مراسم تشییع پیکر مفتون امینی با حضور هنرمندان+ تصاویر

جی پلاس، این مراسم، امروز (یکشنبه، سیزدهم آذرماه) در حال و هوایی بارانی از منزل این شاعر، با حضور ابوالقاسم ایرانی، فرهاد عابدینی، پونه ندایی، کامیار عابدی، مهدی مظفر ساوجی و نوروزی، مدیر بنیاد مقبره الشعرا شهریار و خانواده او برگزار شد.

مراسم با شعرخوانی، به زبان ترکی آذربایجانی آغاز شد و سپس کامیار عابدی در سخنانی گفت: شخصی که پیکرش اینجاست، از بزرگان فرهنگ وادب کشورمان بود و آثارش همچنان پاینده و جاویدان است زیرا ایشان در هفت دهه با اخلاص تمام اندیشه‌ها، تامل‌ها، لحظه‌ها، حس‌ها و تصویرها و صورت‌های ذهنی خود را هم به زبان فارسی و هم به زبان مادری‌اش ترکی آذربایجانی، در کلام ریخت.

این پژوهشگر خاطرنشان کرد: وجود مفتون برای کشور بسیار غنی بود. او جزو مفاخر کشور ماست، او جزو نسل طلایی است که در دهه ۱۳۲۰ فعالیت شعری خود را آغاز کرد؛ هوشنگ ابتهاج، شاملو، سپهری و سیاوش کسرایی از این نسل بودند. این‌ها آدم‌های برجسته‌ای بودند که تمام وجود خود را در شعر و کلام، ارزشمند خود ریختند.

او افزود: طبق اطلاع تاریخی، مفتون امینی جزو آخرین نفر از نسل طلایی بود که با رفتن او پرونده این نسل طلایی به لحاظ جسمی بسته می‌شود و به لحاظ روحی به تاریخ ادبیات کشور ما سپرده می‌شود.

او سپس شعری از مفتون امینی که در سوگ صمد بهرنگی سروده بود، خواند.

کامیار عابدی در پایان گفت: یاد مفتون همیشه به نیکی در ادبیات ایران خواهد ماند و تاریخ ادبیات ایران همواره پایدار خواهد بود.

مفتون شاید شبیه سهراب سپهری بود 

مهدی مظفر ساوجی نیز در این مراسم با بیان اینکه مفتون از پیروان راستین احمد شاملو بود، اظهار کرد: مفتون انزوای خودخواسته ‌ای داشت و از این که در جمعی حاضر شود، پرهیز داشت. کمتر اتفاق می‌افتاد شعر بخواند. او انسان شریف و وارسته‌ای بود.

او ادامه داد: از سال ۱۳۸۲ پیگیر این بودم که تجربه‌های او را به نسل بعد منتقل کنم. معتقدم اگر تجربه‌ها در صندوقچه اسرار سینه این هنرمندان به خاک برود، نمی‌توانیم راه را درست برویم و چراغی که ایشان به دست ما می‌دهد، مسیر را باز کنیم. من با طیف وسیعی از هنرمندان گفت‌وگو داشتم، مصاحبه با مفتون از سال ۱۳۸۲ آغاز و در سال ۱۳۹۷، تمام شد، مصاحبه ۱۴ سال طول کشید زیرا درجه خلوص مفتون خیلی بالا بود و تواضع و فروتنی داشت که در معدود آدم‌ها دیدم و شاید مفتون شبیه سهراب سپهری بود. این کتاب با عکس همراه است و کتاب جلد دیگری دارد که در یکی دوسال آینده آماده می‌شود.

مظفر ساوجی در پایان شعر شفیعی کدکنی که به مفتون و منوچهر آتشی تقدیم کرده و سپس شعر شهریار را که برای مفتون سروده بود، خواند.