گیوم بتاک، خبرنگار این روزنامه در اوکراین، معتقد است که انقلاب واقعی که هوش مصنوعی در جنگ اوکراین ایجاد کرده است، توسعه ماشین های جنگی جدید نیست، بلکه تسریع روند عملیات نظامی به شکلی بی سابقه است.
به گزارش جماران، گزارشی که توسط واشنگتن تایمز آمریکا منتشر شده است، به بررسی تحولات صحنه نبرد دیجیتال اوکراین می پردازد، جایی که هواپیماهای بدون سرنشین و هوش مصنوعی به یک عنصر تعیین کننده در جنگ مداوم علیه روسیه تبدیل شده اند و از سیستم های نیمه مستقل برای کشف اهداف و انجام حملات استفاده می شود.
در این گزارش آمده است که به گفته یاروسلاو هونچار، بنیانگذار گروه «آئرو رزویدکا» هواپیماهای بدون سرنشین قادر به تجزیه و تحلیل صحنه های میدانی از طریق الگوریتم های پیشرفته هستند و این امکان را می دهد تا اهداف از تانک ها، سنگرها و جاده ها در یک زمان بی سابقه طبقه بندی شوند.
هونچار تاکید کرد که ماموریت های اطلاعاتی که قبلا 40 ساعت تجزیه و تحلیل نیاز داشت، اکنون به لطف ابزارهای طبقه بندی خودکار قادر به شناسایی اهداف با میزان بین 80 تا 100 درصد بسته به شرایط میدانی، چند ثانیه طول می کشد.
با این حال، او نسبت به عواقب عادت کردن سربازان به استفاده از هوش مصنوعی و تأثیر آن بر وخامت مهارت های تحلیلی و تجربه های رزمی آنها هشدار داد.
انقلابی عظیم
گیوم بتاک، خبرنگار این روزنامه در اوکراین، معتقد است که انقلاب واقعی که هوش مصنوعی در جنگ اوکراین ایجاد کرده است، توسعه ماشین های جنگی جدید نیست، بلکه تسریع روند عملیات نظامی به شکلی بی سابقه است.
وی توضیح داد که کارشناسان اوکراینی به جای تکیه بر مدل های دید از راه دور، مدل های دید کامپیوتری را از سرورهای دور به خود هواپیماهای بدون سرنشین منتقل کرده اند.
هونچار افزود که داده های صدها هواپیمای بدون سرنشین در شبکه فرماندهی و کنترل «دلتا» جمع آوری می شود که بر فیلم ها، مختصات و جریان داده ها در زمان واقعی متکی است. در عرض چند ثانیه، سیستم ها اهداف را شناسایی می کنند، به سرعت تأیید می شوند و سپس مختصات مستقیماً به واحدهای توپخانه برای انجام حمله ارسال می شود.
شرکت اوکراینی «تویست روبوتیکس» سازنده هواپیمای شناسایی «سایکر اسکاوت» تاکید کرد که هوش مصنوعی نقش «دستیار و نه فرمانده» را ایفا می کند و تاکید کرد که تصمیم نهایی برای انجام حمله همیشه بر عهده انسان است، در حالی که نقش هواپیماهای بدون سرنشین محدود به جمع آوری اطلاعات است.
جنگ بازی های الکترونیکی
واشنگتن تایمز بر یک نوآوری منحصر به فرد در اوکراین متمرکز است که مبتنی بر یک سیستم امتیازی شبیه به بازی های الکترونیکی برای تحریک واحدهای هواپیماهای بدون سرنشین است، جایی که دولت به واحدها بر اساس اهداف تأیید شده و تجهیزات منهدم شده، پاداش می دهد و در ازای آن امتیازاتی که مستقیماً با تجهیزات نظامی جدید مبادله می شود.
این روزنامه جدول امتیازات را که برای اولین بار در ماه مه گذشته فاش شد، به شرح زیر نقل کرد:
6 امتیاز برای هر سرباز هدف قرار گرفته
20 امتیاز برای هر تانک آسیب دیده
40 امتیاز برای هر تانکی که منهدم شود
50 امتیاز برای انهدام سکوهای موشکی
فیلم های حملات به شبکه «دلتا» آپلود می شوند، جایی که توسط تیم هایی که به هوش مصنوعی در وزارت دفاع متکی هستند، قبل از اعطای امتیاز بررسی می شوند.
به گفته واشنگتن تایمز، این سیستم روند تامین ادوات نظامی از طریق پلتفرم دولتی بریو-1 را تسریع کرده است، جایی که قراردادها در عرض دو هفته به جای ماه ها انجام می شود.
نگرانی های اخلاقی
داده های دولتی نشان می دهد که نیروهای هواپیماهای بدون سرنشین اوکراینی در سپتامبر گذشته از هدف قرار دادن مستند بیش از 18000 سرباز روسی خبر دادند، یعنی دو برابر رقم در مقایسه با سال قبل.
در حالی که فرماندهان نظامی تاکید می کنند که انگیزه ها رقابتی منظم ایجاد کرده اند که عملکرد را بهبود می بخشد - این گزارش ادامه می دهد - اما بسیاری از کارشناسان به نگرانی های خود در مورد اخلاق جنگ جدید اشاره کرده اند.
دو عالم حقوقی، چاد بیرد و میشل لوکومسکی - از موسسه لیبر برای حقوق و جنگ - نگرانی خود را از تبدیل کشتار به «بازی پاداش» ابراز کردند، زیرا که تمایل به کسب امتیاز بر خویشتنداری غلبه می کند.
آنها گفتند: «این سیستم باید نظارت رهبری و بازبینی قانونی را تقویت کند، نه اینکه جایگزین آن شود.»
یک سرباز اوکراینی - که هویتش برای این روزنامه فاش نشده است - اشاره کرد که سیستم امتیازات ممکن است گاهی اوقات استراتژی های سربازان را تغییر دهد، به طوری که آنها اهدافی را که بیشترین امتیاز را می دهند در اولویت قرار می دهند، اما خاطرنشان کرد که برتری عددی روسیه ایجاب می کند که تمام اهداف ممکن بدون تبعیض مورد اصابت قرار گیرند.
همچنین، کارشناس حقوقی، کلودیا کلونوفسکا از موسسه آسر در لاهه، تأکید کرد که هواپیماهای بدون سرنشین در صورت ایجاد اختلال می توانند نیمه مستقل شوند، و این امر سوال از اینکه آیا انسان ها واقعاً بر ماشین کنترل دارند را پیچیده تر می کند.
