پایگاه خبری جماران؛ درد را کجا باید برد؟ کودکان یمنی کشته می شوند و صدای کسی بر نمی خیزد. چرا؟ چون عربستان پول دارد. سازمان های حقوق بشر از کنار قضیه می گذرند. چرا؟ چون محمد بن سلمان خوب خرج می کند
سالهاست که دروغ سازمان های حقوق بشری را رسوا کرده است ولی نه تا این اندازه بی آبرویی.
کافی است فقط تصور کنید که این اتفاق در جایی دیگر افتاده بود. مثلا در سوریه. چه فریادهایی که از هر سو برنمی خواست.
جهان خواب است و بی بنیاد
از این کودک کشی فریاد
داستان مذکور آنقدر تکراری است که گفتن ندارد. و من این سطور را نوشتم تا به نکته ای دیگر توجه دهم.
هر کس اگر بخواهد به «سخنان حق» او در یک مورد توجه شود، باید این سخن را در همه جا و در مقابل هر کسی که موضوع آن سخن است، بر زبان جاری کند.
برخورد تبعیض آمیز با موضوعات از جانب هرکس ، فقط زبان او را کند می کند. همین جاست که ارزش نهادهای بین المللی چوب حراج خورده است.
وقتی دبیرکل سازمان ملل ، بعد از یک روز و در اثر فشار مالی عربستان سخن خود را در مورد کاری که روز قبل آن را جنایت خوانده است، پس می گیرد، باید فهمید که تا چه حد از ارزش این سازمان می کاهد.
و این درسی برای همه ی ماست. وقتی می خواهیم با یک درد اجتماعی و یا فساد سیاسی و اقتصادی برخورد کنیم، باید به صورت فراگیر و بدون تبعیض چنین کنیم.
عدالت را باید به صورت عادلانه اجرا کرد. اجرای عدالت در حق یک مجرم وقتی عادلانه است که در حق همه ی مجرمان دیگر هم جاری شود. و الا افکار عمومی هیچ نوع پذیرشی حتی نسبت به اجرای آن نخواهد داشت.
عدالت اجرای فراگیر و بدون تبعیض است. نهادهای بین المللی حتی اگر در جایی هم راست بگویند، باز عادلانه رفتار نمی کنند. رفتار غیر عادلانه برای کسی جذاب نیست.
