خلاصه ای از زندگینامه حاج اسماعیل دولابی

هشتم بهمن ماه سال 1381 حاج اسماعیل دولابی از عرفا و اساتید اخلاق رحلت کرد. او معارف الهی را با زبانی ساده و آمیخته با محبت بیان می کرد.

لینک کوتاه کپی شد

به گزارش خبرنگار جی پلاس، محمداسماعیل دولابی معروف به حاج اسماعیل دولابی (۱۲۸۲–۱۳۸۱ش)، عارف و استاد اخلاق شیعی قرن چهاردهم شمسی است. ایشان جلساتی در تهران برگزار و مفاهیم عرفانی و اخلاقی را به زبان ساده بیان می‌ کردند. حاج آقا دولابی در هشتم بهمن ماه سال 81 از دنیا رفتند و در حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شدند. متن زیر مختصری از زندگینامه اوست:

زندگی‌نامه

محمد اسماعیل دولابی در سال ۱۲۸۲ش در روستای دولاب که امروزه از محله های جنوب شرقی شهر تهران است به دنیا آمد. در جوانی به شغل کشاورزی اشتغال داشت و در عین حال به صورت آزاد به دانش‌آموزی در جلسات علمای دینی معاصر مانند آیت‌الله سید محمدشریف شیرازی، محمدعلی شاه‌آبادی، محمدتقی بافقی، شیخ غلامعلی قمی و شیخ محمدجواد انصاری همدانی شرکت کرد. وی جلسات وعظی در تهران برگزار و مفاهیم عرفانی و اخلاقی را به زبان ساده بیان می‌ کرد.

وفات

او در هشتم بهمن ۱۳۸۱ش از دنیا رفت و در حرم حضرت معصومه سلام الله علیها به خاک سپرده شد.

سرگذشت عرفانی

درباره سرگذشت عرفانی محمد اسماعیل دولابی در کتاب مصباح الهدی به قلم شاگردش مهدی طیب آمده که وی در ایام جوانی به همراه پدرش به نجف رفت و به امام علی(ع) متوسل شد تا در آنجا مشغول تحصیل علوم دینی شود، اما به توصیه علمای نجف و به دلیل کمک به پدر به ایران بازگشت. در مسیر بازگشت ضمن رفتن به کربلا و زیارت امام حسین(ع) احساس می‌کند که آن التهاب تحصیل در نجف فرو نشسته و آرام شده است. اسماعیل دولابی پس از این سفر وقتی به ایران بازمی‌گردد، در منزلش دچار مکاشفه‌ای می‌شود و در آن لحظه خود را بالای سر ضریح امام حسین(ع) می‌بیند، به گفته خود وی در این حال به او می‌فهمانند که هر آنچه می‌خواستی از حالا به بعد بگیر. وی می‌گوید از همان‌جا شروع شد، آن اتاق تا ۳۰ سال عزاخانه امام حسین(ع) بود. پس از این جریان عالمانی چون ملا آقا جان، شیخ محمد بافقی و آیت‌الله شاه آبادی به دیدار وی می‌رفتند.[1]

دیدگاه‌ها

گفته شده است حاج آقا دولابی در سلوک عرفانی، دیدگاه‌هایی نو دارد. روش‌ها و آداب توصیه شده توسط وی را ساده دانسته‌اند؛ او مشقی را برای رسیدن به چیزی تجویز نمی‌کرد. رهیافتش تماشا در فضای آرامش بود.[2] وی معتقد بود: از راه ائمه علیهم السلام می‌توان به مقصد رسید، اما راه امام حسین(ع) خیلی سریع انسان را به نتیجه می‌رساند.[3]

آثار

یکی از شاگردان حاج آقا دولابی به نام مهدی طیب، گفتارها و مواعظ استادش را در کتابی با نام مصباح‌ الهدی گردآورده است. همچنین فرزندش محمد، مجموعه‌ای از مواعظ و جلسات وی را در کتاب‌های طوبای محبت و طوبای کربلا جمع‌آوری و توسط انتشارات محبت منتشر کرده است.[4]

پانویس

  1. طیب، مصباح الهدی، ۱۳۹۱ش، ص۱۳.
  2. شهدادی، سپهر تماشا، ۱۳۸۲ش، ص۲.
  3. طیب، مصباح الهدی، ۱۳۹۱ش، ص۱۴.
  4. به یاد شورآفرین بزم محبّت و ولاء، خبر آنلاین(خبرگزاری تحلیلی ایران)، بازدید۱۳۹۲/۷/۸.
 

منابع

  • احمد شهدادی، سپهر تماشا، درنگی در بصیرت‌های مشرقی عارف معاصر محمد اسماعیل دولابی، خردنامه همشهری، آبان ۱۳۸۲ش، بازدید، ۱۳۸۲/۸/۷
  • طیب، مهدی، مصباح الهدی: در نگرش و روش عرفانی اهل محبت و ولاء، نشر سفینه، چاپ۱۷، ۱۳۹۱ش.

دیدگاه تان را بنویسید