علی ماجدی سفیر اسبق ایران در آلمان می گوید: حتی در شرایط جنگ نیز امکان مذاکره وجود دارد، همان‌طور که میان روسیه و اوکراین شاهد آن هستیم. اما اینکه در زمان صلح و گفت‌وگوی دیپلماتیک، حمله‌ای انجام شود، نه تنها به روند مذاکره آسیب می‌زند، بلکه اعتماد به دیپلماسی را نیز تضعیف می‌کند.
به گزارش جماران؛ علی ماجدی سفیر اسبق ایران در آلمان در تحلیل شرایط مذاکره از منظر دیپلماسی می گوید: آقای عراقچی عنوان کردند که «درِ مذاکره برای ایران، همچون همیشه، باز است». این جمله به‌روشنی بیانگر آمادگی ایران برای ورود به گفت‌وگو و تعامل دیپلماتیک است. به عبارت دیگر، اصل مذاکره در این مقطع زمانی مورد پذیرش قرار گرفته و درِ گفت‌وگو بسته نیست؛ که البته این، از وظایف طبیعی وزارت امور خارجه به شمار می‌رود.
حتی در زمان جنگ نیز مذاکره تعطیل نمی‌شود، اما آنچه اهمیت دارد، شرایط، موقعیت‌ها، نوع گفتمان و نتایج احتمالی مذاکرات است.
در چنین وضعیتی، هر یک از طرفین مواضع خود را مطرح می‌کنند. معمولاً نیز در مواضع اولیه دو طرف، عناصر حداکثری دیده می‌شود، اما با پیشرفت گفت‌وگوها، طرفین به‌تدریج مواضعی منعطف‌تر اتخاذ کرده و ممکن است به نتیجه برسند یا نرسند.
اگر مذاکرات به نتیجه مطلوب ختم شود، بسیار خوب است؛ و اگر نتیجه‌ای حاصل نشود، ممکن است در فرصت‌های بعدی، شرایط برای توافق فراهم گردد.
با این حال، باید هوشیار بود تا مذاکره به تله‌ای سیاسی تبدیل نشود. ما تجربه‌ای تلخ در این زمینه داریم؛ در زمانی که در حال مذاکره بودیم، حمله نظامی علیه ما صورت گرفت، که این اقدام برخلاف تمام قواعد دیپلماسی بود.
حتی در شرایط جنگ نیز امکان مذاکره وجود دارد، همان‌طور که میان روسیه و اوکراین شاهد آن هستیم. اما اینکه در زمان صلح و گفت‌وگوی دیپلماتیک، حمله‌ای انجام شود، نه تنها به روند مذاکره آسیب می‌زند، بلکه اعتماد به دیپلماسی را نیز تضعیف می‌کند.
با وجود این، نباید مذاکره را متوقف کرد؛ هرچند نباید در آن شتاب‌زده عمل نمود. شخصاً با تعطیلی مذاکرات مخالفم و بر این باورم که گفت‌وگو باید همواره ادامه داشته باشد. البته زمان و نحوه مذاکرات بستگی به اطلاعات و تحلیل‌هایی دارد که طرفین از شرایط یکدیگر دارند.
ما، به عنوان ناظران و دلسوزان این سرزمین، تنها می‌توانیم نظرات خود را ابراز کنیم؛ اما تصمیم‌گیری درباره زمان و چارچوب مذاکرات بر عهده کسانی است که از اطلاعات دقیق و تحلیل‌های جامع‌تری برخوردارند.
در نهایت، چه مذاکرات به نتیجه برسد و چه نرسد، با توجه به ضربه ناگهانی‌ای که تجربه کرده‌ایم، باید همواره آمادگی کامل دفاعی و نظامی داشته باشیم. نباید اجازه دهیم از یک نقطه ضعف دوبار آسیب ببینیم. آمادگی مستمر، اصلی مهم و حیاتی است که هرگز نباید نادیده گرفته شود.
