«جرمی کوربین» سیاستمدار کهنه کار و چپ گرای انگلیس و نماینده مجلس عوام به رغم حملات مستمر برخی مخالفان درون حزبی و برون حزبی، روز شنبه به رهبری حزب کارگر رسید.
«جرمی کوربین» موفق شد به رغم برخی سنگ اندازی های رسانه های محافظه کار انگلیسی و نیز مخالفت صریح برخی از اعضای ارشد حزب اش از جمله «تونی بلر» و «گوردون براون» نخست وزیران پیشین انگلیس، به پیروزی برسد.
به گزارش پایگاه خبری و اطلاع رسانی جماران، روزنامه گاردین چاپ لندن در گزارشی در خصوص «جرمی کوربین» نوشت: هیچ رهبری از حزب کارگر همچون «جرمی کوربین» با چنین قاطعیتی رهبری این حزب را برای هدایت آن در یک جهت جدید نپذیرفته بود. اما در حالی که پیروزی «بلر» در سال 1994 پیش بینی شده بود و به طور گسترده ای از سوی نمایندگان پارلمان این کشور پس از مرگ «جان اسمیت» مورد پشتیبانی قرار گرفته بود، پیروزی «کوربین» آن طور که انتظار می رفت با استقبال گسترده ای روبرو نشد. «اد میلیبند» در ماه مه از رهبری این حزب کناره گیری کرد. از امروز، سوال بزرگ این است که کوربین تصمیم خواهد گرفت حزب کارگر را در کدام جهت حرکت دهد.
شگفت آور ترین پیروزی
پیروزی «کوربین» موضوعات بسیاری را برجسته کرد. مهمترین موضوع هیجان فوق العاده ای بود که در کمپین تبلیغاتی وی دیده می شد که در برخی از راه ها ذینفع بودن خود وی بعید بود. اما پیروزی کوربین نبود شور و شوق برای دیگر نامزدها و پیشنهادات ارائه شده از سوی آنها، شکست پروژه جدید حزب کار و تبعات تغییر سیاسی رادیکال در اسکاتلند و در دیگر مناطق پس از رکود مالی را نیز نمایان می ساخت. این یک شورش مردمی علیه سیاست به طور معمول، و نه فقط در حزب کارگر است. این شگفت آور ترین پیروزی رهبری در حزب سیاسی مهم انگلیس در دوران مدرن است.
تنها به همین دلیل است که نتیجه انتخابات باید با فروتنی واقعی توسط کسانی که نگران هستند، پذیرفته شود. در مبارزات انتخاباتی، کوربین به وضوح برنامه ها و اعتقادات خود را بیان کرد. سپس نزدیک به 60 درصد از اعضای حزب کارگر و حامیانش به وی رای دادند. سیستم رای گیری داخلی حزب کارگر سیستمی کامل نیست، همانطور که سیستم انتخاباتی بریتانیا چنین سیستم کاملی نیست. اما در انتخابات حزب کارگر همچون انتخابات سراسری بریتانیا باید به امید، ترس و انتخاب رای دهندگان احترام گذاشت.
کوربین پس از اعلام پیروزی اش طی اظهاراتی با انتقاد از سیاست های دولت محافظه کار انگلیس اعلام کرد که درصدد است تا به عنوان اولین برنامه های حزبی اش برای پایان بخشیدن به سیاست های جنگ طلبانه دولت «دیوید کامرون» و نحوه مواجهه با بحران پناهندگان اقدام کند.
پیامدهای سیاسی انتخاب کوربین
پیامدهای سیاسی پیروزی کوربین عظیم و غیر قابل پیش بینی است. تاکنون چنین سیاستمدار کهنه کار و چپ گرایی در انگلیس - حتی «مایکل فوت» - رهبر حزب کارگر نشده بود. اینکه پیام چنین انتخابی در قرن 21 چه خواهد بود، هنوز مشخص نیست. اما چنین عدم قطعیتی به این معناست که اکنون زمان آن است که همه با دقت و تواضع به نتیجه کار بیاندیشند. عاقلانه خواهد بود اگر محافظه کاران نیز چنین اقدامی صورت دهند و بدین صورت کوربین نیز حتی ممکن است از ماه عسل انتخاباتی خود بیشتر لذت ببرد.
برای حزب کارگر به همان اندازه که دلایل پیروزی کوربین اهمیت دارد، دلایل شکست سه نامزد دیگر نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است.
میانه روها در حزب کارگر تنها کسانی نیستند که باید احترام بگذارند و گام هایی را که بر می دارند مشاهده کنند. با توجه به تمام داده های موجود مربوط به چهار ماه پیش، حزب کارگر به دو دلیل اصلی وارد مبارزات انتخاباتی شد: زیرا رای دهندگان به سیاست های اقتصادی این حزب اعتماد نداشتند و دومین دلیل اینکه آنها به رهبری حزب به عنوان نخست وزیر اعتمادی نداشتند. این سوالات کوربین را نیز هدف قرار خواهد داد. از این سوالات نمی توان طفره رفت و یا آنها را به درازا کشاند. میلیبند تا پایان کار در حل بحران مالی حزب کارگر ناتوان بود. اکنون گزینه ها برای انتخابات سال 2020 نیز در یک قاب قرار گرفته است و کوربین اکنون در این لیگ وحشیانه در حال قدرت نمایی است.
برخی از حامیان کوربین - از جمله برخی در اتحادیه های کارگری - ممکن است پیروزی او را به عنوان فرصتی برای نوسازی منافع این حزب مشاهده کنند. اما آخرین چیزی که این حزب بدان نیاز دارد یک جنگ داخلی بدون هیچ شباهتی به جنگ های داخلی مفتضحانه در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980 است. این جنگ ها این حزب را چند دسته کرد و چهار شکست پی در پی برای آن رقم زد. ممکن است این موضوع تکرار شود. بنابراین، نه تنها هیچ کودتایی علیه کوربین نباید صورت گیرد، بلکه هیچ محدودیتی برای انتخاب مجدد از میان نمایندگان مجلس نیز نباید وجود داشته باشد. کوربین حق دارد با دقت به فعالیت های حزب کارگر نگاه کند تا آن را به مشارکتی حزب کارگر تا به امروز تبدیل کند. اما او باید اصلاحات دموکراتیک و انتخاباتی گسترده تر را در اولویت قرار دهد. رای دهندگان به وی در آرزوی یک سیاست جدید هستند، نه سیاست قدیمی.
کوربین به زودی با مبارزات بزرگی مواجه خواهد شد. او در اولین اظهارات خود پس از پیروزی به عنوان رهبر حزب کارگر، انصاف، برابری و نجابت را دلایل پیروزی خود دانست. این موضوعات بسیار مهم است اما گزینه های سیاسی بزرگ پیش رو در تعریف مسائلی چون: مالیات، موقعیت بریتانیا در اتحادیه اروپا، آینده انگلستان، دفاع و عضویت انگلیس در ناتو و چالشهای عملی مهاجرت نهفته است. او با اقداماتی که انجام خواهد داد، آزموده می شود.
سیاست خارجی
کوربین که برای اولین بار در سال 1983 میلادی وارد مجلس عوام شد، بر خلاف پیشینیان خود نظیر تونی بلر از دیدی مخالف محافظه کاران مسائل بین المللی را از فلسطین گرفته تا ونزوئلا پیگیری می کند.
یکی از نخستین آزمون های سیاست خارجی بزرگ برای کوربین در مجلس عوام رای گیری برای انجام حملات هوایی در سوریه خواهد بود. انتظار می رود حزب وی به این اقدام رای منفی بدهند زیرا وی همواره تاکید کرده که بمباران کردن به حل هیچ بحرانی کمک نمی کند.
جدل ها در خصوص چگونگی موضع گیری حزب کارگر در خصوص عضویت این کشور در اتحادیه اروپا و ناتو گسترده است. کوربین با سیاست های ناتو و تسلیحات هسته ای مخالف بوده و خواستار کاهش بودجه نظامی انگلیس شده است.
وی از مخالفان جدی حمله انگلیس به عراق در سال 2003 و نیز سایر اقدامات نظامی این کشور در سایر کشورها بوده است.
دست کم ماه مه ۲۰۱۶ اولین آزمون برای رهبری کوربین خواهد بود. در این تاریخ در اسکاتلند، ولز و لندن انتخابات برگزار می شود.
اقدامات کوربین، تاثیرات محسوسی (مثبت یا منفی) در اروپا برجای خواهد گذاشت.
