زندگینامه محمدجواد ظریف

محمدجواد ظریف در 17 دی ماه سال 1338 در خانواده ای سنتی و مذهبی در تهران متولد شد. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مدرسه علوی به پایان رساند، و پس از آن برای ادامه تحصیلات به آمریکا رفت. 

دکتر محمدجواد ظریف در دولت یازدهم و دوازدهم جمهوری اسلامی ایران به عنوان وزیر خارجه حضور دارد.

او در سال 1355 با ویزای دانشجویی راهی آمریکا شد، وی در سال 1360 مدرک کارشناسی روابط بین المللی، و در سال 1361 مدرک کارشناسی ارشد خود را در همان رشته از دانشگاه ایالتی سانفرانسیسکو دریافت کرد، و پس از آن در رشته مطالعات بین الملل مدرک کارشناسی ارشد خود را در سال 1363، و دکترای خود را در همان رشته با گرایش روابط و حقوق بین الملل در سال 1367 از دانشگاه دنور ایالت کلرادو گرفت.

بیش از دو دهه تدریس در سابقه دکتر ظریف به چشم می خورد، از جمله استاد میهمان در دانشکده روابط بین‌الملل، و نیز استاد میهمان در دانشکده حقوق و علوم سیاسی‌ دانشگاه تهران، همچنین او در سال 1361 در دانشگاه ایالتی سانفرانسیسکو به عنوان مدرس مشغول به فعالیت بوده است.

وی دارای تألیفات متعددی به صورت مقاله و کتاب در خصوص موضوعاتی چون دیپلماسی چندجانبه، سازمان‌های بین‌المللی، مسائل سیاسی و امنیتی، خلع سلاح، و... به زبان‌های فارسی و انگلیسی است که در نشریات معتبر داخلی و بین‌المللی به چاپ رسیده اند.

محمدجواد ظریف از سال 1357 تا 1359 مشاور سرکنسولگری ایران در سانفرانسیسکو بود. پس از آن در سال 1361 به عنوان مشاور سیاسی، رایزنی و کارداری نمایندگی ایران در سازمان ملل به فعالیت مشغول بود. در سال های 1367 و 1368 نیز مشاور وزیرخارجه وقت، علی اکبر ولایتی بوده است.

او از سال 1368 تا 1371 مسئولیت نمایندگی دائم ایران در سازمان ملل را به عنوان سفیر ایران پذیرفت و به نیویورک رفت. پس از بازگشت تا سال 1389 دستیار ارشد وزیر امور خارجه بود. از آن پس معاون بین المللی دانشگاه آزاد اسلامی بود. 

دکتر محمدجواد ظریف مسئولیت هایی را نیز در مجامع بین المللی برعهده داشته است. او در سال 1371 ریاست کمیته حقوقی مجمع عمومی چهل و هفتم سازمان ملل متحد در نیویورک را برعهده داشت و سال 1372 رییس کمیته نگارش اجلاس آسیایی حقوق بشر در بانکوک بود. در اجلاس افتتاحیه کنگره حقوق بین الملل ملل متحد در نیویورک نیز رییس بود.

ظریف ریاست اجلاس ها و نشست های متعددی را برعهده داشته است، از جمله کمیته حقوقی مشورتی آسیایی - آافریقایی، کمیته سیاسی هشتمین اجلاس سران کنفرانس اسلامی تهران، نشست کارشناسان ارشد هشتمین اجلاس سران کنفرانس اسلامی تهران، کمیته کارشناسان اعتمادسازی، کمیته سیاسی دوازدهمین اجلاس سران غیرمتعهدها در دوربان، سمپوزیوم اسلامی گفت‌وگوی تمدن‌ها، کمیسیون خلع سلاح ملل متحد، کنفرانس آسیایی نژادپرستی و تبعیض نژادی، کمیته متخصصان گفت‌وگوی تمدن‌ها در جده، کمیسیون فرهنگی یونسکو در نیویورک.

او از سال 1382 تا سال 1384 معاون مجمع عمومی سازمان ملل متحد شد، وی سخنگویی هشتمین اجلاس سران کنفرانس اسلامی تهران در تهران را نیز عهده دار بوده است. 

محمدجواد ظریف مرداد ماه سال 1392 به عنوان وزیر امور خارجه از مجلس رای اعتماد گرفت، و در دولت دوازدهم نیز به عنوان وزیر امورخارجه مشغول به فعالیت شد، در این مدت یک بار از وزارت استعفا داد که با عدم موافقت رئیس جمهور، دکتر حسن روحانی مواجه شد.

وی در مذاکرات هست‌ه ای از زمان مذاکرات با سه کشور اروپایی در تهران و توافق سعدآباد، در زمان ریاست حسن روحانی بر دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی حضور داشت، و با روی کار آمدن دولت دکتر حسن روحانی، مسئول تیم مذاکره کننده ایران با کشور‌های ۵+۱ شد.
بعد از امضای توافق نامه برجام، بسیاری در ایران او را امیرکبیر زمان خواندند و برجام را با ملی شدن صنعت نفت و ظریف را با مصدق قیاس کردند. او در طول مذاکرات بیشترین دیدار‌ها و گفتگو‌های دوجانبه را با جان کری وزیر خارجه دولت اوباما داشت.