسبتی که از سال 1969 تاکنون بی سابقه بوده است.
کمپین ممدانی از نظر بسیاری «چپ رادیکال» بود، زیرا او وعده داد که مالیات ها را برای ثروتمندترین ساکنان شهر افزایش دهد تا بودجه برای بهبود خدمات برای طبقه متوسط فراهم شود، که مهمترین آنها رایگان کردن اتوبوس های حمل و نقل عمومی و افزایش سرعت آنها با توجه به این واقعیت است که از هر 5 نفر از ساکنان نیویورک، یک نفر برای تحمل هزینه های فزاینده وسایل حمل و نقل با مشکل مواجه است.
ممدانی همچنین وعده داد که اجاره آپارتمان هایی را که درصد زیادی از درآمد کارگران شهر را مصرف می کنند، مسدود کند و متعهد شد که حداقل دستمزد را به تدریج تا سال 2030 به 30 دلار در ساعت افزایش دهد، با توجه به اینکه حداقل دستمزد فعلی در شهر نیویورک تنها 16.50 دلار است، رقمی که به گفته موسسه سیاست اقتصادی آمریکا، بر اساس هر «معیار معقولی برای زندگی در شهر» پایین است.
علاوه بر این، ممدانی وعده داد که فروشگاه هایی وابسته به شهرداری تاسیس کند که امنیت غذایی را برای ساکنان شهر فراهم کند، علاوه بر این، مراقبت کامل از کودکان را نیز ارائه دهد. ممدانی پس از اعلام پیروزی خود، اعلام کرد که این پیروزی نشان دهنده تفویض برای اعمال نوع جدیدی از سیاست و ایجاد تغییری است که رای دهندگان به دنبال آن هستند.
زهران ممدانی.. صف خشمگینان
جای تعجب نیست که پیروزی ممدانی بسیاری از کسانی را که از بقای وضع موجود ارتزاق می کنند، ناراحت کرد. به گزارش خبرگزاری رویترز، ثروتمندان شهر و صاحبان شرکت ها در صدر ناراضیان قرار دارند، زیرا وعده های ممدانی مبنی بر افزایش مالیات بر ثروتمندان و شرکت های بزرگ باعث شده است که برخی از کارشناسان منتظر خروج ثروتمندان و شرکت ها از شهر باشند، که ممکن است وعده های خود شهردار جدید را مختل کند، زیرا در این صورت او فاقد بودجه ای خواهد بود که انتظار دارد از مالیات بر ثروتمندان به دست آورد، این گذشته از این واقعیت است که کتی هوکول، فرماندار ایالت نیویورک، ممکن است برنامه او را به این دلیل که او به جریان «میانه روتر» در حزب دموکرات تعلق دارد، به ویژه در مورد سیاست های اقتصادی، با مانع مواجه کند.
شایان ذکر است که یکی از مهمترین شعارهای کمپین ممدانی «نیویورک برای همه است نه فقط برای ثروتمندان» و «کرامت اقتصادی برای همه» بود. ممدانی در گردهمایی انتخاباتی در 13 اکتبر گذشته اظهار داشت که میلیاردرهایی مانند بیل آکمن و رونالد لودر مبالغ هنگفتی بالغ بر میلیون ها دلار در این رقابت انتخاباتی هزینه کرده اند تا از رسیدن او به مقام شهرداری جلوگیری کنند، زیرا معتقدند که او یک تهدید وجودی است.
ممدانی در پاسخ به این موضوع گفت: «من به چیزی اعتراف خواهم کرد، آنها حق دارند. ما یک تهدید وجودی برای میلیاردرهایی هستیم که فکر می کنند پول آنها قادر به خرید دموکراسی ما است.» به تعبیر مجله تایم آمریکا، ممدانی در انتخابات شهرداری نیویورک در روز سه شنبه، ارتشی از میلیاردرها را شکست داد و پیروز شد.
علاوه بر ثروتمندانی که پیروزی ممدانی آنها را سردرگم کرده است، پیروزی او به شدت خود دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا را آزرده خاطر کرده است، به طوری که ممدانی پس از پیروزی خود مستقیماً خطاب به او گفت: «می دانم که تماشا می کنی.. صدایت را بلند کن.»
در مقابل، ترامپ، شهردار منتخب را متهم کرد که «سخنان خشمگینانه ای» در پیش گرفته است و اشاره کرد که او باید «احترام بیشتری به واشنگتن بگذارد اگر می خواهد موفق شود.» ترامپ همچنین ممدانی را متهم کرد که «برنامه کمونیستی» را اتخاذ کرده است و ادعا کرد که ایالات متحده «بخشی از حاکمیت خود را در نیویورک از دست داده است» و انتخابات «به روش های غیرمنصفانه ای انجام شده است.»
به طور گستردهتر، اتهام کمونیست بودن یکی از ادعاهای مکرر در سخنرانیهای ترامپ علیه ممدانی است، تا جایی که او تهدید کرد که بودجه فدرال این شهر را «به استثنای حداقل مورد نیاز» قطع میکند تا شهروندان را از انتخاب او منصرف کند.
با توجه به این موضوع، پیروزی ممدانی، که سناتور برنی سندرز آن را یکی از بزرگترین شگفتیهای سیاسی در تاریخ معاصر آمریکا توصیف کرد و معتقد بود که ممدانی در واقع به یکی از رهبران حزب دموکرات تبدیل شده است، به هیچ وجه یک پیروزی عادی نیست، بلکه برای انعکاس تغییرات عمیق در سیاست آمریکا رخ داده است و شاید پژواک آن به خارج از ایالات متحده نیز برسد.
این پیروزی نوید بازگشت سیاستمداران چپگرا برای قرار دادن اقتصاد و دغدغههای فقرا در صدر اولویتها بود، پیش از این گفتمان چپگرا در غرب کاملاً درگیر مسائل «آزادیها و هویتهای جنسی» شده بود، با فراموشی و نادیده گرفتن آشکار مشکلات بزرگتری که شهروندان کمشانستر با آن مواجه هستند، غفلت از این موضوع باعث تعمیق شکاف بین سخنرانی چپگرا و تودهها شده است.
از سوی دیگر، این پیروزی در شهری به بزرگی نیویورک همچنین نشان میدهد که شاید تودهها مشتاق گفتمان دیگری غیر از گفتمان راستگرایان باشند که در سالهای اخیر به ویژه در ایالات متحده و به طور کلی در غرب به شدت قدرت گرفته است.
در نهایت، این پیروزی شاید منعکس کننده این واقعیت باشد که تودهها در جهان غرب دیدگاههای بسیار متفاوتی نسبت به نخبگان در مورد مسئله فلسطین و دولت اشغالگر اسرائیل دارند. واقعیت این است که مواضع ممدانی در حمایت از فلسطین و مخالفت با دولت اشغالگر در سالهای گذشته مانعی غیرقابل عبور در مسیر پیروزی او بود، اما این بار این موضع یکی از مهمترین دلایل موفقیت ممدانی در شهری است که بزرگترین پایگاه یهودیان در جهان خارج از اسرائیل به شمار میرود.
به تعبیر روزنامه عبری «تایمز آو اسرائیل»، حمایت از اسرائیل همواره شرط پیروزی در آمریکا بوده است، «اما ممدانی این سنت را شکست، زیرا ائتلافی را تشکیل داد که شامل جریان یهودی غالب نبود و از خشم دموکراتها نسبت به اسرائیل به دلیل جنگ غزه سوء استفاده کرد و در این کار موفق شد»، موفقیتی که دولت اشغالگر را به شدت آزار داد، همانطور که دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا و ثروتمندان شهر نیویورک را آزار داد.
صهیونیستهای خشمگین
بنابراین جای تعجب نیست که پس از پیروزی ممدانی، اظهارات و مواضع ناشی از خشم اسرائیلی ها، چه توسط مقامات و چه در روزنامههای عبری، ادامه یافت.
به گزارش روزنامه «جروزالم پست»، سیاستمداران اسرائیلی از همه جناحهای سیاسی از پیروزی زهران ممدانی در انتخابات شهرداری نیویورک به شدت ناراحت شدند، به عنوان مثال، دانی دانون، سفیر دولت اشغالگر در سازمان ملل متحد، اظهار داشت که «انتخاب نامزد چپگرا و ضد اسرائیلی، یعنی زهران ممدانی، به عنوان شهردار شهر نیویورک ما را منصرف نخواهد کرد و اظهارات تحریکآمیز او ما را منصرف نخواهد کرد. جامعه یهودی در نیویورک و سراسر ایالات متحده شایسته امنیت و احترام است و ما به تقویت روابط خود با رهبران جامعه یهودی برای تضمین امنیت و رفاه آنها ادامه خواهیم داد.»
در حالی که شارین هاسکل، معاون وزیر خارجه، اظهار داشت که انتخاب ممدانی با توجه به سابقه پر از سخنرانیهای ضد اسرائیلی و ضد یهودی او بسیار نگران کننده است و جامعه یهودی در نیویورک «شایسته رهبرانی است که از آنها محافظت کنند، نه رهبرانی که آنها را هدف قرار دهند». همچنین ایتامار بن غویر، وزیر تندروی امنیت ملی رژیم اشغالگر، اظهار داشت که انتخاب ممدانی «برای همیشه ما را به یاد شرمساری خواهد انداخت»، به گفته او، پیروزی او به این معنی است که «یهودیستیزی بر عقل سلیم پیروز شده است»، و ممدانی را «حامی حماس، متنفر از اسرائیل و یهودیستیز آشکار» توصیف کرد.
اظهارات بن غویر کاملاً شبیه به سخنان آویگدور لیبرمن، وزیر سابق و رئیس حزب «اسرائیل بیتنا» بود که گفت نیویورک «مردی نژادپرست و اسلامگرا را انتخاب کرده است که از حماس حمایت میکند و به اسرائیل حمله میکند و غرب را مسئول تمام بحرانهای جهان میداند.»
علاوه بر این، لیبرمن معتقد بود که نیویورک «نماد جهاد خاموش» را انتخاب کرده است و حتی تا آنجا پیش رفت که از یهودیان نیویورک خواست به «وطن واقعی» خود در اسرائیل مهاجرت کنند. در همین حال، اوهاد طال، عضو کنست و رئیس فراکسیون روابط اسرائیلی-آمریکایی در کنست، اظهار داشت که نیویورک «رهبری اسلامی، کمونیستی و یهودستیز» را انتخاب کرده است.
همین لحن در پوشش مطبوعات عبری نیز حاکم بود، تا جایی که یک مقاله در روزنامه برجسته عبری زبان «هاآرتص» برخورد رسانه ها در دولت اشغالگر با پیروزی زهران ممدانی را به سخره گرفت و گفت: «ممدانی را به عنوان بزرگترین تهدید برای موجودیت ما به تصویر کشیدند و استودیوهای خبری و همچنین رسانه های اجتماعی در اسرائیل پس از پخش یک آگهی انتخاباتی از ممدانی که در آن به زبان عربی صحبت می کرد، دچار وحشت فراگیر شدند. این زبان رهبر جنبش مقاومت اسلامی حماس، یحیی السنوار است.»
حتی پس از اینکه باراک اوباما حمایت خود را از ممدانی اعلام کرد، تمام برنامه های گفتگو در "کانال 12" اسرائیل، که یک کانال غیردولتی است، ناگهان شروع به اشاره به او با نام «باراک حسین اوباما» به جای باراک اوباما کردند و بر کلمه «حسین» که دارای رنگ و بوی اسلامی است، تمرکز کردند. مقاله ای دیگر در روزنامه «تایمز اسرائیل» ممدانی را توصیف کرد که هیچ شکی باقی نگذاشته است که «حمایت او از فلسطینی ها و امتناع او از به رسمیت شناختن مشروعیت اسرائیل به عنوان یک دولت یهودی، جوهر هویت و هدف سیاسی او را تشکیل می دهد.»
تمام این حملات از سوی دولت اشغالگر در حالی صورت گرفت که ممدانی اعلام کرده بود که مشتاقانه منتظر همکاری با همه رهبران یهودی در شهر نیویورک است، خواه مقامات منتخب، خاخام ها یا رهبران جامعه مدنی باشند. او همچنین متعهد شد که از یهودیان نیویورک محافظت کند، به آنها احترام بگذارد، قدردانی کند و با آنها رفتار ویژه ای داشته باشد و تاکید کرد که بودجه جلوگیری از جرایم ناشی از نفرت را 800 درصد افزایش خواهد داد.
چرا اسرائیل می ترسد؟
زهران ممدانی هویت یا مواضع خود را پنهان نمی کند و شاید به همین دلیل است که سخنان او تا این حد مؤثر است. به گفته ممدانی، ایالات متحده آمریکا شریک اصلی در اشغال فلسطین توسط اسرائیل است و مسئله فلسطین یک مسئله اصلی است، زیرا دیگر به هیچ وجه ممکن نیست که در همه چیز «پیشرو» بود الا در مورد فلسطین.
ممدانی از زمان تحصیلاتش در دانشگاه به شکل پرشور و قوی حمایت خود از مساله فلسطین را آغاز کرد و بر اساس گزارش مفصلی از روزنامه «نیویورک تایمز"، دوستان زهران در دانشگاه تأکید می کنند که آنها هیچ تردیدی در مورد اشتیاق شدید او نسبت به مسئله اصلی که او انتخاب کرده بود، یعنی مسئله مبارزه فلسطینی ها علیه اشغال اسرائیل، نداشتند، تا جایی که او شاخه ای از جنبش «دانشجویان برای عدالت در فلسطین» را در دانشگاه خود تأسیس کرد.
ممدانی از همان زمان که دانشجو بود، در تجلیل از نمادهای فلسطینی، از جمله پوشیدن چفیه فلسطینی و قرار دادن برچسبی روی لپتاپ خود که روی آن نوشته شده بود «به آپارتاید اسرائیلی پایان دهید»، تردید نکرد. به گفته برایان بورنل، استادی که بر پروژه پایانی ممدانی در دانشگاه نظارت داشت و نظریه قرارداد اجتماعی ژان ژاک روسو را با ایدههای فیلسوف مشهور ضد نژادپرستی، فرانتس فانون، مرتبط میکرد، ممدانی به طور مداوم بحثها و سوالاتی را در مورد ضرورت توسل به خشونت در مبارزه علیه استعمار، به ویژه در زمینه مبارزه فلسطینیها علیه اشغالگری اسرائیل، مطرح میکرد.
در ماه مه سال ۲۰۲۳، ممدانی به عنوان عضو مجلس ایالتی نیویورک (که به عنوان مجلس قانونگذاری ایالت عمل میکند) پیشنویس قانونی را با عنوان «نه به حساب ما» ارائه کرد که هدف آن پایان دادن به تامین مالی خشونت شهرکنشینان اسرائیلی توسط ایالت نیویورک بود. این کار از طریق جلوگیری از مشارکت شرکتهای غیرانتفاعی در حمایت غیرمجاز از فعالیتهای شهرکسازی اسرائیلی انجام میشد. در سال ۲۰۲۵، ممدانی همچنین اعلام کرد که اگر به عنوان شهردار شهر انتخاب شود، شورای تقویت روابط اقتصادی بین ایالات متحده و اسرائیل را که توسط سلف خود، اریک آدامز، ایجاد شده بود، لغو خواهد کرد.
از اکتبر ۲۰۲۳، ممدانی به صراحت اعلام کرد که اسرائیل جنگ نسلکشی علیه نوار غزه را آغاز کرده است و افراد با وجدان باید «خواستار توقف تامین مالی نظامی آمریکا به اسرائیل شوند.» شاید یکی از جسورانهترین اظهارات ممدانی این بود که او در بیش از یک مناسبت درباره قصد خود برای دستگیری بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، در صورت سفر او به نیویورک صحبت کرد و تکرار کرد، زیرا این شهر باید ارزشهای خود را با قوانین بینالمللی مطابقت دهد.
او همچنین اظهار داشت که ایده اسرائیل به عنوان یک کشور یهودی که یک نظام سلسله مراتبی را اتخاذ میکند که به پیروان یک دین خاص بر دیگران امتیاز میدهد را نمیپذیرد و نمیتواند آن را بپذیرد و از آن حمایت کند مگر اینکه به یک کشور شهروندی تبدیل شود که به همه حقوق برابر میدهد.
اما واقعیت این است که دولت اشغالگر تنها به دلیل دیدگاههای جسورانه ممدانی علیه اسرائیل یا حمایت او از حقوق فلسطینیها، این همه خشم و اندوه را از پیروزی ممدانی متحمل نشد. در نهایت، سمت ممدانی او را واجد شرایط ایفای نقش برجسته در تغییر مسیر سیاست آمریکا در قبال دولت اشغالگر در حال حاضر نمیکند، اما زنگ خطر بزرگی را در مورد آینده به صدا درمیآورد و این بحران بزرگ برای دولت اشغالگر است.
به گفته پلتفرم «پولیتیکس تودی»، ممدانی زمانی که با وجود تمام میلیونها دلاری که میلیاردرهای دارای گرایشهای صهیونیستی برای جلوگیری از پیروزی او خرج کردند، پیروز شد، بر اسرائیل نیز پیروز شد و ثابت کرد که از زمان آغاز جنگ اسرائیل علیه غزه، تغییر بزرگ و بیسابقهای در «ملت آمریکا» در حال رخ دادن است. دیدگاههای آمریکاییها، به ویژه جوانان، نسبت به دولت اشغالگر رو به وخامت گذاشته است، بلکه مسیحیان آمریکایی در حال ترک کلیساها و انتقاد از کشیشانی هستند که آنها را به دفاع از اسرائیل هدایت میکنند و بخش بزرگی از مردم آمریکا بدون ترس در مورد دلایل واقعی حمایت ایالات متحده از دولت اشغالگر و اینکه ایالات متحده از اتحاد خود با دولتی که تخلفات وحشتناکی مانند اسرائیل مرتکب میشود، چه چیزی به دست میآورد، سوال میکنند.
انتخاب ممدانی این وضعیت تغییر ریشهای را به واضحترین شکل ممکن منعکس میکند. روزنامه نیویورک تایمز به همین موضوع اشاره میکند و میگوید که ساکنان نیویورک در واقع موضعی شبیه به موضع ممدانی در قبال اسرائیل پیدا کردهاند، اگرچه این موضع قبل از جنگ اخیر از جریان اصلی در ایالات متحده بسیار دور بود.
بر اساس نظرسنجی که توسط دانشگاه کوینیپیاک در اوایل اکتبر گذشته انجام شد، ۴۱ درصد از رایدهندگان احتمالی در شهر نیویورک ابراز داشتند که دیدگاههای ممدانی در مورد اسرائیل نزدیکترین دیدگاه به دیدگاههای آنها است، در حالی که ۲۶ درصد دیدگاههای رقیب او را نزدیکترین دیدگاه به دیدگاههای خود میدانستند. آسوشیتدپرس این وضعیت را اینگونه بیان کرد که «حمایت از اسرائیل برای هر کسی که میخواهد در نیویورک سیاستمدار باشد، اجتنابناپذیر و ضروری تلقی میشد تا اینکه زهران ممدانی از راه رسید.»
نگرانی شدید دولت اشغالگر از پیروزی ممدانی مربوط به آینده است. توانایی ممدانی برای پیروزی در این شهر مهم در داخل کشوری که مهمترین متحد دولت اشغالگر از زمان تأسیس آن محسوب میشود، با وجود تمام حمایتی که از آرمان فلسطین و تحقیر اسرائیل نشان داد، نشان میدهد که تغییر عمیقی در افکار عمومی غرب رخ داده است و این تغییر در آینده رو به افزایش است. آنچه قبل از طوفان الاقصی و جنگ نسلکشی اسرائیل غیرقابل تصور بود، اکنون به واقعیت تبدیل شده است و در سالهای آینده، سیاستمداران در کشورهای غربی قبل از نشان دادن حمایت صریح خود از اسرائیل، بارها فکر خواهند کرد.
این تغییر عمیق است که دولت اشغالگر را از پیروزی زهران ممدانی نگران میکند، علاوه بر پیامدهای سیاسی مرتبط با آن، که مهمترین آنها ترس بزرگ از تبدیل شدن حزب دموکرات آمریکا به یک حزب ضد اسرائیلی در سالهای آینده است.
