متیو دوس، معاون اجرایی اندیشکده سیاست بین الملل در یادداشتی در فارین پالیسی مطرح کرد: ترامپ که پیش‌تر شدیداً مخالف توافق بود، اکنون در آستانه انعقاد توافقی قرار دارد؛ گامی که اگر عملی شود، میزان غنی‌سازی اورانیوم و ریسک درگیری نظامی را کاهش می‌دهد.
به گزارش جماران؛ متیو دوس (Matthew Duss) در یادداشتی در فارین پالیسی می گوید: باید از این فرصت—دیپلماسی هسته‌ای ترامپ—به عنوان فرصتی برای بازنگری بنیادین استفاده کرد؛ نه به عنوان یک ابزار سیاسی جناحی
1. متیو دوس، معاون اجرایی اندیشکده سیاست بین الملل، در این مقاله تحلیلی از یک دیدگاه اصلاح‌گرایانه نسبت به دیپلماسی ترامپ با ایران سخن می‌گوید. او پیشنهاد می‌کند که دمکرات‌ها باید به‌جای مخالفت صِرف، از این اقدام ترامپ استقبال و آن را فرصتی برای تردید در راهبردهای گذشته خود بدانند.
2. تحول در سیاست ترامپ- دونالد ترامپ، بعد از چند دور مذاکره با ایران، نشان داده که به توافقی نزدیک شده که برنامه هسته‌ای ایران را محدود می‌کند و در مقابل تحریم‌ها را کاهش می‌دهد. اگر این توافق عملی شود، مانع پیشرفتی می‌شود که می‌تواند منجر به ساخت تسلیحات هسته‌ای شود و جنگ احتمالی را به تأخیر می اندازد .
3. طرح پیشنهادی اولیه- طبق گزارش Axios در ۲ ژوئن، نماینده ویژه آمریکا، استیو ویتکاف، طرحی را ارائه کرده که شامل کاهش غنی‌سازی داخلی ایران به سطوح مورد نیاز برای کاربردهای صلح‌آمیز است، تا زمانی که اورانیوم مورد نیاز تأمین شود
4. مخالفت شومر- چاک شومر، رهبر اقلیت سنا از حزب دمکرات، این اقدام را «توافق مخفیانه» توصیف کرد و آن را به سستی ترامپ در برابر ایران نسبت داد. دوس معتقد است دمکرات‌ها نباید به تلقی سنتی «جنگ‌طلبی» خود وابسته باشند. او می‌گوید که باید سیاست‌های ناکام پیشین (نظیر سیاست‌های بوش، ترامپ و بایدن) را نقد کنند، اما اگر دیپلماسی با اهداف واقعی هسته‌ای و بشردوستانه پیش می‌رود، حداقل باید منتظر نتیجه‌گیری باشند یا حتی از آن حمایت کنند .
5. تعامل غیرسنتی ترامپ- ترامپ که پیش‌تر شدیداً مخالف توافق بود، اکنون در آستانه انعقاد توافقی قرار دارد؛ گامی که اگر عملی شود، میزان غنی‌سازی اورانیوم و ریسک درگیری نظامی را کاهش می‌دهد.
6. فرصت سیاسی برای دمکرات‌ها- دوس معتقد است دمکرات‌ها می‌توانند با پذیرش این تحول، بازنگری در سیاست‌های خاورمیانه‌ای خود را آغاز کنند؛ به‌جای دفاع کورکورانه و تداوم سیاست‌گذاری‌هایی که ثابت شده ناکارآمد هستند.
7. خطر دوگانه‌گویی- روشن است که دمکرات‌ها باید بین طرح‌های جدی و سیاسی‌کاری تمایز بگذارند؛ حمایت از دیپلماسی معقول، منفعت ملی دارد ولی نقد ساختار فساد و سیاست‌های انزواگرا ادامه دارد.
8. مردم‌سالاری و امنیت ملی- دوس اشاره می‌کند دمکرات‌ها باید مواضعی اتخاذ کنند که مردم‌سالارانه باشند—چیزی فراتر از تقسیم‌بندی آمریکایی سنتی بین جنگ‌طلب و صلح‌طلب—و امنیت ملی را بدون جنگ تضمین کنند.
9. متیو دوس در پایان این مقاله می‌گوید: «باید از این فرصت—دیپلماسی هسته‌ای ترامپ—به عنوان فرصتی برای بازنگری بنیادین استفاده کرد؛ نه به عنوان یک ابزار سیاسی جناحی.»
