در این یادداشت آمده است: تا قبل از حوادث تروریستی حرم امام راحل و مجلس شورای اسلامی حتی اگر خوف ناک ترین انفجارها در تهران یا هر جای ایران رخ می داد کسی به آن صورت ترس و واهمه ای نداشت؛ این جمله تعجب ندارد زیرا در چنین شرایطی مردم گمان می کردند در بخشی از شهر آتش سوزی یا انفجار غیر عمدی بر اثر مواردی چون: انفجار کپسول گاز یا پمپ بنزین یا بمب های سهم گین دست سازی شده مورد استفاده در چهارشنبه سوری ها یا نهایتا مانند پلاسکو بر اثر سهل انگاری عامل انسانی روی داده اما پس از حوادث تروریستی تهران طبیعی است که مردم به موارد ذکر شده حساس تر شده اند.
نمونه اش حادثه حرم عبدالعظیم حسنی شب گذشته بود که پرتاب و انفجار یک ترقه دست ساز توسط یک جوان باعث آزار و اذیت مردم شد به نحوی که برخی از حاضرین در مراسم شب قدر به تصور انفجار تروریستی سراسیمه این مکان مقدس را ترک کردند.
یا مثلا در خیابان شریعتی تهران نیز چند جوان با آگاهی از فضای حساس امنیتی ناشی از حملات تروریستی داعش و ترس مردم از این حادثه ها به خیال خود برای تفریح و سرگرمی در حالی که سوار بر خودرو بودند ترقه ای را در میان جمعیت گسترده حاضر در این خیابان پرتاب کردند که این کار نیز با ترس بسیاری از مردم همراه شد.
سوال اینجاست در چنین وضعیت حساسی آیا کار این افراد کمتر از تروریست های داعش نیست؟
دو حادثه شب بیست و یکم قدر در حرم عبدالعظیم حسنی و خیابان شریعتی تهران با توجه به تعداد زیاد جمعیت و ایجاد رعب و وحشت بین آنان خدای ناکرده می توانست حتی تلفات انسانی داشته باشد؛ تصور کنید تعداد بسیاری از مردم با ترس و دلهره در حال فرار و خروج از آن محل آن هم در آن ساعات شب هستند؛ می تواند چه اتفاقات تلخی رخ دهد؟
یادمان نرود در بسیاری از حوادث تروریستی رخ داده در سراسر جهان بیشترین کشته ها بر اثر ازدحام جمعیت و زیر دست و پا ماندن مردم بی گناه بوده تا خود انفجار، حال به نظر می رسد مسوولین محترم قضایی و امنیتی باید به شدیدترین نحو ممکن با این افراد متخلف برخورد کنند تا دیگر کسی جرات نکند برای تفریح و سرگرمی آسایش و امنیت و جان مردم را به خطر اندازد؛ افرادی که نباید کار زشتشان را از کار جنایت آمیز تروریست ها کمتر دانست.
9772/ 2027
دریافت: سیدمهدی مرتضوی ** انتشاردهنده: سیداحمد نجفی
انتهای پیام نمونه اش حادثه حرم عبدالعظیم حسنی شب گذشته بود که پرتاب و انفجار یک ترقه دست ساز توسط یک جوان باعث آزار و اذیت مردم شد به نحوی که برخی از حاضرین در مراسم شب قدر به تصور انفجار تروریستی سراسیمه این مکان مقدس را ترک کردند.
یا مثلا در خیابان شریعتی تهران نیز چند جوان با آگاهی از فضای حساس امنیتی ناشی از حملات تروریستی داعش و ترس مردم از این حادثه ها به خیال خود برای تفریح و سرگرمی در حالی که سوار بر خودرو بودند ترقه ای را در میان جمعیت گسترده حاضر در این خیابان پرتاب کردند که این کار نیز با ترس بسیاری از مردم همراه شد.
سوال اینجاست در چنین وضعیت حساسی آیا کار این افراد کمتر از تروریست های داعش نیست؟
دو حادثه شب بیست و یکم قدر در حرم عبدالعظیم حسنی و خیابان شریعتی تهران با توجه به تعداد زیاد جمعیت و ایجاد رعب و وحشت بین آنان خدای ناکرده می توانست حتی تلفات انسانی داشته باشد؛ تصور کنید تعداد بسیاری از مردم با ترس و دلهره در حال فرار و خروج از آن محل آن هم در آن ساعات شب هستند؛ می تواند چه اتفاقات تلخی رخ دهد؟
یادمان نرود در بسیاری از حوادث تروریستی رخ داده در سراسر جهان بیشترین کشته ها بر اثر ازدحام جمعیت و زیر دست و پا ماندن مردم بی گناه بوده تا خود انفجار، حال به نظر می رسد مسوولین محترم قضایی و امنیتی باید به شدیدترین نحو ممکن با این افراد متخلف برخورد کنند تا دیگر کسی جرات نکند برای تفریح و سرگرمی آسایش و امنیت و جان مردم را به خطر اندازد؛ افرادی که نباید کار زشتشان را از کار جنایت آمیز تروریست ها کمتر دانست.
9772/ 2027
دریافت: سیدمهدی مرتضوی ** انتشاردهنده: سیداحمد نجفی
کپی شد
